Privatiseer prins Laurent (&Co)! (Hoegin)

Het is ook altijd wat met prins Laurent, het zwarte schaap van de Coburg-clan. Voor het eerst in meer dan een eeuw vertoont één van de Saxen-Coburgers nog eens zin voor een beetje ondernemerschap, deze keer zonder gevaar voor postume beschuldigingen van genocide, en dan wordt hij nog wel afgeblaft door een Eerste Minister van liberale strekking! Vooral dat laatste was waarschijnlijk wel het laatste dat hij verwachtte toen hij enige inkomsten probeerde te verwerven uit eigen productie (=zijn kroost). Trekken we die lijn door, mag hij zich straks ook aan een uitbrander uit socialistische hoek verwachten als hij al eens solidair wil zijn met één of andere medemens. Niet moeilijk dat menig Vlaams-nationalist een boontje voor hem heeft en hem zelfs tot president wil uitroepen – in die hoek hebben ze altijd al een zwak gehad voor de hopeloze underdogs.

Maar wat was nu eigenlijk het probleem? Guy Verhofstadt dreigde ermee de dotatie van de prins terug te schroeven of zelfs af te pakken indien hij een handvol euro's in ontvangst zou nemen voor slechts een beperkte publicatie van de foto's van zijn tweeling. Op die manier wou de prins vermijden dat hij de foto's in zowat élk dagblad zou moeten aantreffen. Utile dulci, zouden de Romeinen gezegd hebben, en gelijk hebben ze. Ik kan het goed verdragen dat prins Laurent 15.000 euro's opstrijkt als dat betekent dat alvast ik niet met die foto's geconfronteerd hoef te worden.

Guy Verhofstadt en Didier Reynders zouden daarom beter het initiatief van de prins toejuichen. Zeker, enige korting op de dotatie is billijk, bijvoorbeeld de helft van het bedrag, maar als liberale excellenties zouden ze toch principieel voorstander moeten zijn van het vrije initiatief. Hun houding lijkt echter te zijn dat de prins en bij uitbreiding de hele koninklijke familie een gemeen goed zouden zijn. En dat zij dat zo willen houden! Waar is de liberale privatiseringsrethoriek? Laat onze Duitse immigranten van de zoveelste generatie liever wat werken voor hun bete brood, bijvoorbeeld en onder andere door de verkoop van foto's van hun kroost, dan moet aan hen geen belastinggeld meer aan versmost worden. Meer nog, voor de republikeinen verdwijnt meteen een kroonargument (heb je'm?) om de monarchie af te schaffen, want als alleen de lezers van de boekskes via hun abonnementsgeld betalen voor de blauwbloedigen, dan is een monarchie voor de staat zelfs goedkoper dan een republiek. Zelf hoeven de republikeinen geen eurocent te betalen als ze dat niet willen, want niemand verplicht hen de roddelpers te lezen, laat staan te kopen. Dat ze daar maar eens een puntje aan zuigen!

Er zit natuurlijk wel een angeltje aan deze zaak. Koning Fabiola kan foto's van haar kapsel verkopen, koning Albert II gemoedelijke foto's met de vrucht van zijn scheve schaats, prins Filip van zijn handelsmissies waar hij na enkele taaie onderhandeling een vet exportcontract aan land weet te halen, en prins Laurent dus van zijn kroost. Maar eerlijk gezegd, wie zit op foto's van ons aller prinses Astrid te wachten? Misschien enkele foto's in Rode-Kruisuniform voor de fetisjisten onder ons, maar dat is het dan zo wat. Maar er is hoop. Want stel dat bijvoorbeeld prins Amadeo, ondertussen al twintig jaar, de juiste genen heeft geërfd van zijn grootvader, dan staan we binnenkort ongetwijfeld voor enkele foto's en exclusieve interviews die wel meer dan het nodige zaad in het bakje zullen kunnen brengen. Royals heeft waarschijnlijk zelfs al de volledige artikels met de onthullingen, foto's en alles erop en eraan al helemaal klaar!

(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)