PS-chandalig! (Politiek Incorrect)

Alweer wordt Walloniës grootste stad, Charleroi, geplaagd door een reeks corruptieschandalen. En net zoals in het najaar van 2005 zijn het andermaal politici van de Waalse socialistische partij die hierin betrokken zijn. Het nieuws is al langer dan vandaag bekend, maar een samenvatting van de wapenfeiten die er zich de laatste weken heeft afgespeeld.

Nadat Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe abdiceerde, PS-schepen Claude Despiegeleer veilig en wel achter tralies belandde, en PS-voorzitter Elio Di Rupo zijn toen legendarische "j'en ai marre des parvenus!" uitriep; dachten de partij, Charleroi en Wallonië opgelucht op adem te kunnen komen. Zo niet dus. Op 10 mei kwam de rode bal weer aan het rollen. Deze keer was het de de RTBF - de Franstalige evenknie van de VRT, met dien verschille dat eerstgenoemde tenminste nog op tijd en stond kritiek durft uiten op haar financiële broodheren - die onregelmatigheden aan het licht bracht bij de afvalintercommunale ICDI. Aan het hoofd van het ICDI stond immers Lucien Cariat, PS-schepen te Charleroi. Cariat zou namelijk twee functies bij het ICDI gecummuleerd hebben, zijnde die van voorzitter én van algemeen directeur. Dit leverde hem een dubbele wedde op van samengeteld 5.150 euro netto per maand. Daarenboven rijfde Cariat ook nog eens vrolijk het geld binnen via zijn mandaat als schepen en als voorzitter van een socialehuisvestingmaatschappij. Dat leverde hem maandelijks nog eens een extra - netto! - toemaatje op ter waarde van 4.300 euro. Dat betekent dat de heer Cariat maar liefst 9.450 euro netto maandwedde in zijn rode zak kon steken. Andere bezoldigingen 'in natura' nog niet meegerekend! Niet slecht geboerd voor een vertegenwoordiger van de partij van de arbeider!

Vervolgens kwam het weekblad Le Vif op de proppen met het gerechtelijk dossier rond Robert Wagner, directeur van een gelijkgenaamd industrieel bedrijf in Charleroi. In juli 1997 ontving Wagner een Europese subsidie ter waarde van, omgerekend, 855.000 euro. Die subsidie kaderde in de Objectief 1-doelstellingen van de Europese begroting voor regionale ontwikkeling; en diende dus om meer tewerkstelling in het bedrijf - en dus in Henegouwen - te creëren. Amper twee maand later werd al snel duidelijk dat er van de garantie voor blijvende tewerkstelling - nochtans vereist om in aanmerking te komen voor het Europese overheidsmanna - weinig in huis zou komen: De vennoot, Fabrique de Fer, waarmee Charleroi Découpe - een dochteronderneming van de Groupe Wagner - in zee was gegaan, bleek niet meer zo solvabel te zijn, en moest bijgevolg overgenomen worden door het Franse concern Usinor. Alleszins, Wagner was wel verplicht die subsidie terug te betalen. Iets wat dus niet is gebeurd, en waarvoor nu een gerechtelijk onderzoek loopt. En Wagner wist maar al te goed dat die subsidie moest worden terugbetaald: Reeds in 2001 ontdekte de economische inspectie dat er 855.000 euro - toevallig?... - extra in de boekhouding van het bedrijf stond ingeschreven. Blijkbaar had Wagner toen reeds in de gaten dat de Waalse overheid ooit eens achter die subsidie zou terugvragen? Alleszins stelt men zich de vraag wie nu in feite schuldig is aan het verlenen van die subsidie aan Wagner en de beslommeringen hieromtrent. De toenmalige minister van Economie Serge Kubla (MR) - geen socialist dus deze keer... - meent dat het een fout was van zijn administratie. Ten slotte nog een extra pikant detail: Wagner is eveneens voorzitter van de exploitant van de luchthaven van Charleroi. De hoofdaandeelhouder van die exploitant is Sambrinvest, een investeringsmaatschappij die ervoor bekend staat een notoire parastatale én PS-bastion. Het is dan ook waarschijnlijk in die hoedanigheid dat Wagner goede vriendschappelijke relaties onderhoudt met Jean-Claude Van Cauwenberghe. De carrière van Robert Wagner gaat dus zeker niet zo goed voor de wind als die van zijn Duitse naamgenoot Richard (deze laatste mocht in de laatste jaren van zijn leven vrolijke opera's opvoeren in Bayreuth voor koning Lodewijk II van Beieren).

