A Man’s, Man’s World (victa placet mihi causa)
.
Terwijl wij op CNN kunnen horen dat de seniele oorlogshelden van de Amerikaanse regering hun oude bondgenoot Saddam Hussein haastig hebben overgedragen, of net nog niét hebben overgedragen aan de "Iraakse regering" – hoe spannend allemaal! – zodat gerechtigheid geschiede en zijzelf propere handen houden ("They do not want to be seen as the people who executed Saddam", zegt BBC-world. "We are no longer in control of his fate," zou een Amerikaanse militair hebben gezegd... "we do not want to get involved in the judicial system of a sovereign democracy."), en terwijl heel de wereld walgt van wat Bush, Cheney, Rice en consoorten[*] allemaal uitvreten, en terwijl het schandknaapje Bliar nog eens kan nadenken over zijn bijrolletje in dat stuk, gaan wij ons bezig houden met een Amerikaan die het waard is om herdacht te worden. Ik wilde het over James Brown hebben.
James Brown heeft dingen geschreven die nooit meer weggaan. Klassieke liederen met plechtige, profetische, bijbelse teksten. Hier en daar hoor je natuurlijk ook opmerken dat hij een volslagen incorrecte man was.
Toegegeven: weinigen zullen James Brown een nieuwe man willen noemen, als die term nog bestaat. Van feminisme heeft niemand hem ooit verdacht. Maar zelfs dan, naast een klepper als bijvoorbeeld zijn Napolitaanse collega-componist Carlo Gezualdo was hij toch een brave jongen, want deze Gezualdo liet op 15 oktober 1590 zijn vrouw Maria d’Avalos vermoorden omdat hij haar met de hertog van Pesvara had betrapt ‘in flagrante delicto di fragrante peccato’.
Ook tegen de beeldhouwer en goudsmid Benvenuto Cellini moet Brown het ruimschoots afleggen, want deze Cellini werd nog ter dood veroordeeld wegens manslag. Hij kreeg gelukkig genade van Pius III, waardoor wij nu zijn latere Perseus nog kunnen zien.
Collega's van Brown waar iets op aan te merken valt zijn er in alle tijden, bij dozijnen, maar dat mag ons niet interesseren.
Wat ik naast alle andere dingen bij Brown zo bewonder is de verheven taal van zijn liedjes, de gedragenheid van zijn teksten. Misschien is zijn overigens grandioze Sex Machine niet direct waar ik aan denk, maar leest u dan wat Brown in het onderstaande "It's A Man's Man's World" vertelt.
Brown legt in korte woorden uit waar de economie om draait. De waardenleer! Vóór hem hebben anderen dat gedaan, Marx bijvoorbeeld, of nog daarvoor Galiani.
Brown zegt het korter dan deze kerels, maar de essentiële punten heeft hij allemaal.
It's A Man's Man's World
music: James Brown
lyrics: James Brown
lyrics: James Brown
This is a man's world
This is a man's world
But it wouldn't be nothing
Nothing
Without a woman or a girl
You see man made the car
To take us over the road
Man made the train
To carry the heavy load
Man made the ‘lectric light
To take as out of the dark
Man made the boat for the water
Like Noah made the ark
This is a man's man's man's world
But it wouldn't be nothing
Nothing without a woman or a girl
Man thinks about the little Betty baby girl
And the baby boys
Man makes them happy
’Cause man made them toys
And after man made everything
Everything he can
You know that man makes money
To buy from other men
This is a man's world
But it would be nothing
Nothing not one little thing
Without a woman or a girl
He's lost in the wilderness
He's lost in bitterness…
This is a man's world
But it wouldn't be nothing
Nothing
Without a woman or a girl
You see man made the car
To take us over the road
Man made the train
To carry the heavy load
Man made the ‘lectric light
To take as out of the dark
Man made the boat for the water
Like Noah made the ark
This is a man's man's man's world
But it wouldn't be nothing
Nothing without a woman or a girl
Man thinks about the little Betty baby girl
And the baby boys
Man makes them happy
’Cause man made them toys
And after man made everything
Everything he can
You know that man makes money
To buy from other men
This is a man's world
But it would be nothing
Nothing not one little thing
Without a woman or a girl
