Alle macht aan de consument (Politiek Incorrect)

"Iedereen". Zo luidde enkele weken geleden de nieuwe merknaam waaronder de Vlaamse socialistische partij sp.a uitpakte om de kiezer in aanloop van de gemeente- en provincieraadsverkiezingen van 8 oktober aanstaande voor zich te winnen. Ondertussen blijkt natuurlijk wel dat die lokale verkiezingen niet alleen lokaal uitgespeeld worden - dat Aristoteles zich in zijn graf omdraaie... - maar ook op nationaal niveau. Is de sp.a als socialistische partij van het nepotistische concept van bevoordeling der "minder begoeden" (ten koste van...) afgestapt, en probeert zij nu werkelijk "iedereen" gelukkig te maken. Dat lijkt er toch op met de overwinningen tijdens de recente "themaministerraad" rond consumentenbescherming die zij heeft behaald.

Wat een jaar geleden nog bezien werd als een geïsoleerde capriool (d.i. de eis die toen tegenover de banksector werd gesteld dat geldafhalingen gratis moesten blijven) van Hare Dwaasheid Freya Fraaibeen Van den Bossche - toen, en nu nog steeds federaal minister van Consumentenzaken - blijkt nu echter een totale oorlog te zijn: De bescherming van de arme consument tegenover de gelddorstige, kapitalistische producent. Om de consument meer rechtszekerheid te bieden is er dus afgelopen vrijdag een themaministerraad - kwestie van de toch nogal pompeuze benaming 'megaministerraad' van enkele jaren terug te verdoezelen - georganiseerd over consumentenbescherming. Dat het vooral een socialistisch paradepaardje is geworden, moge blijken uit de vooropgestelde maatregelen.

Zo wordt het afsluiten van een bankrekening verplicht (!) een kosteloze operatie. Ook moeten de banken vanaf de eerste dag dat een klant een spaarrekening opent, de rente reeds berekenen. Doorgaans gebeurt dit pas na een periode van 15 dagen. Overigens: Naar verluidt is de PS nu ontstemd dat niemand minder dan minister van Financiën Didier Reynders (MR) deze blijde boodschap mocht verkondigen, terwijl het een expliciet dieprood idee betrof. Ook mag het niet meer gebeuren dat een consument torenhoge schadevergoedingen moet betalen na opzegging van zijn of haar contract, wanneer dit contract verlengd wordt. De vraag of het concept van de 'contractbreuk' nu niet veeleer verlegd wordt van de aanbieder van de dienst of product, naar de consument, hebben de socialistische farizeeërs die dit waanidee bedacht hebben zich duidelijk niet afgevraagd. Nog enkele overbetuttelende maatregelen van onze federale ministeriële excellenties zijn het opgelegde verbod aan bedrijven nog langer een toeslag aan te rekenen indien de klant weigert via domiciliëring te betalen; het verbod aan luchtvaartmaatschappijen dossierkosten aan te rekenen en bovendien moeten de in brochures/affiches aangeduide prijzen 'all-included' zijn. Dit om maar enkele voorbeelden van de overprotectionistische vleugels van moeder kloek de overheid weer te geven. Men had beter dit kieken opgehokt, in plaats van het vele gezonde pluimvee dat dezer dagen onder netten moet leven.

