"Le gouvernement Flamand a raison"

Al enige tijd probeert de Vlaamse overheid om in de wooncode voor sociale woningen op haar grondgebied ingeschreven te krijgen dat de mensen die in die sociale woningen komen wonen minstens aantonen dat zij een inspanning doen om het Nederlands te leren. Het is evident dat dit goed is voor de integratie, de sociale contacten en de sociale samenhang van de bewoners.

Immers, veel van de bewoners in sociale woningen zijn de facto sociaal zwakkeren, immigranten, werklozen.

Dit is niet naar de zin van de Franstaligen die er een discriminatie (het meest verkrachte juridische begrip van de laatste decennia zei ik al bij een andere gelegenheid) in zien en een achterstelling van de Franstaligen in de Rand rond Brussel en andere faciliteitengemeenten.

Een nieuwe buurvrouw van ons (ik zeg niet hoe dicht) is een dame uit Frankrijk (voor de geïnteresseerden: niet van allochtone oorsprong, anders was ze misschien nog knapper geweest) die buiten "een betje" en "neen geen nederlands" niet teveel van onze taal bakt. Maar ze heeft wèl al geïnformeerd waar ze Nederlandse taalles kan volgen.

Anderen, meestal landgenoten uit het zuiden van ons land, en dan vooral als ze tot het gild der politici behoren, denken daar fundamenteel anders over. Want ook al behoren ze volgens de stemresultaten nogal eens tot een partij die het collectivistisch gedachtengoed aankleeft, een poging (niet méér dan dat) moeten doen om zich te integreren in een bestaande bevolkingsgroep is dan weer blijkbaar een te collectivistische gedachte. En zo blokkeeren de Franstaligen al een jaar of zo de totstandkoming van de Vlaamse Wooncode.

Even opletten. De Vlaamse Wooncode gaat enkel over de verhuring van sociale woningen. Dat zijn woningen voor mensen die om objectief-meetbare redenen niet in staat zijn een (huur)woning te betalen in Vlaanderen tegen de geldende marktprijzen. En die dus in aanmerking komen voor een woning gesubidieerd door de belastingen betaald door de hardwerkende Vlaming, die nogal eens daarnaast eens tegen marktprijzen huur betaalt dan wel zijn eigen hypothecaire lening tegen dezelfde marktvoorwaarden is aan het afbetalen.

De Raad van State afdeling wetgeving heeft bij dit ontwerp van decreet een genuanceerd advies afgeleverd en dat kan u lezen (in drie delen) hier, hier en hier. Het besluit van de geleerde dames en heren, zowel Franstalig als Nederlandstalig, was dat dit zo gek nog niet was.

Want wat staat er nu in die wooncode? Even meelezen:

§3. De huurder van een sociale huurwoning leeft de volgende verplichtingen na:
(...)
6° voorzover de huurder een sociale woning betrekt, die niet gelegen is in een rand- of taalgrensgemeente zoals vermeld in de gecoördineerde wetten van 18 juli 1966 op het gebruik van de talen in bestuurszaken, de bereidheid tonen om Nederlands aan te leren. Bij het aanleren van het Nederlands wordt er gestreefd naar een niveau dat overeenkomt met de richtwaarde A.1. van het Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor talen. De Vlaamse Regering bepaalt de nadere regels om die bereidheid vast te stellen. Diegenen die kunnen aantonen reeds aan die richtwaarde voor het Nederlands te voldoen, worden onder de door de Vlaamse Regering te bepalen voorwaarden vrijgesteld. De Vlaamse Regering duidt tevens de categorieën van personen aan die worden vrijgesteld van die verplichting.
In ieder geval wordt de persoon die aan de hand van een medisch attest aantoont dat hij ernstig ziek is of een mentale of fysieke handicap heeft, wat het halen van de richtwaarde A.1. blijvend onmogelijk maakt, vrijgesteld van die verplichting;
7° voorzover de huurder een sociale woning, gelegen in een rand- of taalgrensgemeente zoals vermeld in de gecoördineerde wetten van 18 juli 1966 op het gebruik van de talen in bestuurszaken, betrekt, zonder afbreuk te doen aan de taalfaciliteiten, de bereidheid tonen om Nederlands aan te leren. Bij het aanleren van het Nederlands wordt er gestreefd naar een niveau dat overeenkomt met de richtwaarde A.1. van het Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor talen. De Vlaamse Regering bepaalt de nadere regels om die bereidheid vast te stellen. Diegenen die kunnen aantonen reeds aan die richtwaarde voor het Nederlands te voldoen, worden onder de door de Vlaamse Regering te bepalen voorwaarden vrijgesteld. De Vlaamse Regering duidt tevens de categorieën van personen aan die worden vrijgesteld van die verplichting. In ieder geval wordt de persoon die aan de hand van een medisch attest aantoont dat hij ernstig ziek is of een mentale of fysieke handicap heeft, wat het halen van de richtwaarde A.1. blijvend onmogelijk maakt, vrijgesteld van die verplichting.

