kartelbreuk met kranten

Tot vorige zaterdag hadden we als krant de Gentenaar in huis - de Gentse versie van het Nieuwsblad. Die was er gekomen in mei 2006 na de opzegging van De Tijd, toen die in handen was gekomen van De Morgen en dus volledig ontdaan werd van elke relevantie andere dan het loutere zakennieuws (geslaagde staatsgreep van links op de laatste kwaliteitskrant die Vlaanderen rijk was).

De Gentenaar is geen kwaliteitskrant en beweert er ook geen te zijn; daar kon ik dus mee leven. Toen de volle voorpagina echter werd ingenomen door Tom Boonen en zijn Lore die uit elkaar gingen werd het mij en mijn vrouw teveel en heb ik me door haar laten vermurwen om toch maar weer eens de Standaard te proberen, die ik buitengegooid had de dag dat ze er de AVV-VVK van gehaald hebben (een ware heldendaad van politieke correctheid waar Peter van der Meersch nog ongeveer elke week over loopt te stoefen ("nous en avons marre").

De eerste dag van het abonnement op de Standaard, 4 december, had ik er al spijt van. Inderdaad, Vandermeersch verpestte de krant weer. Zonder hem zou het nog doenbaar zijn (hoewel, ze moeten toch dringend eens leren om katernen te strijken zodat het er tenminste uiterlijk niet langer als een vod uitziet), maar de haat die uit diens schrijfsels voortvloeit voor al wat Vlaams en katholiek is, is spreekwoordelijk geworden. Die maandag 4 december was het venijn jegens de N-VA zo grof dat ik onmiddellijk heimwee kreeg naar Matthias Danneels in de Gentenaar. Diens redelijkheid, inlevingsvermogen en gezond verstand doen je het Nieuwsblad kopen zelfs als de rest op niets trekt.

En als de lezer het nog niet zou begrijpen: het venijn van Vandermeersch is te vinden onder de titel "Het einde nabij" en kan bij wijze van contrast best gelegd worden naast het stuk van Stefaan Huysentruyt van de Tijd: Travaillistisch en unitaristisch ACW trekt stekker uit kartel - al valt het op dat het stuk slechts in een fel afgezwakte vorm in de Tijd mocht verschijnen. Het is in ieder geval de scherpste analyse die van de kartelbreuk is gemaakt. En wat de CD&V ook moge beweren, de overtuiging dat het ACW - die organisatie waarvan de top Groen! stemt en de basis grotendeels VB - op de zaak-Dedecker gesprongen is om de N-VA onschadelijk te maken geldt nu wel als waar tot het tegendeel bewezen is.