Groepsdenken en stigmatisatie (Hoegin)

De uitspraak van Bart Somers van gisteren is wijs: een wij-zij-gevoel creëren door een gemeenschap te stigmatiseren en tot zondebok te maken is volledig uit den boze. Vraag is of Bart Somers & Co bereid zijn de consequentie van hun uitspraken in te zien.

Stel je voor dat iemand het vandaag in zijn hoofd zou halen het volgende op papier te zetten:

De moslims willen dat jullie jullie bekeren, zodat jullie ook moslims worden. Leg daarom geen contacten met hen tot zij zich bekeren tot het christendom. En als zij niet willen, achtervolg hen dan en vermoord hen. Sluit geen vriendschap met hen, en neem hen niet in dienst.

Zo een verwerpelijke uiting van groepsdenken, oproep tot haat en zelfs geweld is eigenlijk ondenkbaar, en zo'n ideologie kan moeilijk als «democratisch» of «vredelievend» omschreven worden. Ja toch? Het is dan ook zeer de vraag of de aanhangers ervan welkom zouden zijn in bijvoorbeeld de vakbonden, en of organisaties die die ideologie propageren dotaties en subsidies van de overheid zouden kunnen of mogen ontvangen. Geert Lambert zou zich geen klein beetje de voeten vanonder het lijf lopen om hen voor de Raad van State te sleuren.

Wel, de waarheid is dat als je «islam» en «christendom» omwisselt (An-Nisa 4:89), de aanhangers meer dan welkom zijn in de vakbonden, al wat zichzelf «democratisch» meent te moeten noemen strijd levert om moslimorganisaties allerhande subsidies toe te kennen, en sommigen het zelfs bestaan die ideologie als de «godsdienst van de vrede» te bestempelen. Om de uitspraak van Bart Somers nog eens in herinnering te brengen, zij het lichtjes gewijzigd:

Als je [eeuwenlang] [een] gemeenschap stigmatiseert en tot zondebok maakt, dan creëer je een klimaat van haat in de samenleving waardoor een wij-zij-gevoel ontstaat en racisme wordt aangewakkerd.

En over groepsdenken gesproken, bij De Standaard wentelen de journalisten zich in hun analyses zo vaak rond in deze smeuïge zaak dat ze meer dan één keer het Noorden kwijtraken. Zo stelt Bart Brinckman dat het geweld inherent is aan het Vlaams Belang. Gelijkaardige analyses over de milieubeweging heb ik niet gelezen na de moord op Pim Fortuyn, en zo'n analyses waren ook bijzonder onkies na de moord op Theo van Gogh, ja zelfs na 11 september. Maar op het einde van zijn stuk verslikt hij zich een beetje wanneer het over Luna gaat:

een tweejarig blank meisje, van wie de ouders een door Belangers druk beklant restaurant uitbaten

Luna werd echter neergeschoten terwijl de schutter het eigenlijk vooral Oulemata Niangadou gemunt had, de Malinese au pair die op haar paste. De ouders van een door Belangers druk beklant restaurant hadden dus een Malinese au pair. Schoven die groepsdenkende inherent gewelddadige Belangers dan nietsvermoedend aan tafel bij een multi-culturalist pur sang, of was Oulemata ook in dienst genomen om regelmatig eens in mekaar geslagen te worden? Ik lees verder dat Hans van Themsche zelf volgens zijn vader een Indische kameraad had, en dat de vader meerdere Afrikaanse vrienden heeft. En dat de vader zelf dan weer steevast frieten bakte op de stoofvlees- en mosselsoupers van de Wilrijkse Vlaams Belang-afdeling, maar geen tijd had om op de kieslijst te staan. Deed Bart Brinckman in zijn artikel aan stigmatisatie en groepsdenken, of had hij gewoon een fles whisky teveel op? Wat moet ik denken van de vermelding van het feit dat de grootvader van Hans van Themsche nog een Oostfronter is geweest? Dat er zoiets bestaat als erfzonde in Vlaams-nationale families? Hoe dan ook worden hier zoveel details en analyses rondgespuid dat alleen nog lezers met een goudvissengeheugen de krant nog serieus kunnen nemen.