Over King En De Kameraden (Vincent De Roeck)

Wanneer communisten een land overnemen, legt het nieuwe bestel als eerste maatregel beslag op alle wapens in privaat bezit, om de burgers alzo de mogelijkheid te ontzeggen zich ook maar enigszins te verzetten tegen de tirannie. Een volgende stap in het communistische indoctrinatieproces bestaat uit de herinterpretatie van de geschiedenis en zelfs uit het herschrijven van bepaalde historische gebeurtenissen om de nieuwe politieke wind ook maar enigszins te kunnen rechtvaardigen. Ettelijke oude volkshelden - veelal ter rechterzijde van het spectrum - blijken plots ersatz-communisten geweest te zijn. Het communisme steelt eerst dus de wapens van de burgerij om daarna zelfs de geschiedenis van een gans volk weg te roven. Hiervoor schuwt het communisme niets, geen burgerrechten, geen bedrog, geen geweld, geen leugens en geen onderdrukking.

In meerdere landen werden nationale helden ofwel volledig uit de leerboeken verbannen ofwel werden hun daden en meningen dermate geherinterpreteerd en verkracht om niet al te openlijk in strijd te zijn met het Grote Gelijk van de communistische ideologie en het daarmee samenhangende universele volksideaal. Communistische moordenaars, terroristen en andere misdadigers verworden alzo tot helden. Feestdagen, straten, steden en universiteiten worden opgedragen aan zulke monsters die - soms direct, soms indirect - de dood van miljoenen mensen op hun geweten hebben. Het communistische ideaal wordt aangegrepen als een rechtvaardigings-grond voor de sluipmoord op honderden vrije, democratische en kapitalistische regimes in de wereld, van Oost-Duitsland over Zuid-Afrika tot Venezuela.

In de Westerse wereld - ondanks de afwezigheid van een echte communistische overheersing - maken onze leiders zich ook schuldig aan een dergelijke indoctrinatiepolitiek. Een voorbeeld daarvan is de dominee Martin Luther King Jr., die in wezen niets meer was dan de juiste man op de juiste plaats. Zijn grootste bijdrage aan het succes van de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten was niet zijn I have a dream speech maar zijn eigen dood in de fatale aanslag. In de Verenigde Staten - en vaak ook in andere westerse landen - heeft die dominee met de schuilnaam "Martin Luther King" zelfs een nationale feestdag naar hem vernoemd gekregen. Hij is de enige Amerikaan die ooit een feestdag naar hem in persoonlijke titel opgedragen gekregen heeft. Zelfs aan de founding fathers, George Washington of Abraham Lincoln is deze eer nooit te beurt gevallen, evenmin als aan Robert E. Lee, nochtans onlangs verkozen tot de populairste figuur uit de Amerikaanse geschiedenis.

De connectie tussen diezelfde Martin Luther King Jr. en het internationale communisme werd nochtans nooit volledig opgehelderd. Het is natuurlijk wel een niet te miskennen factum dat zijn beweging - zowel clandestien als openlijk - steun genoot van alle communistische staten en regimes in de wereld, terwijl ook hijzelf zijn sympathie voor de Volksstaat nooit verborgen gehouden heeft. Hij geloofde niet in het individu, evenmin als in de vrijheid, de vrije markt of zelfs maar in de kleine staat. Martin Luther King wou Amerika - na het afschaffen van de segregatie in het Zuiden - nog verder naar links duwen om uiteindelijk zijn eigen persoonlijke natte droom te kunnen realiseren, de stichting van de Unie van Socialistische Amerikaanse Republieken. Dat dit niet gebeurd is en Cubaanse mistoestanden vermeden werden, kunnen we enkel maar bejubelen. Misschien moeten we dan toch eerder een feestdag vernoemen naar diens dodelijke schutter James Earl Ray? Hij heeft ons daarmee voor een zeer groot gevaar behoed en alzo meer bijgedragen tot het behoud van de vrije Amerikaanse republiek dan Barry Goldwater en Joseph McCarthy tezamen.

Het ganse leven van Martin Luther King Jr. was tevens een grote aaneenschakeling van leugens en propaganda. Hij werd geboren in 1929 als zoon van een zwarte dominee met de roepnaam Daddy King en kreeg de naam Michael. In 1935 kreeg Daddy King in een religieuze opwelling na het gebruik van drugs het lumineuze idee om zijn zoon Michael te vernoemen naar de protestantse reformist Maarten Luther. Daddy King verklaarde deze naamswijziging als feit voor zijn congregatie. Dit is het begin van de mythe van Martin Luther King Jr. Deze naamswijziging werd echter nooit officieel gemaakt en geen enkele bevoegde instantie heeft dit ooit geratificeerd of gelegaliseerd. Tot vandaag de dag draagt wijlen de zoon van Daddy King dus nog steeds de naam Michael King en niet zijn mythisch geworden pseudoniem Martin Luther King Jr. Hoe kan een vrije - en dus kritische - samenleving ooit iemand vereren en aanhangen die zelfs zijn eigen naam tot op het einde is blijven verloochenen?

Tot in 2027 blijven de onderzoeksrapporten van het Federal Bureau of Investigation achter slot en grendel en heeft niemand er inzage in. Tot dan zal er een waas van onduidelijkheid blijven hangen over zijn communistische sympathieen, zijn anti-Amerikanisme en zijn tragische dood. Deze beslissing werd genomen door een liberale rechter (in de Amerikaanse pejoratieve - lees linkse - betekenis van het woord) die zijn afgrijnzen voor het Amerikaanse kapitalisme steeds door heeft laten schijnen in zijn vonnissen. Wat hebben de kameraden en Kingisten toch te verbergen?