He's lost in the wilderness
He's lost in bitterness…
o-o-o-o-o-o
Passion des femmes pour la beauté et combien celle-ci est raisonnable
Toutefois, si chez l'homme le désir de paraître crée de l'attirance pour les productions les plus belles et les plus rares de la nature, chez les femmes et chez les enfants, la très ardente passion de paraître beaux fait apprécier ces objets au plus haut point. Les femmes, qui constituent la moitié de l'espèce humaine, et qui sont destinées, ou entièrement ou en très grande partie, à la propagation de l'espèce ainsi qu'à notre éducation, n'ont d'autre prix et mérite que l'amour qu'elles éveillent chez l'homme. Et comme celui-ci dépend presque entièrement de leur beauté, leur plus grand souci est d'apparaître belles aux yeux des hommes. Combien les ornements y contribuent est un fait reconnu unanimement; donc, si la valeur chez les femmes tire son origine de leur charme et celui-ci de leur beauté, cette valeur s'accroît avec les ornements, et alors il est par trop évident que nécessairement la valeur de ces objets est très grande dans l'idée qu'elles s'en font.Ornements des petits enfants
Quant au petits enfants qui sont l'objet des plus tendres soins de leur parents, les hommes ne savent manifester leur tendresse affectueuse qu'en rendant beau et gracieux à leurs yeux l'objet aimé. Or que ne sera pas disposé à faire l'homme lorsque c'est le désir de satisfaire sa femme qui le pousse à orner ses enfants? C’est ainsi qu’il est arrivé que, d’abord dans le sable des fleuves, puis dans les entrailles de la terre, on a extrait à grand peine les métaux les plus précieux.Ferdinando Galiani
De la Monnaie/Della Moneta
Édité et traduit sous la direction de André Tiran
Traduction coordonnée par Anne Machet
Éd. Economica, Paris, 2005, p.75
De la Monnaie/Della Moneta
Édité et traduit sous la direction de André Tiran
Traduction coordonnée par Anne Machet
Éd. Economica, Paris, 2005, p.75
[*] Een beschaafd mens houdt het niet voor mogelijk, maar CNN heeft nu al een autopromotiespotje gemaakt, ik heb het gehoord om 2u30 onze tijd, met als tekst: "next on this channel, the execution of Saddam Hussein". Stay with us, zeiden ze er niet bij, al had hun kwaliteitsjournalist Larry King zichtbaar moeite om zich in te houden.
Hij verzekerde zijn Amerikaanse kijkers wel: dat mócht de bevestiging van de executie binnenlopen tijdens een commercial break, then we will break into that break. Flinke jongen in zijn bretellen!
13 Comments:
Nog steeds hetzelfde: "...onsamenhangend, dikwijls veel futiele 'namecalling', doelloze citaten, en de pretentie van 'radicale chic' ".
En er weer "de hele wereld" moeten bij betrekken om zich wat zelfzekerder te kunnen voelen met de eigen dogmatieke parroterende affirmaties.
De linkse globalisten van CNN en Karel De Gucht zijn "de hele wereld" niet. Zelfs als ze het zouden zijn, dat zou geen iota veranderen van hun kopindegronderij.
En sympathie opbrengen voor een totalitaire tiran, daarvoor bestaat er een indrukwekkende pedigree onder literati van de 'radicale chic'.
Om te beginnen moet ik u alweer feliciteren, beste niet langer anonieme, met uw sublieme woordvorming "parroteren". U gebruikt het in één zin op twee wat misschien vaak mag zijn, maar hoe vaak ook - zo is dat met vondsten - van de oorspronkelijke frisheid gaat niets af.
Voor die "radicale chic" had ik u al bedankt, al heeft u nog niet geantwoord op mijn vraag of Bliar nu voor het Parlement heeft gelogen of niet.
Dat ik verder sympathie zou hebben uitgedrukt voor een man als Hussein moet u mij nog aantonen, maar wat ik wel weer kan appreciëren is dat u het lelijke adjectief 'totalitair' toevoegt aan 'tyran'.
Ik neem dus aan dat u bedoelt dat voor de Ouden het woord 'tyrannos' inderdaad niet die moderne bijklank had.
Inderdaad, "parroteren" is subliemelijk toepasselijk op uw ONSAMENHANGENDE schrijfsels. Wat doet u anders dan een stel scheldwoorden parroteren uit absurd moreel-relativistische bronnen? Wat u alleszins niet doet is een DUIDELIJKE stelling vooropstellen en ontwikkelen.
