Dedecker weg bij N-VA

Niet te geloven wat er nu allemaal gebeurt op politiek vlak. Het lijkt wel een slechte soap. Ikzelf had er geld op durven verwedden dat N-VA alleen verder zou gaan, samen met Dedecker. Het leek me het meest logische. "N-VA is de kinderwieltje ontgroeid en fietst nu vrolijk op zijn eentje verder..." CD&V kon op deze manier ook meedingen naar het premierschap en regeringsdeelname.


Eerst en vooral eens kijken naar het standpunt van N-VA. Volgens sommige peilingen zou de partij enorm gaan scoren. Maar peilingen zijn in België niet alleen legendarisch onbetrouwbaar, deze peiling, van de Stemmenkampioen, was dan nog eens één van de meest bekritiseerde. Voor hetzelfde geld scoorde N-VA dus niét. En de stemmen die Dedecker zou meebrengen, wat er toch wat zouden zijn, waren niet gegarandeerd genoeg om samen met het N-VA resultaat zeker in verschillende provincies 5 procent te halen. N-VA zat dus in een lastig parket. Een mogelijke maar onzekere winst. En als de partij het niét zou halen, zou dat dramatisch zijn. Niet enkel qua credibiliteit, maar ook financieel.

Anderzijds was daar de vertrouwde kartelpartner die klaar stond met open armen. Indien N-VA zou terugkomen werd het slippertje met de liberaal hen vergeven en kregen ze van CD&V nog wat verzoeningscadeautjes ook. En dat betekende voor N-VA een bijna zekere winst op vlak van mandaten. Op korte termijn dus een bijna zekere winst. Wat doet een verstandig huisvader dan? Kiest hij dan voor zekere, kleine winst met gezichtsverlies en verlies van credibiliteit? Of kiest hij voor de mogelijks grote winst, die ook op een fiasco kan uitdraaien? N-VA heeft eieren voor haar geld gekozen.

De kans om zich te herbronnen en een krachtige tweede pijler te hebben, liberalisme naast vlaams-nationalisme, is verkeken. Maar zou dat alle N-VA'ers gelukkig hebben gemaakt? Velen van hen voelen zich thuis bij CD&V, anderen spreken hun waardering uit voor het socialisme, nog een groep is liberaal... Eensgezindheid over de toetreding van Dedecker en de liberalisering van de N-VA was er zeker niet.

De andere betrokken partij, CD&V, heeft met deze succesvolle verzoening ook in haar kaarten laten kijken. Door politieke waarnemers wordt aangenomen dat CD&V zal proberen lid te worden van de federale regering. Maar door hun kartel met N-VA zou dit voor de Franstaligen niet echt op applaus worden onthaald. Zeker indien CD&V de ambitie had om de premier te leveren was de N-VA niet echt een goede partner. Waarom heeft CD&V dan hemel (sic) en aarde bewogen om toch N-VA als partner te houden, zonder een Dedecker? CD&V, acht jaar geleden nog dood verklaard, heeft nu een heel goed imago en een bekende voorman. Door haar kartel met N-VA heeft ze ook een numeriek overwicht en peilingen bevestigden de positieve trend. N-VA afstoten zou betekenen dat ook CD&V een electoraal risico neemt én een enorme inlevering aan macht.

En zou dat noodzakelijk betekenen dat CD&V haar ambities opbergt? Zowel liberalen als socialisten praten al over de voortzetting van paars. Premier Verhofstadt liet al blijken dat hij een tripartite niet ongenegen is, indien dat electoraal gezien noodzakelijk blijkt. Mogelijks blijkt het zelfs de enige mogelijkheid. Als de CD&V erop rekent dat het onmogelijk zal zijn zonder haar een regering te vormen, dan heeft zij er alle belang bij om zo groot mogelijk te zijn. Dat de Franstaligen N-VA niet graag zien komen maakt niets meer uit als er zonder het Vlaams Kartel geen meerderheid kan worden gevormd. Er is immers geen alternatieve partij die groot genoeg is én voor de Franstaligen aanvaardbaar. Leterme mag ook zijn ambities op het premierschap opbergen. Dit keer. Er is weinig twijfel dat Verhofstadt een derde ambtstermijn ambieert. En de Franstaligen hebben in diverse peilingen (op strategisch goed gekozen momenten) mogen smaken dat een Franstalige premier op een absoluut "Non" kan rekenen in Vlaanderen. SP.A is in de positie om incontournable te zijn voor een regering, maar absoluut niet om de premier te leveren. Als CD&V Verhofstadt niet bedreigt staat de deur dus open.

Dat opent meteen de mogelijkheid voor een harde communautaire onderhandeling waarbij door de politieke realiteit de Franstaligen meer toegevingen moeten doen dan hen lief is. En het Vlaams Kartel kan zo wat broonodige credibiliteit terugwinnen.

En Dedecker? Dat is een grote vraag. Hij kan nu ofwel stoppen ofwel alsnog een eigen partij uitbouwen. Op meer dan een zetel voor zichzelf in de Senaat of de Kamer hoeft hij echter niet te hopen en het is nog maar de vraag of hij op zijn eentje de kiesdrempel haalt. Anderzijds staan er nog altijd heel wat mensen achter hem. Dedecker is nog altijd de enige rechts-liberaal van betekenis in Vlaanderen. Hij spreekt de rechtervleugel van de VLD aan, de liberale vleugel van Vlaams-Belang en N-VA en de CD&V'ers die het ACW beu zijn. En elke stem die hij haalt is een stem die zijn tegenstanders verliezen.

Zal hij het doen? Dat is afwachten. Zeker is wel dat hij nu al een van de meest invloedrijke politici is sinds Steve Stevaert.