Chaos in mijn hoofd (De andere kijk)

Sinds de dubbele moord in Antwerpen van donderdag, probeer ik, zelf Antwerpenaar zijnde, een post in mekaar te steken, maar het lukt me niet. Ik spring constant van de ene gedachte op de andere (als je wilt, kan je die allemaal nalezen in mijn reacties op de citaten overgenomen door en de posts van LVB op zijn blog), maar om de één of andere reden slaag ik er niet in om dat te bundelen in één lange coherente post: daarvoor heerst er nu te veel chaos in mijn hoofd.

Niettemin zijn er enkele basisprincipes te ontwaren in al die verschillende gedachten: ik schrijf deze nu neer om eventuele misverstanden weg te nemen omtrent mijn stellingname over deze feiten en vooral hun nasleep:

1. de zoektocht naar de waarheid: wat heeft de dader precies gedreven? Daarvan is momenteel nog te weinig geweten. Vanavond ging het bv. over de videowargames die de dader speelde. Zodra dit niet duidelijk is, is de stellige bewering dat het om racistische moorden gaat, waarvoor het Vlaams Belang minstens gedeeltelijk verantwoordelijk is, absoluut voorbarig (om niet te zeggen: politiek gemotiveerd).

2. de individuele verantwoordelijkheid: enkel het individu, de dader in dit geval, kan in mijn ogen verantwoordelijk worden gesteld voor deze moorden. Zijn de Nederlandse politici bv. verantwoordelijk geweest voor de moord op Pim Fortuyn? Neen, net zomin het VB nu verantwoordelijk is.

3. de vrijheid van meningsuiting: meningen, zelfs deze waarmee je het niet noodzakelijk eens bent, mogen geuit worden, zonder dat deze die ze uitdrukt het risico loopt dat hij een proces aan zijn been krijgt van het CGKR. De manier waarop Paul Beliën in een bepaald geval het zwijgen is opgelegd, is werkelijk aberrant. Meningen moeten met andere meningen worden gecounterd en niet met verzoekschriften, boetes tot zelfs gevangenisstraffen.

4. de rol van de Staat: het is haar belangrijkste taak om de veiligheid van al haar burgers te garanderen en de wetten gelijk toe te passen. Deze taak vervult zij nu niet naar behoren. In plaats daarvan houdt zij zich bezig met zaken die zij beter aan de burgers zou overlaten: nu weerhoudt de Staat de burgers ervan om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen, een verantwoordelijkheid die de burgers trouwens soms zelf al te graag overlaten. Bovendien moeten de wetten zonder aansziens des persoons en op maat van het individu (en niet van de groep) opgesteld en afgedwongen worden. Doordat de Staat én de burgers in deze nu in gebreke blijven, heerst verzuring en gebeuren er vreselijke incidenten.

Ik hoop dat ik aan deze principes trouw ben gebleven in mijn houding tegenover deze zaak (net zoals ik dat ook probeer te zijn in al mijn schrijfsels op dit en andere fora).