U beweert van commentaar te willen geven op de lyriek van James Brown, en u begint met een totaal irrelevante scheldpartij van de Bush/Blair bashing soort. Wat is de relevantie? Deze scheldpartij werd blijkbaar bij u weer ontlokt door de post-marxisten van de BBC World en de linkse globalisten van CNN. Kunt u nog wel onafhankelijk denken voor uzelf, of zijt u gewoon een speelballetje op de hedendaagse mediagolven? En vermits de scheldpartij werd ontlokt in de context van de executie van Saddam, kunnen we gerust concluderen dat u indirecte sympathie koestert voor die totalitaire tiran. Niet zozeer voor hemzelf als persoon - zo dom zijt u nu ook weer niet - maar wel omdat hij als een echt serieus gevaar en probleem werd beoordeeld door westerse democratische leiders. En met goede reden, maar daar heeft u niets over te vertellen. Hoe anders uw aangekweekte Bush/Blair haat - en HAAT is het gepaste woord hier - verklaren? Nu besef ik wel dat u meent van geen morele oordelen meer te moeten vellen, zoals u werd voorgehouden door de naief-linkse orthodoxie in den belgique van de laatste kwarteeuw. Maar, het ligt nu eenmaal in de natuur van morele dilemmas dat er CONCRETE KEUZES moeten gemaakt worden. Als u verkiest van u over te geven aan infantiele Bush/Blair bashing dan kiest u onvermijdelijk voor het behoud van de totalitaire tiran. Dat is een vorm van 'sympathie' in de reele wereld waar er keuzes moeten gemaakt worden. Wie zich zou verzet hebben tegen de verwijdering van de nazis, koos IN FEITE voor de nazis. Het is uw Bush/Blair bashing die uw Saddam-"sympathie" verklaart.
Uw sentimentalisme omtrent de lyriek van Brown is u gemakkelijk vergeven. Maar uw commentaar over zijn economisch begrip, evenals dat van Marx, is aartsdom. Wat Brown betreft, that goes without saying. En Marx, een man van de 19de eeuw, had zonder twijfel een aantal uitzonderlijke kwaliteiten, maar van economie had hij uitermate weinig begrip. Het volstaat van eens te gaan kijken waar men zijn 'economische' ideeen heeft proberen te implementeren. Maar, nu besef ik wel dat literatuurspecialisten van de 'radicale chic' niet uitmunten in empirische observaties (om de realiteitswaarde of het realiteitsgehalte van theoretische constructies te kunnen beoordelen). Wie zich echter zou laten 'informeren' door uw onsamenhangende sentimentele woordkramerijen, die loopt onvermijdelijk verloren in de mist.
Ik hoop voor u, beste Marc Huybrechts, dat het komende jaar niet al te complex zal worden, dat er zelfs van enige gelaagdheid geen sprake meer zal zijn, dat er tot uw grote voldoening veel duidelijke stellingen naar voren zullen komen, dat uw morele dilemma's concreet beantwoord worden, en ook dat het loutere noemen van een naam, weze het nu die van Saddam, Marx, Casanova of gelijk wie, u niet meteen in alle staten nog zal brengen, want die opgewondenheid van u, is ten eerste niet zo gezond, maar zij maakt, en ik geloof niet dat ik de ennige ben die zo denkt, een wat instinctmatige indruk.
Maar rekent u vooral niet teveel op mij.
Ik stel zelfs voor, en daarbij heb ik uitsluitend uw gemoedsrust voor ogen Huybrechts, dat u mijn bedenksels in het vervolg geheel links laat liggen.
....."en ik geloof niet dat ik de ennige (sic) ben die zo denkt".
Inderdaad, mijnheer van Fraechem dat zal wel waar zijn. Precies daarom zijn de woorden "parroteren" en "meeloper" zo gepast voor 'radicale chic' karakters van uw scheldende soort. Maak u geen zorgen over mijn "instincten". Ik vermoed dat die veel gezonder zijn dan de uwe (voortgaande op uw onsamenhangende schrijfsels).
Nog steeds de behoefte om er 'anderen' (liefst de "hele wereld") te moeten bij betrekken? Kunnen uw 'argumenten' niet op hun eigen benen staan, of in het daglicht van gezond verstand beoordeeld worden?
