Francofone strategie in Brussel (Politiek Incorrect)

We bevinden ons omstreeks 400 voor Christus, ergens in de gebieden die we nu als het huidige zuidoosten van China zouden omschrijven. Het was hier dat de vermaarde Oosterse generaal en filosoof Sun Tzu zijn "Kunst van het Oorlogvoeren" schreef. Een van zijn magistrale deviezen luidde: "Hij die als eerste het veld betreedt, en hier op de vijand wacht, zal een roemrijke overwinning kennen."

Een mens zou zich afvragen of Sun Tzu soms een Franstalige immigrant woonachtig in Brussel was. Want met de komende gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober in het verschiet, lijkt alles er precies op dat de Franstalige krijgers van PS, cdH, MR en Ecolo zich reeds goed gepositioneerd hebben in het Brusselse veld. Enkele dagen geleden heeft cdH-voorzitster Joëlle Milquet reeds gepleit voor "een 100 % Franstalig front tegen Vlaamse aanvallen", in navolging van de uitspraken van de Brusselse PS-voorzitter Philippe Moureaux. De MR - voornamelijk vertegenwoordigd door haar fascistische FDF-vleugel (we spreken immers niet voor niets over Franco-fonie...) - doet steeds van oudsher mee aan dat Franstalig front onder de lijst 'Union des Francophones' . En ook Ecolo zou bereid zijn om mee in dit Franstalig monsterkartel zijn om zo "de Vlaamse provocaties" tegen te gaan. Ook in de gemeenten in de Vlaamse rand rond Brussel - en in de faciliteitengemeenten in het bijzonder - wordt nu opgeroepen zoveel mogelijk onder UDF-vlag deel te nemen aan de verkiezingen. Om het nog even over die "Vlaamse provocaties" te hebben: In feite gaat het hier niet meer dan om (in de meeste gevallen zelfs constitutioneel bepaalde!) gerechtvaardigde eisen zoals een tweetalige burgemeester, correct functioneerde tweetalige overheidsdiensten en de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Maar de Franstaligen hebben natuurlijk vooral schrik van de komende "communautaire onderhandelingen" - zoals, o wee, de vraag naar een gedeeltelijke splitsing van de sociale zekerheid of fiscale autonomie - die waarschijnlijk na de komende verkiezingen in 2007 zullen arriveren. Daarom dat, volgens de Franstaligen, nu reeds in 2006 een strategie bedacht moet worden om de communautaire onderhandelingen - die toch maar leiden tot een verwaseming van België en bijgevolg... de geldtransfers vanuit Vlaanderen! - op tijd en stond te kunnen afblokken. Die strategie bestaat er onder andere in Brussel en het omliggende 'annexatiegebied' zoveel mogelijk in te kunnen palmen. Op die manier kunnen de Vlamingen steeds weer gechanteerd worden met het argument Brussel: "Defederalisering of zelfs totale onafhankelijkheid is ok... Maar dan zonder Brussel in Vlaanderen!" En die strategie lijkt jammer genoeg wel veel kans op slagen te hebben: Meer dan 80 % van de Brusselse bevolking is tenslotte Franstalig. Daarenboven moet er ook nog rekening gehouden worden met het feit dat 26 % van diezelfde Brusselse bevolking van niet-Belgische oorsprong is, en natuurlijk het Frans - een taal met internationaal prestige - boven het Nederlands verkiest. En ja, 2006 wordt ook het eerste jaar waarin er rekening dient gehouden te worden met de weerslag van het gemeentelijk stemrecht voor niet-Europese vreemdelingen - welke Vlaamse partijen hadden ook al weer beloofd dat dit er niet zou komen?... Die weerslag kan echter zeer doorslaggevend zijn: In Nederland bijvoorbeeld werd het vreemdelingenstemrecht in 1986 ingevoerd (vreemd genoeg waren het toen de rechts-liberale VVD en het christen-democratische CDA die de plak zwaaiden) Het gevolg van dat migrantenstemrecht hebben we afgelopen dinsdag tijdens de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen kunnen zien: In Rotterdam versloeg de socialistische PvdA nipt het rechtse Leefbaar Rotterdam. De reden? 80 % van de niet-Europese vreemdelingen kleurde niet alleen het bolletje rood, maar stemde ook rood. Dus de meeste vreemdelingen zijn socialistisch. En in Brussel doorgaans bij voorkeur 'Francophone'. U raadt dus al zoal wie die stemmen zal kunnen incasseren: De lijst PS-UDF!

