Een Standbeeld Voor Mao (Vincent De Roeck)

De leiders van de Volksrepubliek China hebben vorig jaar in de Kerstperiode de laatste hand gelegd aan een prestigieus project om hun stichter en "Grote Roerganger", Mao Tse Tung (ook wel Mao Zedong of "monster" genoemd in de volksmond), te "vereeuwigen". Volgend jaar in dezelfde Kerstperiode, meer bepaald op 26 december 2007, zal men in Mao's voormalige thuisprovincie Hunan een monument ter zijner ere en nagedachtenis onthullen, meer bepaald in de ietwat internationaal onbekende stad Shaoshan, daar waar hij volgens de overlevering 113 jaren geleden het levenslicht zag. Het totale kostenplaatje van dit project overstijgt de 300 miljoen yuan oftewel 30 miljoen euro. Een aardig bedrag voor een ordinaire massamoordenaar, als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het mij natuurlijk. Het Chinese staatspersbureau Xinhua (er zijn trouwens geen private persbureau's in China, maar dit geheel ter zijde) gaf tevens het beoogde doel van de leiders weer. De stad Shaoshan zal hierdoor kunnen uitgroeien tot "een nationale basis voor vaderlandslievend onderwijs". Een aardige verwoording voor een ordinair staaltje communistische propaganda. En dan beseffen dat de 21ste eeuw al bijna zes jaar bezig is.

Dat Mao een massamoordenaar "eerste klasse" is, weet iedereen. Dat zijn ideologie het oude wereldrijk China tot over de rand van zijn eigen ondergang gebracht heeft, kan iedereen beamen. Dat Mao medeschuldige is aan de nucleaire wapenwedloop uit de Koude Oorlog, is voor eenieder een niet te refuteren historisch feit. Waarom stoort dit ons niet? Waarom ligt de wereld niet wakker van een dergelijk monument? Nochtans zouden er alom rellen uitbreken mocht men een monument ter ere van Adolf Hitler oprichten. Hitler was immers een massamoordenaar en die verdienen geen monument. Ik kan de mensen geen ongelijk geven. Hitler verdient allesbehalve een monument, maar waarom Mao dan wel? Misschien louter omdat Mao zijn eigen bevolking uitmoordde en niet die van een ander land zoals Hitler? Het aantal slachtoffers doet er in de ogen van de wereldbevolking toch niet toe, kijk maar naar de Kongo Vrijstaat, of recenter, naar de Balkan en Rwanda, of vandaag nog, naar Darfur.

Over een aantal dictators zijn er heden ten dage nog geen exacte of benaderende cijfers van het aantal doden onder hun regime bekend. Er is onduidelijkheid omtrent Idi Amin Dada uit Oeganda, Pol Pot uit Cambodja, Duvalier uit Haiti, Bokassa uit Centrafrika, Pinochet uit Chili en Saddam Hoessein uit Irak. Bijgevolg zou het louter tijdverlies zijn om ons uit te spreken over hun wandaden. We kunnen ons immers op niets baseren om hen op grond van objectieve bewijzen aan de schandpaal te nagelen. Dit is echter wel het geval met Mao Zedong.

Volgens de twee meest recente Mao-biografen Chang en Haliday, kleeft er aan de handen van Mao Tse Tung bloed, veel bloed, zeer veel bloed. Meer bloed dan op een jaar alle abatoirs van Belgie passeert. Meer dan 70 miljoen Chinezen vielen immers ten prooi aan de moordmachines van Mao en dit in vredestijd! Zelfs Stalin kon zijn jaloezie hiervoor maar zelden onder stoelen of banken steken. Mao verwerd alzo tot het schoolvoorbeeld voor menig dictator. Hij werd de ongestrafte ersatz-massamoordenaar. Roei je eigen bevolking uit en niemand kan het wat schelen, laat staan dat er vergeldingsacties zouden komen. Nadien zorgt de propaganda voor de rest en kan de leider alsnog de geschiedenis ingaan als een groots politicus, een ideologisch mirakel, een heiland of een vader des vaderlands. Dat dit vaderland uitsluitend gestoeld is op moord, plundering, verminking en genocide, kan niemand vandaag de dag nog schelen. Wat is er toch aan de hand met onze wereld? Of ben ik de enige die dit alles niet kan vatten?

In het Bijbelse boek Deuteronomium (15-13) vinden we een passage terug die ook in deze context van toepassing kan zijn : "Gij moogt niet twee gewichten in uw buidel hebben, een groot en een klein". Nochtans wegen wij voortdurend met verschillende ongelijke gewichten. Hitler vermoordde meer dan 5 miljoen onschuldigen, maar toch interesseren we ons nagenoeg uitsluitend maar in de Joden onder hen. De homofielen, de zigeuners, de Getuigen van Jehova, de gehandicapten e.a. worden doodgezwegen en daardoor tegen wil en dank vergeten. Voor hen zijn er geen musea, geen herdenkingsplechtigheden, geen monumenten en geen internationale historische aandacht. Joseph Stalin lag aan de grondslag van de uitroeing van tientallen miljoenen Russen in zijn goelags. Nochtans zien we nog steeds afbeeldingen van dit communistisch monster op T-shirts tijdens linkse optochten e.a. Hetzelfde geldt met de Che Guevara-afbeelding, de afbeelding van een ordinaire terrorist. Guevara was toen niets meer dan de Bin Laden van vandaag. Maar zulk gedrag wordt getolereerd, meer zelfs, het wordt aangemoedigd. De consequentie is ver te zoeken.

De allergrootste massamoordenaar in de geschiedenis van de mensheid met meer dan 70 miljoen onschuldige uitgeroeiden krijgt een monument ter inspiratie van de ganse Natie, als een soort van hulde en postuum eerbetoon aan Mao's verwezelijkingen. Laat ons een dergelijk persoon altijd eren. Iemand die drie keer zoveel mensen vermoord heeft als Stalin, zeven keer zoveel als Leopold II en twaalf keer zoveel als Adolf Hitler, moet tot in de eeuwigheid geprezen en bejubeld worden. Of ben ik de enige die de ironie hiervan inziet? Ben ik de enige die vind dat linkse massamoordenaars even hard aangepakt dienen te worden als rechtse? Ben ik nu een racist omdat ik iets dergelijks zeg? Als je niet direct een wederantwoord op deze vragen vindt, stel die vragen dat maar eens aan die 70 miljoen doden, altijd iemand's vader, altijd iemand's kind.