Wanneer u in staat zult blijken van politieke commentaar te kunnen geven zonder in infantiel scheldproza te vervallen, dan zal ik uw schrijfsels mischien "links" laten liggen (waar ze doorgaans ook behoren) of eventuele 'vriendelijke' reacties plaatsen.
Nog even de tekst nagelezen om te zien waar ik het tractaat over Marx gemist heb of waar ik de uitvoerige argumentatie tegen Bush en pro Saddam over het hoofd heb gezien. Niet gevonden. Misschien beschik ik niet zoals Anonymus over het merkwaardige vermogen om uit één zin of desnoods alinea de gehele genuanceerde mening van een auteur af te leiden. Maar toegegeven, meneer Vanfraechem moet toch beter oppassen als hij stelt dat de "hele" wereld walgt van wat Bush en consoorten in Irak hebben uitgemeten. Alvast Anonymus en ,naar ik vermoed, ook Bush, Blair en nog wat geestesgenoten moeten daar helemaal niet van walgen.
Zo zie je maar, terwijl ik reikhalzend uitkijk naar elk nieuw schrijfsel van meneer Vanfraechem werkt datzelfde "bedenksel" bij een ander als een rode lap op een stier.
Het lijkt me dat Anonymus behoort tot die groep van mensen, die je trouwens langs beide kanten van het politieke spectrum aantreft, die aan een half woord reeds genoeg hebben om iemand in een bepaalde hoek te drummen en dan menen het gehele gedachtengoed van die persoon te kennen.
Mijn ervaring leert mij dat zij meestal diegenen zijn die er zeer voorspelbare en voorgekauwde meningen op nahouden. Ze leven in een eenvoudige maar toch ook wel wat saaie zwartwit-wereld.
Ik verdenk meneer Vanfraechem niet van enige wankelmoedigheid dus hij zal zich door de uitvallen van Anonymus wel niet laten afschrikken en mij dit jaar hopelijk nog menig keer verblijden met zijn "bedenksels".
Welbedankt mijnheer elhaz, en mijn beste wensen voor het Nieuwe Jaar. Ik bof wel met u als (pro deo-)advocaat: waar moet je nog een pleiter zoeken die zelfs op feestdagen werkt!
Wel, mijheer Elhaz, u komt nog eens bevestigen dat de heer Vanfraechem niet "de enige is die zo denkt". Dat de wereld overbevolkt is met parroteerders en meelopers van allerlei slag (religieus, politiek, cultureel...noem maar op), dat is nu eenmaal een spijtige realiteit, waarvoor er enorm veel empirische bevestiging bestaat.
Inderdaad, van een "uitvoerige argumentatie anti-Bush en pro-Saddam" viel er hier helemaal niets te bespeuren. Echte "agumentaties" vind men zelden of nooit bij de heer Vanfraechem. Niettemin kijkt u toch steeds "verwachtend" uit naar zijn verwarrende onsamenhangende en sentimentele "bedenksels"!? Die observatie, tesamen met uw verwijzing naar die "saaie zwart-wit wereld", bevestigt uw lidmaatschap (eerder geestelijke gevangenschap) in de moreel-relativistische naief-linkse orthodoxie van den belgique van de laatste kwarteeuw of zo. Onafhankelijk denken van uw 'culturele omgeving' zal wel niet uw forte zijn, ondanks uw 'grijs' denken.
Dus we waren akkoord, zonder dat u het zelf blijkbaar besefte, dat er geen "uitvoerige argumentatie tegen Bush en pro Saddam" stond. Wat er wel stond, dat was een infantiele scheldparagraaf van Bush/Blair bashing ter inleiding van de lyriek van James Brown. Vermits die scheldparagraaf volkomen irrelevant is voor zijn echte onderwerp kunnen verstandige mensen ze enkel zien als een indicatie van een obsessie bij Vanfraechem. Echter, u ziet er eerder een indicatie in van een mogelijke achterliggende "gehele genuanceerde mening van de auteur". Welnu, mijnheer Elhaz, als u geloof kunt hechten in het bestaan van een "genuanceerde mening" (over een zeer complex probleem) bij iemand die ganse reeksen van scheldwoorden op een rijtje blijft zetten, dan maakt ik mij geen illusies over uw denkvermogen omtrent concepten als "nuancering" en "mening".
