PS-klimaat (Hoegin)

Nathalie en Stacy zijn vandaag al een week vermist. Het beeld van de sociale situatie van de twee meisjes dat de laatste dagen geschetst werd bevestigt echter alle mogelijke clichés die men in Vlaanderen heeft over achtergestelde volksbuurten in het vuurrode Wallonië. Niemand zou trouwens verbaasd opkijken als Bruno uit de film L'Enfant morgen zou opduiken als getuige of betrokkene in de zaak.

Hans van Crombrugge somde in zijn opiniestuk «Wie zal de ouders opvoeden?» een lijstje van omstandigheden op die een mens alleen maar koude rillingen kunnen geven: dronkenschap, werkloosheid, prostitutie, drugsgebruik, achterbuurten. Verder blijkt uit een profielschets van Stacy Lemmens dat ze al op meer adressen gewoond heeft dan ze jaren oud is, «met meerdere moeders». Aan de andere kant heb je de «carrière» van Abdallah Ait Oud, op dit moment de hoofdverdachte: diefstallen, drugsbezit, slagen en verwondingen, wapenbezit en zedenfeiten. Is hij niet de ontvoerder van de twee meisjes, dan past hij in ieder geval perfect in in de rest van de scène van dit drama.

Wat ik echter in de lijst van beschouwingen en commentaren van de laatste dagen heb gemist, is een analyse over hoe zulk sociaal klimaat kan ontstaan. Jazeker, men heeft al op de verantwoordelijkheid van de ouders gewezen, en daarover geredetwist, maar het zou misschien toch passen om ook even naar het grotere kader te kijken. Zo zit ik met een zwak vermoeden dat zowat iedereen uit dit verhaal een trouwe PS-stemmer is, en dat de PS in dit verhaal wel degelijk een rol speelt. In tegenstelling tot een bepaalde andere zaak, waar men er wel snel bij was om een beschuldigende vinger uit te steken naar een politieke partij, valt het op dat er vandaag bijzonder veel schroom bestaat om hetzelfde te doen. Zou het er iets mee te maken hebben dat hierdoor de «verkeerde» partij in nog nauwere schoentjes zou komen dan met alle corruptieschandalen nu al het geval is?

Het kan immers niet ontkend worden dat de PS jarenlang een beleid heeft gevoerd, bewust, dat leidt tot het soort van toestanden die nu breed uitgesmeerd worden in de pers als achtergrondinformatie over de leefwereld van zowel slachtoffers als verdachten. Niemand van hen kan ervan verdacht worden veel sympathie te hebben voor de MR of cdH, of een lidkaart van Ecolo op zak te hebben. Het is dan ook nooit in het belang van de PS geweest om dit soort toestanden op te heffen, omdat ze daarmee alleen maar hun eigen kiezersbasis zouden ondermijnen. En laten we het maar zeggen zoals het is: ook de Vlaamse «solidariteit met het Zuiden» bestendigde die situatie alleen maar – vraag het maar aan Alain Destexhe. Waarop Karel de Gucht dus wacht om een derde van de Walen ferm de les te lezen weet ik dus niet.

Ondertussen lees ik dat de Liga voor Mensenrechten het druk heeft zich burgerlijke partij te stellen in de zaak tegen Hans van Themsche. Als ik het goed begrijp wil de Liga hem ook veroordeeld zien voor de eventuele toekomstige daden van anderen, of zo interpreteer ik toch hun verklaring dat zij dat doen «wegens het uitgesproken racistische karakter van de moord en de weerslag die zulks heeft op grote delen van de bevolking» en omdat «deze racistische moord kan aanleiding geven tot gevoelens van angst, onzekerheid en onverdraagzaamheid». De mensenrechten die de Liga hanteert zijn niet helemaal conform mijn gevoel voor hoe een rechtsstaat zou moeten functioneren, maar het zal wel aan mij liggen. Persoonlijk zou ik liever zien dat zij zich eens zouden informeren over wat Liberty in Groot-Brittannië te zeggen heeft over Anthony Rice, en eens nakijkt of er misschien geen parallellen te trekken vallen met de gebeurtenissen van verleden week in Luik. Het zou echter kunnen dat dat niet helemaal in hun politieke agenda past.