Over een diefstal van koper

WorkForAll.org
Al tweemaal toe haalt de diefstal van een koperen kabel bij de Spoorwegen het ochtendnieuws. Op het eerste zicht een fait-divers. De oorzaak wordt gezocht in de hoge koperprijs, een fraktie van de kost van nieuwe kabels. Het roept bij mij wel andere beelden op. Een paar jaar geleden vertelde mij een vriend uit New-York hoe goed het leven was in de Bronx. Tot de nachtverlichting het liet afweten omdat lokale gangs de verlichtingspalen begonnen te ontmantelen om de koperdraad te verkopen. Tijd om te verhuizen.


Ondertussen is het uitverkoop bij de NV België. Gebouwen worden verkocht en terug gehuurd. Soms aan een derde van de verkoopprijs per jaar. Beloftes worden geboekt als inkomsten. In de praktijk wordt een schuld aangegaan die later af te lossen valt. De pensioenschulden bv. zijn al 4 maal het bruto Binnenlands Product. Om dat later te kunnen betalen zullen de belastingen met 20 % stijgen. Eerlijk gezegd, op dat moment zal het niet veel meer uitmaken want men kan een koe niet blijven melken als ze al uitgemolken is.

Al dit soort praktijken is typerend voor een bedrijf dat tot aan de lippen in het water staat. Cash uit een toverhoed halen om het nog een paar maand te trekken in de hoop dat er een mirakel gebeurt. Als er dan een redding komt, dan is het meestal na de aanstelling van een curator die enkel de essentiële activiteiten overhoudt. De oorspronkelijke aandeelhouders blijven met een kater achter. Kenmerkend komt de steile val net nadat het management een zoveelste triomfantelijke persmededeling in de lucht heeft gestuurd. De omzet gaat goed en de verwachtingen zijn hoog gespannen, de tewerkstelling is op peil. Tot dan blijkt dat de boekhouding verborgen schulden verbergt en een groot deel van de omzet eerder op gebakken lucht lijkt dan op werkelijke inkomsten. Er zijn cijfers en er zijn feiten. Het waas van “geharmoniseerde” definities maakt het de argeloze burger aandeelhouder niet eenvoudiger op.

Toegegeven, onze Paarse regering is een krachtpatser. Op een week tijd werd 6 miljard euro “gevonden”. De cijfertjes zaten al in de computer. Als elke ondernemer op die manier tewerk zou gaan, dan zou de aangegeven economische groei een lachertje zijn. Tewerkstelling al galore. Even terzake, een werkloze die ziek valt of op zijn vijftigste gedwongen op brugpensioen gaat is geen werkloze niet meer in de geharmoniseerde definitie. Net zo min als de stadswachter die een oogje in het zeil houdt of doet alsof. Economische groei genereren is niet moeilijk. De wedde van elke overheidswerker telt tweemaal mee. Eenmaal wordt zijn economische produktie gelijk gesteld aan zijn loon, eenmaal wordt zijn consumptie erbij geteld. Hoeveel de economische waarde is van het overtikken van een belastingsformulier is mij evenwel een raadsel.

In “Atlas Shrugged” van Ayn Rand, de filosoof schrijfster van de objectivistische filosofie, worden de spoorwegen ook overeind gehouden door de koperen kabels uit te rukken waar ze nog niet gestolen waren om ze te gebruiken waar ze al wel gestolen waren. Verbale krachtpatserij in een regeringsverklaring zijn geen substituut voor het eenvoudige feit dat A=A.