En u heeft het "tractaat" over Marx ook al gemist? Tja, zou het mijn fout zijn dat u niet goed kunt lezen? Het is overduidelijk dat u moeite heeft met "begrijpend lezen", maar nu blijkt dat u misschien zelfs moeite heeft met letterlijk lezen, m.a.w. dat u belangrijke dingen gewoon 'overslaat' of niet ziet (want niet wil zien). Vanfraechem geeft regelmatig commentaar over dingen waar hij weinig of niets van begrijpt. Vandaar zijn 'geloof' (en dat is het correcte woord "geloof", niet "kennis") dat iemand als Brown zou weten of begrijpen "waar de economie rond draait". In die context affirmeerde de heer Vanfraechem dat Marx dat ook al had uitgelegd. Ik herhaal, Marx was in vele opzichten een groot man, maar zijn economische 'inzichten' zijn vandaag volkomen gediscrediteerd. Dat Vanfraechem dat nog niet beseft dat is zijn (ideologisch) probleem. En dat u de behoefte voelt om onsamenhangende en sentimentele onnozeliteiten van anderen te komen 'verdedigen' dat is een ander (eerder psychologisch) probleem, maar het is wel het uwe.
Laat mij beste Huybrechts, één woord nog tot u richten, omdat het Nieuwjaar is, en omdat ik, zoals u terecht opmerkt soms sentimenteel kan worden.
Een laatste woord dus, en vergis u niet, het gaat daarbij helemaal niet over wàt u vertelt: ik hoor of lees nog liever slechte kritieken dan helemaal niets.
Waar het mij wél om gaat is dat u een compleet onbegrip vertoont voor gelijk welk soort ironie. Dat James Brown bijvoorbeeld een economische theorie zou hebben ontwikkeld, dat schreef ik inderdaad als u dat wil, maar... dan blijft u toch wel erg au premier degré zoals de Fransen zeggen.
Ik kan echter ook die simpele ongelaagdheid nog hebben, dat iemand een keer iets niets snapt, of dat niet iedereen hetzelfde gevoel voor stijl heeft ...maar het is die herhaalde herhaling in uw reacties die het allemaal wat onverteerbaar maakt.
Om u nog een laatste plezier te doen Huybrechts: Voltaire zei dat ...Tout style est bon, sauf le style ennuyant.
Meneer Anonymus, loopt u niet een beetje heel erg hard van stapel?
Meneer Vanfraechem liet ons bij wijze van inleiding op zijn stukje over het overlijden van de heer J. Brown weten dat hij de aanpak van de Irakese kwestie door de heren Bush en Blair niet erg verheffend vond. Men kan die mening delen ofwel geheel van een ander gedacht zijn. Uit uw reactie meen ik te mogen afleiden dat u zijn zienswijze erg betreurt. Echter, indien ik mij dermate zou ergeren, dan zou ik toch aan meneer Vanfraechem even vragen tekst en uitleg te geven bij dergerlijke dwaling. U verkiest helaas meteen de botte bijl te hanteren en zwaaiend met dure woorden en uitgerust met de nodige brandmerken gaat u maar tekeer. Het lijkt wel alsof u het hout voor de brandstapel reeds aan het aanslepen bent. Daarom heb ik even gereageerd.
In de "culturele middens" waarin ik verkeer word ik doorgaans beschouwd als een eerder rechtse dwarsligger. Daarom ben ik nu toch verbaasd dat u mij ook naar de brandstapel verwijst. Ik voel mij geheel onschuldig.
Maar ik beken, ik heb mij laten verleiden door de ironiserende en licht humoristische schrijfsels van de hoofdbeklaagde. En als ik u goed begrijp moeten zwaarwichtige problemen als de buitenlandse politiek van meneer Bush en consoorten uit dergelijk gevaarlijk vaarwater blijven.
Ik wil U en de beklaagde er nog even op wijzen dat mijn reactie helemaal niet bedoeld was als een pleidooi pro deo. Beschouw het eerder als een lichte kreet van aanmoediging vanuit het publiek. Meneer Vanfraechem is mans genoeg om zijn eigen verdediging op te nemen en naast zijn welluidende replieken klinken mijn opmerkingen wellicht als gebrekkig gestuntel. Maar ik ben nu eenmaal een simpele mens en bevind mij tussen het gewone publiek waar men de aanklager met verbazing bezig hoort.