En waar blijven ergens de rechten van de producent of leverancier? Indien de overheid aan dit tempo blijft overbetuttelende regeltjes in 'het voordeel' van de consument blijft uitvaardigen, komt de rechtsstaat toch echt wel in gevaar. Eén der basisprincipes van een contract of verbintenis tussen leverancier (van goederen of diensten) en consument is toch dat beide partijen zich akkoord verklaren met de in het contract bepaalde voorwaarden. En pas indien die voorwaarden door ofwel consument (bv. de opzegging van het contract vooraleer de conctractueel bepaalde geldigheidstermijn is afgelopen) of leverancier/producent (bv. in het contract niet bepaalde extra kosten aanrekenen) geschonden worden, pas dan dient de (burgerlijke) rechterlijke macht ingeschakeld te worden. Maar nu creëert de overheid door deze resem aan onzinnige maatregelen reeds een sfeer van wantrouwen tussen beide partijen, nog voor een contract wordt afgesloten. En wie zegt overigens dat al deze maatregelen wel in het voordeel van de consument zullen uitdraaien? Denken we bijvoorbeeld maar aan het verbod aan reisagentschappen extra dossierkosten aan te rekenen: Wie garandeert dan dat deze maatschappijen hun totaalprijzen niet zullen verhogen? Niemand natuurlijk! Maar de socialisten hebben zich ondertussen wel populair kunnen maken bij "de consument" - bij "iedereen"! En overigens: De federale overheid, en de socialisten in het bijzonder, hadden beter eerst in de spiegel gekeken vooraleer op de "kapitalistische producent" te schieten: Of moeten we de torenhoge benzine- en tabaksaccijnzen, de 15 %-heffing op BEVEKS, de beurstaks, de Elia-heffing en andere pestheffingen meer ook interpretteren als door de staat gestuurde daden van barmhartigheid in het voordeel van "de consument" ?

Maar de klap op de rode vuurpijl is toch wel het gewoonweg lachwekkende concept van de "collectieve consumentenovereenkomsten" (CCO's), naar analogie met de reeds bestaande collectieve arbeidsovereenkomsten (CAO's). Hierbij zouden consumentenorganisaties - waarvan Test-Aankoop veruit de belangrijkste is - collectieve akkoorden kunnen sluiten met de producenten en leveranciers. Maar het meest angstaanjagende is wel dat die CCO's - logischerwijs - juridisch afdwingbaar worden: Na publicatie van een nieuwe CCO, zou deze namelijk binnen een termijn van 15 dagen in het Belgisch Staatsblad verschijnen. In dat geval zal dat Staatsblad in aantal bladzijden snel en drastisch verdubbelen - beklagenswaardig worden de studenten aan de diverse Vlaamse rechstfaculteiten, waaronder ondergetekende vanaf komende oktobermaand... - want indien CCO's op dezelfde manier zullen ontstaan als CAO's, zullen ze met velen zijn. Artikel 5 van de "wet van 5 december 1968 betreffende de collectieve arbeidsovereenkomsten en de paritaire comités" is terzake duidelijk:

"De collectieve arbeidsovereenkomst is een akkoord dat gesloten wordt tussen één of meer werknemersorganisaties en één of meer werkgeversorganisaties of één of meer werkgevers en waarbij individuele en collectieve betrekkingen tussen werkgevers en werknemers in ondernemingen of in een bedrijfstak worden vastgesteld en de rechten en verplichtingen van de contracterende partijen worden geregeld."

..."in ondernemingen"... Getransformeerd naar een CCO betekent dit dus dat u met uw lokale Test-Aankoop-afdeling naar de plaatselijke Delhaize kunt trekken om daar per juridisch dwingende overeenkomst kunt bepalen aan welke prijs de potten Nutella verkocht dienen te worden! En gezien die CCO dan ook nog eens in het Belgisch Staatsblad wordt gepubliceerd; betekent dit dat het niet langer een burgerlijk (dus privaat) contract betreft dat eventueel voor een burgerlijke rechtbank kan worden aangevochten, maar ook nog eens de staat in een driehoeksverhouding komt de staan. In dat geval kunt u direct naar de Raad van State trekken indien uw pot Nutella 5 eurocent duurder dan per CCO bepaalde prijs verkocht wordt...

Het is dus duidelijk dat de verkiezingskoorts weer hoge thermometerstanden laat zien. Of al deze paarse paradetochten waar de meest wilde en waanzinnige ideeën in het rond worden gestrooid het Vlaams belang ten goede komt is nog maar de vraag. Het Vlaams Belang daarentegen kan zich reeds in de handen wrijven voor een komende electorale zege.