En dan was er nog een van de meest ophefmakende affaires; die van provinciaal deputé Jean-Pierre De Clercq. Deze zou een bedrag van 213.283,43 euro verduisterd hebben bij faillissementen toen hij als curator werd aangesteld. Die som op zich is al niet niks, maar toen het parket van Charleroi ook nog eens een dossier wou openenen, reageerde De Clercq ziedend. Hij zou aantonen dat de onderzoeksrechter in kwestie - een zekere mevrouw Baeckeland - nauwe banden heeft met de familie van Didier Reynders (federaal minister van Financiën en voorzitter van de MR), en hierdoor dus de objectiviteit van het onderzoek in gedrang zou komen. Ondertussen blijkt ook dat De Clercq een klacht heeft neergelegd tegen de rechter van de handelsrechtbank wegens laster- en eerroof. De Clercq eist zomaar eventjes 100.000 euro van hem! De rechter in kwestie had De Clercq eerder in het jaar al terechtgewezen voor corruptie. Dat De Clercq zo fel tekeer ging tegen de gerechtelijke instanties, lokte dan ook zeer verontwaardigde reacties uit. Zo ook van partijgenote en minister van Jusitie Laurette Onkelinx. De Clercq zelf ontekent iedere betrokkenheid bij deze zaak, en spreekt van een "inculpation injuste" (onterechte beschuldiging). Als de heer De Clercq dan toch zo zeker is van zijn stuk, waarom weigert hij dan dat de gerechtelijke instanties hun werk leveren? Toch schrik om zijn stinkende, rode, spaarpotjes te openen?

Al deze nieuwe schandelen lokten tesamen natuurlijk vele reacties uit, zo ook natuurlijk van PS-voorzitter Elio Di Rupo. Hij maakt zich nu sterk "grote kuis" te zullen houden binnen de PS. Waar en wanneer hebben we dat nog gehoord?... De maatregelen die de PS-voorzitter nu aankondigt zijn echter allesbehalve vertrouwenswekkend. Lucien Cariat moet dan wel zijn mandaten als schepen en voorzitter bij ICDI opgeven; daar staat echter tegenover dat figuren als De Clercq hun politieke toekomst wél nog verzekerd zien (op 2 juni aanstaande mogen de PS-leden tijdens een congres voor zijn lot beslissen, maar er wordt niet verwacht dat er enige consequenties aan zullen vasthangen). Ook Jean-Claude Van Cauwenberghe - nochtans reeds in september 2005 in opspraak gekomen - blijft gewoon zetelen in het "kopstukkenbureau" - ook wel de G9 genoemd - van de PS. Ook Jean-Jacques Van Gompel, de huidige burgemeester van Charleroi, blijft aan. Van Gompel zelf is de enige PS'er die vooralsnog niet betrokken is geweest in een of ander schandaal, maar zijn directe entourage - meerbepaald zijn kabinetschef Patrick Henseval - is wel betrokken in een zaak van schriftvervalsing en actieve corruptie als voorzitter van volleybalclub Les Dauphines.

Het lijkt er dus op dat Di Rupo zijn grote kuis veeleer met een tandenborsteltje uivoert. Heeft ook de nationale PS teveel schrik om aan de macht van de lokale PS-baronniën te tornen? Het moet zijn. Overigens: De woorden en goede voornemens van Di Rupo waren nog niet koud, of er werd ook vandaag bekend gemaakt dat de burgemeester van Namen, Bernard Anselme (PS), met boter op het hoofd door het leven gaat. Zo blijkt dat zijn vriendin aan het hoofd staat van "la Sotegec", een studiebureau dat veelerlei problemen van maatschappelijke aard onderzoekt. Dat het hier al dan niet over belangenvermenging zou gaan, kan nog door de vingers worden gezien. Verdachter is wel dat het studiebureau sinds 2001 maar liefst 17 opdrachten heeft gekregen van de burgemeester. Van zijn voorganger kreeg het er maar... welgeteld drie! Zou het maatschappelijk beleid in Namen tegenwoordig nu zoveel gecompliceerder zijn geworden dan voorheen? Zou het getroffen worden door complexe problemen van maatschappelijke aard, zoals een billijke beloning van PS-coryfeeën en familieleden? Tot slot is het ook nog ietwat verdacht dat de zoon van de burgemeester ook voorzitter is van de socialehuisvestingmaatschappij La Joie du Foyer. Dit nieuwe schandaal is voor de PS eens te meer een zware opdoffer, gezien Namen traditioneel gezien geen uitgesproken PS-bastion is, en bijgevolg dus doorgaans vrij van corruptie. Tot nu dus.

We kunnen natuurlijk alleen maar hopen dat de Waalse kiezer de PS massaal van de kaart zal vegen in de Waalse gemeenten en provincies. Maar die kans is klein, gezien de PS buiten een hoog corruptiegehalte, ook nog eens de lobbyist bij uitstek is van de Waalse arbeider, maar in het bijzonder van de Waalse werkloze. En we weten ondertussen al bij wie de PS zoal "lobbyt" om de slapende injectie-economie in Wallonië te financieren! Ook in de strijd tegen de corruptie is de horizontale opdeling van dit land meer dan ooit nodig. Op die manier is Wallonië immers financieel verplicht zich te ontdoen van het corrupte, socialistische juk. Een juk dat binnen het huidige Belgische systeem alleen maar als een geld- en welvaartzuigende teek niet alleen op Vlaanderen, maar vooral op Wallonië parasiteert.