Wie herinnert zich Patrick Mombaerts? (Hoegin)

De kwaliteitsanalyses van de moord op Joe in De Standaard vallen bijna niet meer te tellen. Als referentiepunt gebruiken daarbij zowel Guy Tegenbos, Filip Verhoest als Bart Dobbelaere de moord op Meindert Tjoelker. Maar waarom een voorbeeld in het buitenland zoeken, als er al een uitstekend voorbeeld bestaat in eigen land?

Joe van Holsbeeck werd een week geleden vermoord in Brussel-Centraal omdat hij zijn MP3-speler niet snel genoeg afstond aan twee allochtonen. Meindert Tjoelker verloor op 13 september 2003 het leven in Leeuwarden na een vechtpartij. Patrick Mombaerts stierf op 28 november 1998 na een overval door enkele minderjarige allochtonen aan het station van Schaarbeek toen hij op weg was naar een geldautomaat om geld af te halen. De moord op Tjoelker werd ondertussen al drie keer aangehaald in De Standaard, maar over Patrick Mombaerts werd nog met geen moord gerept. Toeval?

Feit is dat Schaarbeek een pak dichter bij Brussel-Centraal ligt dan Leeuwarden. Patrick Mombaerts werd overvallen door allochtonen; de moordenaars van Joe zien er in ieder geval uit als allochtonen. De moordenaar van Patrick Mombaerts was 13 jaar op het tijdsstip van de misdaad, maar of de moordenaars van Joe minderjarig zijn moet nog afgewacht worden. In tegenstelling tot Meindert Tjoelker, die zelf contact opnam met zijn moordenaars om hen tot de orde te roepen omwille van hun baldadig gedrag, werden Joe en Patrick overvallen. En Meindert Tjoelker was stevig onder de invloed van alcohol, net zoals zijn moordenaars. De parallellen tussen de moord op Joe en die op Patrick Mombaerts zijn dus groter dan die tussen Joe en Meindert Tjoelker. Waarom zwijgt men dan in alle talen over Mombaerts?

Misschien moet het antwoord gezocht worden in twee simpele feiten waaraan het Vlaamse krantenpubliek in deze dagen niet herinnerd mag worden (onder het motto, nogmaals: pappen en nathouden). Ten eerste, de parallel dat ook de daders van Patrick Mombaerts wat men noemt «jongeren» waren. Waarschijnlijk is dat op zich al genoeg opdat geen enkele journalist zich geroepen voelt de moord op Patrick Mombaerts uit het archief op te vissen. Maar bovendien is er de «straf» die de moordenaars van Patrick Mombaerts opgelegd kregen: 120 uren gemeenschapsdienst, en een boete van 145.000 euro voor de ouders. Die boete kwam er overigens pas in hoger beroep, want de jeugdrechter was eerst van mening dat de ouders hun zoon goed hadden opgevoed en dus niet aansprakelijk konden gesteld worden. De bendeleider kwam er vanaf met een berisping, en eveneens een boete van 145.000 euro voor de ouders. (Overigens liet de dader later nog van zich horen.)

De ouders van Joe van Holsbeeck kunnen zich dus maar beter voorbereiden op een niet al te zware straf voor de moordenaars van hun zoon. En dat de jeugdrechter misschien zelfs vindt dat de ouders van de moordenaar van hun zoon niets te verwijten valt. Of moet de familie van Patrick Mombaerts er zich op voorbereiden dat het leven van een 17-jarige met een MP3-speler vermoord in de paasvakantie beduidend meer waard is dan dat van een 31-jarige electricien in een donkere novembernacht? Het zal hoe dan ook je zoon maar wezen.

En het laatste waar de kwaliteitspers vandaag de Vlamingen aan wil doen herinneren is wel dat de vorige keer dat allochtonen veroordeeld werden voor een «zinloze» moord op een Vlaming, de daders er bijzonder goedkoop vanaf kwamen. Zoals Bart Dobbelaere zelf schrijft: «Deze moord is akelig dichtbij.» Daarom ook dat het beter is voortdurend te verwijzen en parallellen te trekken naar een moord die wat verderaf ligt (welke Vlaming is al in Leeuwarden geweest?), dan naar een andere moord die even akelig dichtbij is. Ja, waarvan de dader hoogstwaarschijnlijk zelfs vandaag deze dag vrij rondloopt in Brussel. Want het is zaak dat we bij deze zoveelste moord vooral sereen blijven.