Het voluntarisme herontdekt (Politiek Incorrect)

Het is toch zeer vreemd om te zien: amper enkele weken voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober laatstleden was het koude oorlog tussen de federale coalitiepartners van paars: de VLD dreigde zijn vertrouwen in minister Onkelinx (PS) op te zeggen naar aanleiding van de Hoxha-affaire, en een heuse crisis hing als een zwaard van Damocles boven de Wetstraat. 8 oktober is voorbij, en ineens klaart de hemel in Brussel terug op. Het vertrouwen tussen de paarse bewindslui is weer op en top, zoals in die goede oude tijd. Ook in premier Verhofstadt is de voluntaristische geest van weleer teruggekeerd, met zijn zachtaardige lulk..., excuseer, gepredik over "verdraagzaamheid" en "possitivisme" tot gevolg. Mochten de bladeren niet van de bomen beginnen vallen, een achteloos mens zou nog beginnen denken dat de lente terug in het land is.

Het verhaal begon op de avond van 8 oktober bij de presentatie van de verkiezingsuitslagen. Het Vlaams Belang ging er voor de provincieraadsverkiezingen op vooruit, van 15,0% tot 21,2%. Het blauwe en het rode kartel verloren respectievelijk 4,1 en 0,4 procent van hun stemmenaantal. Toch - verdwaasd in een postelectoraal nirwana - wisten de blauwe en rode roergangers te melden dat paars deze verkiezingen gewonnen had (?) en dat het Vlaams Belang eindelijk haar saturatiepunt bereikt had (??). Hierbij werd steevast naar Antwerpen verwezen, waar het Vlaams Belang van 33 naar 33,5% daalde (ja, we weten ondertussen al wel hoe goed onze paarse heersers in wiskunde zijn...). Maar Verhofstadt verwees vooral naar zijn thuisstad Gent, waar het Vlaams Belang zelfs in stemmenaantal daalde. En waar het vertrouwen in paars door de kiezer werd bevestigd. Misschien herinnert u zich nog hoe op de grote VRT-verkiezingsshow Daniël Termont en Sas van Rouveroij - de Gentse lijsttrekkers van respectievelijk SP.A en VLD - elkaar in de armen vlogen en omhelsen. Die verzoeningsbacterie is met een wervelwind ook in Brussel aanbeland.

Maar vooraleer de grote verzoening kon beginnen, moesten wel enkele lastige stoorzenders die het paarse feestgedruis verknallen worden geëlimineerd. Zo was er Jean-Marie Dedecker die - zoals hij terecht opmerkte - ondankbaar bij het grof huisvuil werd weggezet. Na de eliminatie van Anke Van dermeersch, Leo Goovaerts, wijlen Ward Beysen en Hugo Coveliers was Dedecker een van de laatste luizen in de pels van Verhofstadt en co, die via een schijnproces in de Melsensstraat ook de deur werd gewezen. Minder bekend is ook het lot van de relatief onbekende Peter Thienpont, die VLD-burgemeester is van de Oost-Vlaamse gemeente Maarkedal en tevens kabinetssecretaris van Marc Verwilghen, de federale minister van Economie. Gezien de VLD in Maarkedal haar absolute meerderheid heeft verloren (maar wel de grootste partij blijft), en er slechts twee andere partijen in de gemeenteraad zetelen (CD&V en het socialistische PRO, deze laatste partij telt welgeteld één verkozene), wou Thienpont een coalitie aangaan met de christen-democraten. Bleek echter dat vanuit het verre Gent Verhofstadt en Freya Fraaibeen het op een akkoord hadden gesloten om een coalitie van VLD en socialisten te beginnen. Dit was echter - en terecht - tegen de zin van burgemeester Thienpont die de manoeuvres van VLD en SP.A beu werd. Hij heeft dan ook (wellicht onder druk) ontslag moeten nemen als kabinetssecretaris. Om maar aan te tonen dat het paars despotisme zich niet alleen in grote steden als Oostende voordoet, maar zich ook als een pest tot in de kleinste en landelijkste Vlaamse gemeente verspreidt.

Met Dedecker uit de VLD is - op de rechts-flamingante professor Boudewijn Bouckaert na; maar ook hij zal moeten uitkijken voor blauwe scherpschutters - de weg geplaveid voor een totale linkse machtsovername binnen de VLD, stalinistisch geleid door Verhofstadt en co vanuit het centrale tricolore hoofdkwartier in Pyongyang-aan-de-Zenne. Merk bijvoorbeeld ook op hoe de media de laatste weken een hype creëert rond een zekere Mathias De Clercq - kleinzoon van - die nu wordt omschreven als de 'coming man' van de VLD. Deze snobistische 24-jarige figuur is zelfs te links om lid te worden van de PVDA! Met zo'n figuren ziet de toekomst van de VLD er dan ook maar zeer somber uit. Of alleszins donkerrood, maar dat komt al op hetzelfde neer.

"Sterke schouders onder de toekomst", luidde de campagne van de VLD de voorbije weken en maanden. De Griekse titaan Atlas droeg zelfs een heel hemelgewelf op zijn schouders, en in vergelijking daarbij is de VLD - belichaamd door meester-demagoog Verhoftaks - maar een zeer zwak figuur. Want deze, nu eindelijk bevrijd van alle verzuurde elementen in zijn omgeving, las vandaag ook de beleidsverklaring voor de Kamer. En ja, Verhofstadt en zijn paarse (am)brassband zijn wel degelijk terug op dezelfde voluntaristische weg ingeslaan van weleer.

