Klop op de deur (Hoegin)

Na Paul Beliën heeft nu ook Luc van Balberghe enkele dagen geleden kennis mogen maken met de werkmethodes van de Belgische inquisitie.

Een tijdje geleden uitten enkelen hun bezorgdheid over de firewall die de Fedict (Federale Overheidsdienst Informatie- en Communicatietechnologie) van plan is te bouwen om kinderporno te kunnen onderscheppen. Er heerst echter enige onduidelijkheid over de inhoud waartegen die firewall gericht zou zijn, en de krant De Morgen meent te weten dat de firewall ook tegen racistische webstekken en sites met illegale producten zou gericht worden. Een link naar allerlei Chinese toestanden is daarmee natuurlijk snel gelegd. Volgens mij hebben ze echter ongelijk.

Niet alleen is het technisch een zware opgave zo'n firewall te richten op verkeerde meningen, politiek is het een totaal onmogelijke opgave. Eén zaak is dat de blokkade van een webstek als bijvoorbeeld The Brussels Journal zeer snel aan het licht zou komen, een tweede is dat zo'n blokkade zou zorgen voor een enorme politieke storm in het binnenland, en een derde zaak is dat zoiets België in het buitenland in een wel bijzonder negatief daglicht zou stellen. In een land aan de rand van de beschaafde wereld zou zoiets misschien nog wel lukken zonder al te veel lastige buitenlandse aandacht, maar niet als je de hoofdzetel van de NAVO en de EU met alle journalisten die daar bijhoren huisvest.

Daar komt nog bij dat Moreel Superieur Links in België, zoals in de andere Europese landen, al lang kritiek uit op George W. Bush vanwege allerlei vormen van vermeende censuur waaraan hij en zijn entourage de Amerikaanse media zouden willen onderwerpen. Toch volgens hen. Probleem en vooral grote frustratie is echter dat hij tot nu toe nog geen vinger heeft uitgestoken naar harde critici zoals een Noam Chomsky of Michael Moore. Daarom kan een federale regering waar Links deel van uitmaakt moeilijk een project in gang zetten dat in feite neerkomt op een vorm van internetcensuur tegen alle meningen die het régime niet welgelegen zijn, want dan zouden ze het zelfs in hun eigen ogen een stuk bruiner bakken dan de gehate George W. Bush.

Neen, dan treedt het Belgische régime liever iets subtieler op tegenover haar tegenstrevers, en de tactiek van de laatste weken lijkt die te zijn van de beruchte «klop op de deur». Paul Beliën was de eerste die dat mocht ondervinden omdat zijn beeldspraak naar aanleiding van de moord op Joe van Holsbeeck net iets te begrijpelijk was voor de gewone man in de straat. Enkele dagen geleden was het dan de beurt aan Luc van Balberghe omdat hij herinneringen aan zijn jeugd ophaalde naar aanleiding van de moord op Guido Demoor. In beide gevallen was het het CGKR dat in actie schoot, maar iets doet me vermoeden dat in het geval van Luc van Balberghe ook de krant De Morgen in de zaak betrokken was. Aangezien ik zelfstandig kan ademen ben ik eigenlijk overgekwalificeerd om voor die krant te schrijven, maar stel dat ik tóch bij hen in dienst zou geweest zijn, dan zou ik durven stellen dat zij een rekening te vereffenen hadden met Luc van Balberghe. Een paar dagen geleden nog schreef hij een stukje over de verliefdheid jegens zijn persoon die hij meende ontdekt te hebben bij Liesbeth van Impe, en rasbeesten van onderzoeksjournalisten zoals het er op de redactie van De Morgen vol van loopt zouden niet meer nodig hebben om één en ander bij mekaar te leggen, en vermoeden dat de redactie eens een telefoontje zou kunnen gedaan hebben naar het CGKR om het balbergse varkentje eens flink te wassen. Ikzelf zou zoiets nog niet durven suggereren.

De vraag is nu niet óf er nog zullen volgen, maar wel wie wanneer de volgende zal zijn. Aangezien ik in Noorwegen zit, waar vrijheid van meningsuiting af en toe nog een beetje betekenis heeft, zit ik misschien redelijk veilig. De gemiddelde Noorse krant kan hier elke dag door het CGKR voor de rechter gesleurd worden, want stel je even voor, hier durven ze een Pakistaanse kat een Pakistaanse kat te noemen wanneer het over misdaad gaat! En wanneer de politie een Vietnamese kat opspoort, dan wordt die ook omschreven als een Vietnamese kat, en niet als een «kattenjong». Erger is het voor de anderen van het groepje dat deel uitmaakt van In Flanders Fields en die van geen buitenlandse rechtsstaat kunnen genieten. (Luc van Balberghe maakt trouwens deel van uit van In Flanders Fields.) Van Matthias Storme blijft het CGKR echter beter af, tenminste als ze niet willen riskeren op het einde van de rit zélf een veroordeling aangesmeerd te krijgen.

Nu ja, Bart Sturtewagen wist het al in december van verleden jaar. Naar aanleiding van nog maar eens een nieuwe vervolging van het Vlaams Belang schreef hij de volgende woorden die de situatie van vandaag mooi samenvatten:

Het gemak waarmee men naar het wapen van de repressie grijpt, wordt stilaan huiveringwekkend. Op deze manier is de gedachtepolitie niet ver meer af.

Dat was meer dan een half jaar geleden dus. Ik denk dat we gerust mogen stellen dat sindsdien weer een flinke stap verder werd gezet.