Bucolisch Europa (Politiek Incorrect)

De Europese Commissie heeft een kleine twee weken terug een rapport uitgebracht met de titel "Financial Report 2005", waarin accurate cijfers vermeld staan over de aanwending van Europese financiële middelen door de 25 EU-lidstaten. Het rapport laat uitschijnen dat de Europese belastingbetaler in 2005 niet veel meer heeft moeten uitgeven voor zijn geliefde Europese instituties dan het jaar voordien, gezien de Europese kas amper met 0,01% van het Europese gezamenlijke Bruto Nationaal Inkomen (BNI) is gestegen. In 2005 had Eurocratië zo'n 104,8 miljard euro aan manna uit te delen. Maar één ding is wel zeer opvallend: hoewel het EU-budget in dat jaar amper gestegen is, stegen procentueel gezien de uitgaven voor de beruchte "gemeenschappelijke landbouwpolitiek" wel zeer fors, namelijk met 11%. Dat maakt dat de modale Europese landbouwer naast zijn aardappel- of bietenoogst ook nog eens een cheque van 48,5 miljard euro in de velden kon terugvinden. Met handtekening van de belastingbetaler. Dat staat gelijk aan maar liefst 46,3% van het totaal verdeelde EU-budget.

Nog opvallender wordt het wanneer we de uitsplitsing per land bekijken: Frankrijk kreeg maar liefst 20,7% van de landbouwmiddelen in handen, gevolgd door Duitsland (13,5%), Spanje (13,3%) en Italië (11,4%). Het Verenigd Koninkrijk heeft tenminste wél door dat het overmatige verbruik aan middelen aan de Europese landbouwpolitiek contraproductief werkt, en krijgt daarom maar 9% van het totaal aan middelen. Een minderinkomst die wordt gecompenseerd door een serieuze minderuitgave (gezien de VK-korting ter waarde van ongeveer 5,5 miljard euro) .

En er is nog iets dat sterk opvalt: het zijn vooral de oude EU-lidstaten die met de hoorn des overvloeds bedeeld worden. De nieuwe EU-lidstaten - die sinds mei 2004 lid zijn - krijgen maar een relatief klein deel in ontvangst. Een ruraal land als Polen krijgt maar 3,2% van het landbouwbudget ter beschikking. En juist daar dreigt het gevaar, want het Poolse landbouwbudget (afkomstig van de EU) is niettemin in één jaar tijd wel met niet minder dan 400 (vierhonderd!) procent gestegen. Het eind 2005 goedgekeurde EU-budget voor 2006 is ook al zo'n onheilspellend fenomeen: voor dit jaar is de totale EU-begroting immers gestegen tot 121,2 miljard euro; de landbouwuitgaven tot 54,8 miljard euro. Ter vergelijking: het allesomvattend departement "concurrentievermogen" moet het stellen met een hongerloontje van 7,9 miljard euro.

De moraal van dit cijfermatig verhaal is dat de Europese Unie het duidelijk nog niet heeft afgeleerd haar prioriteiten totaal verkeerd te leggen. We weten allemaal welke desastreuze gevolgen de Europese landbouwpolitiek voor de internationale handel - en ook de prijsbewuste Europese consument - zoal heeft. Ondertussen zet de Europese Unie een Janusgezicht op, en stemt ze bijvoorbeeld mee in met een resolutie van het Europees Parlement (6 juli 2006) om "eerlijke handel" (zoals de fameuze Oxfam-wereldwinkels) te steunen. Goed wetende dat de échte sleutel tot succes ligt in het afschaffen van het criminele landbouwsysteem van de EU. Of - totaal ander voorbeeld - zo geeft de EU jaarlijks ongeveer één miljard euro uit aan subsidies voor Europese tabaksproducenten, die voornamelijk bedrijvig zijn in Zuid-Europa. Terzelfdertijd verplicht de EU haar lidstaten op de pakjes sigaretten in reuzenletters de melding te plaatsen dat roken dodelijk is, zeer schadelijk kan zijn tijdens de zwangerschap en kan leiden tot impotentie. Over haar eigen politieke en economische impotentie zwijgt de EU echter in alle 20 officiële talen...