Vooreerst was er de presentatie van de begroting. En ja: het is de regering zelfs nog gelukt om voor 2007 een begrotingsoverschot van 0,3 BBP-procent te realiseren. Hoera! Driewerf hoera voor Freya Fraaibeen! Hoera, zie je wel dat het niet nodig is de vierkantswortel van 25 te kennen om minister van Begroting te zijn! Hoera! Hoera! Ten eerste: volgens de Hoge Raad voor de Financiën is een overschot van 0,7% onontbeerlijk om de nakende kosten van de vergrijzing op de vangen (maar die Hoge Raad zit toch vol 'verzuurden' en Vlaams Belangstemmers; dus wellicht compleet irrelevante cijfers). Ten tweede: de begroting hangt weer naar typisch paarse traditie met spuug en Pritt correct-it aan elkaar. Een overzicht van de geplande uitgaven is er niet, en de nieuw aangeboorde inkomsten doen zogezegd de burger geen pijn (behalve de rokende burger, want deze zal de komende maanden zijn pakje anti-Demottestokken met 20 eurocent zien stijgen). Wat dan te denken over de nieuwe heffing op wegwerpverpakkingen (uitgezonderd papier en karton), die volgens de regering alleen maar de milieu-onbewuste bedrijven treffen. Heeft zij dan niet door dat deze bedrijven de meerkost gewoon zullen doorrekenen aan de consument? En heeft de consument op zijn beurt dan niet door dat Verhofstadt dus liegt? En dan zijn er weer die eeuwige eenmalige inkomsten - in totaal niet minder dan 1,25 miljard euro! - die enkele gaten moeten verbergen. Het gaat hierbij dan om zaken als de overname van enkele pensioenfondsen (nog niet bekend dewelke), de verkoop van overheidsgebouwen (600 mio euro) en een nieuwe effectiseringsronde van belastingsschulden (150 mio euro). Toch was Verhofstadt blij mee te delen dat de eenmalige inkomsten slechts voor 0,38% van het BBP aan de inkomstenzijde tellen, tegenover 0,55% vorig jaar. Zeer juist, mijnheer Verhofstadt: wat al verkocht is, kan geen tweede keer verkocht worden. Maar voorts zullen we over de begroting maar zwijgen: dit jaar zijn reeds een drietal extra begrotingscontroles nodig geweest om het schip op koers te houden; het jaar is nog niet voorbij; dus er is nog vanalles mogelijk.

Over naar de beleidsverklaring zelf dan. Een typisch Verhofstadtiaanse mix van leugens, halve waarheden en platdemagogische vertelsels zoals alleen het blauw konijn uit Gent ze meesterlijk aaneen kan rijgen. Eerst de demagogie: Verhofstadt verwacht dat de economie dit jaar een groeisnelheid van 2,7% zal kennen. Een puik resultaat, maar het is een publiek geheim dat we dit vooral te danken hebben aan de hoge overheidsconsumptie in dit land. Volgens een recent OESO-verslag is de belastingdruk in België van 45 naar 45,4% gestegen, wat maakt dat dit land de op twee na hoogste druk kent in het hele OESO-gebied. Niet toevallig is de economische groei in Zweden nog groter (3,6%). Over naar de leugens dan: volgens Verhofstadt stijgen de buitenlandse investeringen weer snel. Juist op datzelfde ogenblik verscheen het 'World Investment Report 2006' van de Conferentie voor Handel en Ontwikkeling van de Verenigde Naties; waarin zwart op wit te lezen staat dat België vorig jaar 44% minder directe buitenlandse investeringen aantrok dan het voorgaande jaar. Pijnlijk. Temeer de internationale trend in de stijgende richting gaat. Tweede leugen, en hiervoor komen we terug op de begroting. Volgens Verhofstadt stijgt het primair saldo - na ettelijke jaren van verschrompeling - terug opnieuw van 4,1% naar 4,3%. Volgens de verwachtingen van de FOD Financiën (ook verzuurden en VB'ers?) blijft het primair saldo echter tot 2009 steken op... 4,1%! En dan zwijgen we nog even over de brutale manier waarop de federale regering de gemeenschappen en gewesten andermaal heeft gedwongen de knip op de beurs (700 miljoen euro) te houden om Verhofstadts reizend circus draaiende te houden. De premier heeft dan nog het lef te stellen dat elkeen moet instaan voor de 'lusten en lasten'. Mooi voorbeeld, mijnheer de eerste minister!

En zo gaat de beleidsverklaring maar verder. Negen volle bladzijden lang (jammer van het gebruikte papier; ondergetekende heeft er wel exorbitante kwantiteiten verpakkingsheffing op moeten betalen...). Toch nog één zaak dat interessant is: hoe zit het met het communautaire programma van deze paarse regering? Ging er in 2007 geen grote staatshervorming op getouw worden gezet? Ging de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst worden? De beleidsverklaring zegt hierover... euh,... niets... Tenzij enkele holle frasen uit Verhofstadts Cicerosiaanse peroratio aan het einde:

"We leven in een complexe wereld. Toch horen we steeds meer simplistische antwoorden (een goede die het zegt!). Slogans, zonder nuances. Het heeft elk van ons wel eens verleid (zeer zeker, mijnheer de eerste minister. Ging u het succes van uw regering niet afmeten aan de achteruitgang van het Vlaams Belang?). Maar het is een politiek zwaktebod. Met diepe polarisaties als gevolg. Laat ons daarmee stoppen. Mensen hebben genoeg van de polarisaties. Van het beschuldigen van andere groepen. Vlamingen tegen Franstaligen. Franstaligen tegen Vlamingen. Autochtonen tegen allochtonen. Allochtonen tegen autochtonen. Oude Europese lidstaten tegen nieuwkomers in Europa. Europeanen tegen Amerikanen. En omgekeerd."

Dixit, en aldus sprak Zarathoestra. En aldus leefden de Belgen in het land van melk en honing in peis en vree. En de zotten in vreugde. Amen.