Jarenlange klop…jacht eindigt in ontslag (Hoegin)

Gisteren kwam het bericht dat Rob Verreycken ontslag nam als Vlaams parlementslid nadat hij een week lang hard onder vuur had gelegen naar aanleiding van een incident met de N-VA in het Vlaams Parlement. Onverdraagzaam links behaalt hiermee een overwinning die haaks staat op het begrip «democratie».

Rob Verreycken is van in het begin een probleemkind geweest binnen de fractie van het Vlaams Belang. Het valt nu eenmaal niet te ontkennen dat Rob Verreycken meer dan gemiddeld last heeft van vuisten die nogal los zitten. In die zin is hij natuurlijk het gedroomde slachtoffer van links om in de verf te zetten hoe gewelddadig extreem-rechts wel is. Daarom is het ook niet zeker of het wel zo wijs was van de partijleiding van het Vlaams Belang om hem op de kieslijst op te nemen, want wat volgde was uiteindelijk min of meer voorspelbaar.

Anderzijds moet er toch ook op gewezen worden dat het geval-Verreycken door de pers, en dan in het bijzonder door de «kwaliteit»spers, buitenmatig uitvergroot werd, en meer dan eens met een bewuste leugen gekruid. Het incident met zijn ex-vrouw is daar een goed voorbeeld van. Terwijl de vrouw in de pers uitgebreid haar verhaal mocht doen en haar versie van de zaken mocht weergeven, werden enkele kleine détails zoals de overtreding van het haar opgelegde straatverbod en het gebruik van peperspray weggemoffeld. (Waarom kreeg zij trouwens een straatverbod opgelegd in de eerste plaats?) Van zorg voor een zo correct mogelijke weergave van de feiten geen sprake, en zelfs lang nadat de zaak juridisch afgesloten was, kreeg Rob Verreycken steevast het epitheton «Klop» opgeplakt, omdat, zo schreef journalist Wouter Verschelden maandag nog in De Standaard, hij zo «beter bekend» was. Iemand als Frank Vandenbroucke, beter bekend als de geldverbrander uit Scherpenheuvel, heeft daar om één of andere mysterieuze reden minder last van, en ook naar Patrick Dewael wordt zelden gerefereerd als Patrick op de Beeck. Zelfs nog maar refereren naar de vierkantswortel van 25 is al bijna onkies, om over Antwerpse VISA-kaarten en sacochen nog maar te zwijgen, want dan doen we aan anti-politiek. Moeten we geloven dat dit allemaal toeval is, of zou er, zoals Rob Verreycken zelf schrijft, meer achter zitten?

Hoe dan ook, dat Rob Verreycken «gezocht» werd door de media kan moeilijk ontkend worden. Wanneer Bart de Wever dan in een reactie verklaart dat het ontslag van Verreycken «nooit onze bedoeling» was, liegt hij, of bewijst hij dat hij een nuttige idioot was in dienst van onverdraagzaam links. Geïsoleerd bekeken is de reactie van Rob Verreycken inderdaad «buiten elke proportie», maar Bart de Wever weet beter, of zou toch beter moeten weten. Of hij heeft de laatste vijf jaar geen kranten meer gelezen. Links kan dan ook vandaag twee keer scoren: Rob Verreycken neemt ontslag, en Bart de Wever en de N-VA hebben voor hen het vuile werkje opgeknapt door te zorgen voor de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Soms krijg ik de indruk dat Bart de Wever naar de portefeuille van Minister van Cultuur, Jeugd en Sport in de Vlaamse regering dingt.

Ondertussen, maar dat is ongetwijfeld ijdele hoop, zou links zich er toch eens over moeten bezinnen waar het eigenlijk mee bezig zijn. Een democratisch verkozen parlementslid tot ontslag dwingen na een jarenlange klopjacht, past dit werkelijk in het kader van de verdediging van democratie, waar zij zo graag mee schermen? Zij kunnen vandaag victorie kraaien, maar van een inhoudelijke strijd tegen Rob Verreycken is nooit sprake geweest, hoewel dat in een democratie meer op zijn plaats geweest zou zijn. Als dit geval één effect heeft, dan wel dat iemand die zou kunnen overwegen op een lijst van het Vlaams Belang te gaan staan daar minstens een tweede keer over moet nadenken, omdat hij de zekerheid heeft dat zijn privé-leven breed uitgesmeerd zal worden in de nationale pers als de linkse journalistieke honden menen bloed geroken te hebben.