Bij ieder wetsontwerp en ontwerp van decreet hoort een toelichting, en daarin staat over die inspanningsverbintenis tot het leren van de Nederlandse taal het volgende:

De verplichtingen van de huurder worden gepreciseerd en aangevuld in het licht van de geactualiseerde bijzondere doelstellingen van het woonbeleid. Een van de verplichtingen van de huurder is de bereidheid tonen om het Nederlands aan te leren. Deze verplichting kadert binnen het regeerakkoord van de Vlaamse Regering (2004-2009) "Vertrouwen geven en verantwoordelijkheid nemen" waarin men de wil onderstreeptom de betrokkenheid van de huurders te stimuleren (blz. 29) alsook binnen de beleidsnota van minister Keulen (2004-2009) "Vlaams woonbeleid" (blz. 22 en 34) met betrekking tot de bewonersparticipatie en -betrokkenheid. Deze verplichting zal in beginsel enkel van toepassing zijn op de nieuwe huurders. Nieuwe huurders zijn de huurders die een huurovereenkomst afsluiten na de inwerkingtreding van het decreet. Uitgesloten zijn dus alle huurders die een woning huren op datum van inwerkingtreding van het decreet. Concreet betekent dit dat de huurders die in het kader van een herhuisvesting bij renovatie of een interne mutatie een nieuwe huurovereenkomst afsluiten, uitgesloten zijn. De Vlaamse Regering kan wel stimulerende maatregelen voorzien voor die huurders. De kennis van het Nederlands maakt de huurder mondiger, en verbetert de communicatie tussen de huurder en de verhuurder en verhoogt de veiligheid van de wooncomplexen.Daarom moet het aanleren van een gemeenschappelijke taal, zijnde het Nederlands, tussen de huurder en de verhuurder worden bevorderd. Hierdoor wordt de betrokkenheid van de bewoners in sociale woonprojecten gestimuleerd en ondersteund. Dit komt onmiskenbaar ook de leefbaarheid van en het samenleven in de sociale woonwijken ten goede. Zowel bij de inschrijving voor een sociale huurwoning als de toelating tot een woning, moet de kandidaat-huurder aantonen dat hij bereid is om het Nederlands aan te leren. Zo kan men verwachten dat hij reeds bij het aangaan van de huurovereenkomst over de nodige communicatievaardigheden zal beschikken. De taalbereidheid geldt als inschrijvings- en toelatingsvoorwaarde. Voor de kandidaat-huurders die reeds ingeschreven zijn op de wachtlijst vóór de inwerkingtreding van het decreet, zal de taalbereidheid afgetoetst worden bij de toewijzing van een woning (als toelatingsvoorwaarde). Voor hen geldt uiteraard de nieuwe inschrijvingsvoorwaarde niet.Eveneens moet de kandidaat-huurder bij de inschrijving voor een sociale huurwoning als de toelating tot een woning, aantonen dat hij bereid is -voorzover de kandidaat-huurder onder het toepassingsgebied van het decreet van 28 februari 2003 betreffende het Vlaams inburgeringsbeleid valt – tot het volgen van het inburgeringstraject overeenkomstig hetzelfde decreet. Dit komt tegemoet aan de doelstellingen, zoals vooropgezet in het regeerakkoord van de Vlaamse Regering (2004-2009) "Vertrouwen geven en verantwoordelijkheid nemen" (blz. 45 onderaan).

Klinkt logisch allemaal, behalve voor een aantal Franstalige politici die deze ontoelaatbare discriminatie van de Franstaligen aangekaart hebben bij het overlegcomité tussen de regeringen van dit land, nadat ze voor het Arbitragehof in het zand gebeten hebben. Want er zou eens een Franstalige in een faciliteitengemeente moeten een inspanning doen om een zeker niveau van Nederlands te halen, ho maar.

Maar plots komt daar een reactie uit onverdachte want Franstalige hoek. Een aantal Franstalige academici slagen er in om over de communautaire verstarring te kijken naar de werkelijke bedoelingen van de Wooncode, en kijk, ze vinden die nog zo gek niet: Le gouvernement flamand a raison.

Nu vraag ik u: wie maakt hier het Belgisch samenlevingsmodel kapot ?