Zijn er dan toch geen Belgen? (Hoegin)

Jules Destrée wist het al in 1912, maar de laatste jaren berichtten de media met de regelmaat van de klok over telkens weer nieuwe wetenschappelijke studies die moesten aantonen dat er wel degelijk Belgen bestonden, ware het niet voor dat ene kleine détailletje, de taal, geweest. Inderdaad, Vlamingen en Walen lijken op alle mogelijke vlakken als twee druppels water op mekaar, verkondigden sociologen keer op keer, en hebben bovendien nog meer met Chinezen en pygmeeën gemeen dan met Nederlanders resp. Fransen. Of toch zo ongeveer. Tot verleden week-end, toen daar plots verandering in kwam.

Misschien dat de gewone (verzuurde, blanke) man in de straat nog trapt in klinkklare nonsens als «De Tael is Gansch het Volk», en dat die durft op te merken dat Vlamingen en Walen niet naar mekaars TV-programma's kijken of radiokanalen luisteren, laat staan mekaars kranten lezen (en wat de Walen betreft volgens sommigen zelfs niet eens intellectueel in staat zijn de taal van de andere te leren), maar iedere intellectueel in dit landje die zichzelf een beetje respecteert weet wel beter. A fortiori zelfs, voor hem of haar is het feit alleen al dat die studies met resultaten op de proppen komen waar het gepeupel kop noch staart aan kan krijgen niet meer dan de ultieme bevestiging van hun correctheid. België is immers het land van het surrealisme, waar de kwadratuur van de cirkel niet alleen mogelijk maar desnoods zelfs verplicht is. Welaan dus.

Verleden week-end hebben echter ook de allerlaatsten der Belgikanen, als een soort aperitiefje voor de 0110-concerten, ontdekt dat er tussen Vlamingen en Walen wel degelijk meer verschil is dan de taal alleen. Blijkt namelijk dat de Vlaamse jeugd onverbeterlijk racistisch is, en de Waalse jeugd niet. Caramba! De gemiddelde jonge Vlaming kan zich zelfs niet eens inbeelden ooit «kokenetentje» te zullen spelen met een migrant! Als het is om het Vlaams Belang te bestrijden gooit men dus desnoods zelfs het basisfundament van de Belgische Leugen overboord: Vlamingen en Walen lijken zelfs in de verste verte niet op mekaar. Alleen, was dat niet iets dat het Vlaams Belang nu al jaren aan een stuk verkondigt?

Maar als ik zo de berichtgeving over die studie doorlees, dan blijf ik toch een beetje op mijn honger zitten. Er doken bij mij namelijk enkele vragen op. Zo bijvoorbeeld hoe dat zit met de Franstalige jongeren in de Vlaamse rand rond Brussel. Zijn zij even racistisch als hun Vlaamse dorpsgenootjes, of blijven zij genieten van de Waalse multiculturele verlichting? Misschien wel een reden om de faciliteiten in stand te houden, of zelfs uit te breiden, als dam tegen de Vlaamse onverdraagzaamheid. Dat de Belgische achterhoede daar nooit eerder aan gedacht heeft!

En wat met de kinderen van de al dan niet recente Vlaamse uitwijkelingen naar Wallonië? Zijn dat allemaal superverdraagzame mini-Onkelinxen geworden, of is Laurette de uitzondering die de regel bevestigt? Haar bezorgdheid voor het welzijn van de immigrant-gevangene is in ieder geval de laatste maanden ronduit legendarisch geworden, en als er ergens nog een immigrant eenzaam in een cel zit, zal het zeker niet aan haar gelegen hebben.

Nog zo een vraag: hoe zit het met de verdraagzaamheid van de migranten zelf? Hoe besmettelijk zou die Vlaamse onverdraagzaamheid zijn? Ziet een zwarte, immigrant of een moslim eigenlijk wel brood in een relatie met een blanke, autochtone katholiek? Of kondigen we best een absolute migratiestop af, zodat we geen nieuwe nietsvermoedende kandidaat-immigranten in hun verderf storten zodra ze hier voet aan de grond zetten. We willen toch niet door onze gastvrijheid duizenden en duizenden migrantenkinderen omtoveren tot kleine Dewintertjes? Ziedaar het dilemma van de aanhangers van de verdraagzaamheid: misschien moeten zij wel het programma van het Vlaams Belang uitvoeren… in het belang van de immigrant en de verdraagzaamheid.