Leterme bis (Politiek Incorrect)

De communautaire rel tussen Vlaams minister-president en de Franstalige gemeenschap wordt allang niet meer uitsluitend binnenskamers uitgevochten. Ook buitenlandse media houden het hoog oplopende conflict nauwgelet in de gaten, zoals het Nederlandse De Telegraaf. Een andere Telegraph- maar dan een Britse - wijdde er afgelopen zaterdag eveneens de nodige aandacht aan. Voor zij die de taal van Shakespeare niet machtig zouden zijn - of niet over de nodige intellectuele capaciteiten zouden beschikken, om het Letermes te zeggen... - volgt onderaan dit artikel een Nederlandse vertaling.

Mocht de hoeder van ons Vlaanderenland vanuit zijn Provençaals vakantiehuisje deze webstek toevallig ook bekijken, wordt hem bij deze alvast veel leesplezier toegewenst, zolang het nog kan. Want op racisme - iets waartegen FDF-voorzitter Maingain klacht zal neerleggen - staan celstraffen tot een jaar. (Hoewel Maingain blijkbaar vergeet rekening te houden met de bijzondere wet tot regeling van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van leden van een gemeenschaps- of gewestregering van 25 juni 1998 waarin staat dat alleen het Hof van Beroep waar de zetel van de gewest- of gemeenschapsregering is gevestigd - in Letermes geval dus Brussel - bij een eventueel misdrijf uitspraak kan doen. Hopelijk is Maingains partijkas dus goed gespekt.)

België: een historisch ongeluk met voetbal en bier.
door David Rennie te Brussel

De politieke leider van Vlaanderen - het Nederlandstalige landsgedeelte van België - heeft voor een golf van opschudding gezorgd door te zeggen dat de 175-jaar oude Belgische staat een "historisch ongeluk zonder enige meerwaarde" is.

Jaren van ontbinding hebben het koninkrijk dermate uitgehold dat alleen nog maar "de koning, de nationale voetbalploeg en enkele biersoorten" de inwoners van België nog binden, aldus Yves Leterme, de minister-president van het Vlaams gewest.

Bovenop zijn politiek statement voegde hij ook nog een persoonlijke belediging toe aan het adres van de Franstalige gemeenschap in Vlaanderen door hen "het gebrek aan mentale capaciteit Nederlands te leren" te verwijten. Hij prees minachting voor het officiële gegeven dat België een tweetalige staat is: "Zie naar de moeilijkheden die Franstalige leiders en zelfs de koning van dit land hebben om vloeiend Nederlands te spreken."

Belgische reacties op Letermes interview in het Franse dagblad "Liberation" blijken alleen maar Letermes visie dat het land in staat van ontbinding is te bevestigen.

De Franstalige pers reageerde gisteren unaniem afwijzend, en stelde dat Leterme 4 miljoen Franstalige Belgen en koning Albert II had beledigd. Een voorpaginacartoon toonde de monarch in vol koninklijk ornaat, terwijl hij Leterme fel berispte.

De Vlaamse pers deed de rel af als een misverstand, en zei dat Letermes uitspraken ironisch bedoeld waren. De minister-president meldde "De Standaard" dat hij verkeerd werd geïnterpreteerd en alleen maar kritiek uitte op de kennis van het Nederlands van het koninklijk hof, en dus niet van de koning.

Maar er bestaat geen twijfel over dat Leterme enkele niet te ontkennen waarheden heeft blootgelegd over een staat die enorm verdeeld is tussen het Nederlandstalige Noorden en het Franstalige Zuiden, met Brussel als tweetalige internationale stad in het midden.

Zijn eigen familie staat symbool voor de snelle veranderingen in België. Leterme is de zoon van een Franstalige vader en een Vlaamse moeder. Zulke tweetalige huwelijken zijn zeldzaam: in 2002 vond slechts 0,2% van de totale huwelijken plaats tussen een Vlaamse vrouw en een Franstalige man.

De twee landsgedeelten lezen verschillende kranten, kijken naar verschillende televisieprogramma's, luisteren naar verschillende muziek en kennen elkaars bekende personen niet. Buiten Brussel zijn wegwijzers en opschriften uitsluitend eentalig, wat voor hilarische toestanden zorgt.

Toeristen die vanuit Brussel naar het nabijgelegen "Mons" of "Lille" rijden, geraken nogal eens in paniek wanneer ze de hoofdstad verlaten en deze twee stadsnamen ineens niet meer op de wegwijzers zien. Ze weten echter niet dat de weg door Vlaanderen voert, en wegwijzers dus "Bergen" en "Rijsel" - de Nederlandstalige namen voor respectievelijk "Mons" en "Lille" - aangeven.

Letermes harde discours loopt parallel met het groeiende gevoel onder de kiezers in Vlaanderen - het rijkere en grotere gedeelte van België - dat ze ondankbare Franstalige landgenoten subsidiëren. De tijd om de laatste banden door te knippen lijkt nabij.

19/08/2006