Naar De Boedelscheiding!

Als overtuigd Vlaams-nationalist (of independist naar het nieuwe N-VA vocabularium) en lid van de Vlaamse Volksbeweging kan ik moeilijk naast de desastreuze ontwikkelingen blijven kijken in ons eigen Klein-Joegoslavie, ons eigen terminaal ziek en opgedrongen vaderland, "ons" Belgiqueske. Ik wil geen slippendrager van extreem-rechts zijn, maar deze bijdrage zal me - volledig ten onrechte - in dat kamp onderbrengen door de politiek correcte denkers. Ik leg me bij hun verkeerd oordeel neer. Iedereen heeft immers het recht om een eigen foute mening te hebben.

Zelfs de allerslimsten hebben zich al eens schromelijk vergist in personen of vergallopeerd in situaties. Zo ook onze eigen parlementen en regeringen. Of ze nu uit CVP'ers, SP'ers of VLD'ers bestaan, één ding hebben ze allemaal gemeen. Stuk voor stuk hebben ze de ongelukkige en twijfelachtige eer om niets bijgedragen te hebben aan een échte Vlaamse ontvoogding.

Van een ontvoogding kan pas sprake zijn wanneer het bewuste volk volledig onafhankelijk en souverein kan heersen over zijn eigen grondgebied en kan beschikken over volwaardige eigen instellingen zonder enige controle van bovenaf. Niemand waagt het Koerdistan "ontvoogd" te noemen. Niemand haalt het in zijn hoofd om Catalonië "ontvoogd" te verklaren. Niemand zal het hoongelach gespaard blijven, mocht hij Tsjetsjenie, Dagestan of Zuid-Oessetie als "ontvoogd" catalogiseren. Waarom Vlaanderen dan wel?

Een natie met een eigen taal, een eigen geschiedenis, een eigen volk en een eigen leidcultuur. Een land in een kunstmatige staat wiens rechten totaal miskend worden door de Brusselse elite. Een geketend volk zonder perspectieven wiens vrijheden beknot worden door het Federale gezag. Een door het Belgische bestel achtergestelde gemeenschap in een voortdurende staat van beleg wiens rijkdommen geplunderd worden, wiens burgers uitgezogen worden en wiens vertegenwoordigers van de macht uitgesloten worden. Dat is Vlaanderen!

Dat is de huidige situatie waarin onze deelstaat zich bevindt. Niet zozeer bedreigd door intern gekrakeel, buitenlands imperialisme of vreemde invloeden - de absorptiekracht van de Vlaamse natie is immers niet aan zijn proefstuk toe - maar door een extern Belgisch paternalisme, een Waals uitzuigmechanisme en een dermate rigied federaal belastingstelsel dat elke verdere Vlaamse economische groei onmogelijk maakt! Zoals ooit ook de Townshend Duties de onafhankelijksstrijd van de Amerikaanse kolonies teweeg gebracht hebben, zo zal vandaag de fiscale gevangenis die Belgie voor Vlaanderen geworden is ook steeds meer Vlamingen bruskeren en tot een soortgelijke vrijheidsstrijd bewegen.

Ik mag dan wel nog steeds de politieke weg boven die van burgerlijke ongehoorzaamheid of revolutiegeweld verkiezen, toch besef ik met bezwaard hart dat ooit enkel het gekletter van de wapenen de Belgicisten nog uit hun decadente en arrogante roes kan doen ontwaken. Een moegetergd Vlaanderen kan immers nog steeds een vuist maken en daar wordt maar al te snel aan voorbijgegaan door onze zogenaamde leiders. Dat ze zich maar bezinnen en herbronnen alvorens het misschien voor hen - en voor ons - te laat is!

Enkel een totale boedelscheiding kan nog enig soelaas bieden, op fluwelen vreedzame wijze als het kan, op eenzijdige revolutionaire wijze als het moet. Want het Vlaamse volk is - zoals een Bretoense zegswijze zegt - dalc' het hepken, trec het biken, enkel bezet, nooit overwonnen.