Beste Elhaz,
je bent, of je het nu zo bedoelde of niet, wel degelijk een uitstekende advocaat, komaan. En wat ik wellicht met je deel (ik zeg "je" want de Oudste mag daarover beslissen, of toch voorstellen om die vorm te gebruiken?), is dat ik rechts ben in linkse kringen, en links in rechtse. Maar die termen zeggen mij weinig.
Vooral wilde ik graag die mooie XVIIIde.E'se zinnen eens laten zien, over bijvoorbeeld het aankleden en versieren van de kindjes, naieve zinnen lijken het, maar zij zeggen meer over humaniteit dan al wat je tegenwoordig leest in kranten, met hun eeuwig gezaag over weer een enqueteke die zij hebben gehouden, en waarin zij echt geloven!, louter omdat zulke dingen geld kosten, ik weet geen andere reden.
Mijn vijanden zitten noch rechts noch links, maar wat ik zéker verwerp, is het soort journalistiek dat zich naief inlaat met flauwekul. Het oude stelsel dat wij sinds de XVIIIde E. democratie hadden genoemd, is voor hen van geen tel, en al kunnen zij wellicht nog geen kwadraatsvergelijking oplossen: de meeste journalisten geloven dat enquetes hun eigenlijke onderwerp zijn.
Veel journalisten kun je aan de deur nog een stofzuiger verkopen.
Mijnheer Vanfraechem, dat u graag 'ennuyerende' onsamenhangende stukjes schrijft, dat is me al geruime tijd opgevallen. Ennuyerend voor anderen natuurlijk, niet voor uzelf. Wanneer men u van hetzelfde laken een broek geeft, dan komt u met Voltaire pronken. Ik citeer liever gewone Amerikanen die nog minder moreel-relativistisch zijn, en die van u zouden zeggen dat "you like to dish it out, but you cannot take it".
Eerst maakte u zich zorgen over mijn "instincten", en nu blijkbaar over mijn capaciteit tot ironie-appreciatie? Bij contrast, ik maak mij zorgen over uw selectieve scheldproza, en niet over uw persoonlijkheid. En nu moet ik me ook nog zorgen maken over uw gebrek aan intellectuele eerlijkheid, vermits u weer met een valse stroman afkomt. Waar zou ik beweerd hebben dat Brown een "economische theorie" zou ontwikkeld hebben? Integendeel, ik beweerde juist het tegenovergestelde met "that goes without saying" in de contekst van aartsdomme commentaar over economisch (on)begrip bij Brown (en Marx). Ik denk zelfs dat 'theoreticeren' in het algemeen geen forte zou zijn van Brown, ook niet op noneconomische terreinen. Wanneer u sentimentele woordkramerij verwart met "theorieen", dan is het duidelijk dat het niet alleen joernalisten zijn bij wie men aan de deur stofzuigers kan verkopen.
Mijnheer Elhaz, het kan me weinig schelen of u nu een "rechtse" ofwel een "linkse" dwarsligger zou zijn in uw culturele omgeving. En ik vind het ook niet "erg" dat de heer Vanfraechem mogelijks een andere zienswijze zou hebben omtrent 'Irak' dan de mijne. Trouwens zijn echte zienswijze daaromtrent - voor zover hij er een heeft (want "genuanceerd" kan ze zeker niet zijn bij zulk een sentimentalist) - ken ik zelfs niet, vermits hij met zijn parroterend scheldproza zelfs nog niet tot die "eerste graad" geraakt (zoals de Fransen blijken te zeggen, volgens de heer Vanfraechem).
Wat ik dus wel uitermate betreur dat is het totaal irrelevante van zijn steeds nodeloos-wederkerend scheldproza. Dergelijk proza is een veel betere indicatie van "hout" aanslepen voor een "brandstapel", dan mijn klachten over zijn gebrek aan duidelijke stellingen en over de onredelijkheid van zijn selectief scheldproza, ooit zouden kunnen zijn.
U moet ook niet pretenderen alsof dat hier nu zo voor de eerste keer gebeurde. En valse bescheidenheid siert niemand, ook niet u.
Een reactie posten
<< Home