Een merkwaardig verschijnsel is echter dat ook de Brusselse minister-president Charles Picqué (PS) openlijk dit grootschalige initiatief. In de hoedanigheid als minister-president met een uitvoerende functie voor àlle Brusselaars zou een mens dan toch meer gedegenheid verwachten, maar niets is minder waar. Integendeel: Picqué is nu begonnen met een ultrademagogisch charme-offensief aan het adres van de Vlamingen en de Vlaamse Brusselaars om te bewijzen dat het in 's lands belang is - dus van zowel Vlaanderen als Wallonië - dat Brussel, letterlijk, in 'het midden' blijft. Dit omdat Brussel zulk een gigantische economische meerwaarde biedt. Picqué verwijst hierbij dan naar het feit dat Brussel 20 % van de Belgische welvaart genereren, terwijl het slechts 10 % van de bevolking vertegenwoordigt. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het vele pendelverkeer tussen Brussel en de andere gewesten: Ongeveer de helft van het aantal jobs in Brussel wordt uitgeoefend door pendelaars, voornamelijk afkomstig vanuit Vlaanderen. Doch, die pendelaars leveren natuurlijk minder bij aan de totale rijkdom van Brussel, want zij nemen hun loon terug mee naar het gewest van herkomst. Andere indicatoren tonen echter veeleer de structurele achteruitgang van Brussel aan: Wanneer we de totale welvaartsbijdrage van de pendelaars uit de statistieken zuiveren, merken we dat de Brusselaars zelf in feite maar goed zijn voor 11,2 % van de Belgische welvaart. Brussel is eveneens goed voor maar slechts 4,2 % van de totale Belgische handel. Komt dit omdat Brussel over onvoldoende goederen beschikt om te exporteren; en moeten we dus zien naar de evolutie van de dienstensector - gezien de vele kantoorfuncties in Brussel - in dit gewest? Dan komen we evenwel tot een bedroevend resultaat: In de periode 1955-2003 bedroeg de gemiddelde groeirato van de dienstensector 2,5 %; het laagste groeiritme van heel België! Maar het meest frappante, en het beste bewijs dat Brussel als cavalier seul niets te betekenen heeft, is de torenhoge werkloosheidsgraad: 19,2 %; wat zelfs nog 3 % meer is dan in Wallonië. Normaliter zou bij economische groei ook de consumptie, en bijgevolg de vraag naar arbeid, moeten stijgen. Quod non. Hallo, mijnheer Picqué, waar is uw supergewest eigenlijk?

Het spreekt voor zich dat Vlaanderen zich door deze Brussels-Franstalige chantage zich absoluut niet in de luren mag leggen: Het zou je reinste zelfkasteiding zijn Brussel, van oudsher de voornaamste stad in het hart van Vlaanderen, en rijk aan voorname internationale instellingen, aan de verenigde Francofonie cadeau te doen. Geografisch ligt het Brussels Gewest trouwens duidelijk in Vlaanderen ingekapseld. Daarom zou een Vlaams tegenoffensief - dus een groot "Vlaams kartel" (excuses voor de woorspeling...) - meer dan wenselijk zijn. Maar dan moeten de Vlaamse partijen natuurlijk wel leren van hun eigen vierkant metertje af te stappen, en niet met elkander vechtend over straat rollen nog voor de match begonnen is; wat dus o.a. de afschaffing van het cordon sanitaire (toch zeker in Brussel) impliceert. Helaas ziet het er niet naar uit dat zulk een Vlaams tegenoffensief er echt wel zal komen. Integendeel: Men heeft zelfs niet door welke Franstalige dreiging er op ons afkomt. "Wat is nu de precieze strategie van dat Franstalig front?", vroeg onlangs nog het socialistische (Vlaams-Brabantse) Kamerlid Hans Bonte nog met grootse verbazing. Tja... "Hij die als tweede het veld betreedt, en plotsklaps in de strijd wordt gegooid, zal in mootjes gehakt worden.", luidde een ander militair adagium van Sun Tzu. Jammer genoeg van toepassing op de Vlamingen.