Zuid-Trøndelag boycot Israël (Hoegin)

De provincie Zuid-Trøndelag nam verleden maand, op initiatief van de extreem-linkse Rode Verkiezingsalliantie (RV), een motie aan die oproept tot een boycot van Israël.

De provincie Zuid-Trøndelag, met als hoofdstad Trondheim, nam verleden maand een motie aan waardoor het in de toekomst geen producten uit Israël meer zal kunnen aankopen. Bovendien roept de motie de bevolking van de provincie op hetzelfde te doen. Achter de motie schaarden zich naast de indieners de fracties van de sociaal-democratische Arbeiderspartij (Ap), de linkser-dan-linkse Socialistische Partij van Links (SV), en enkele vertegenwoordigers van de Centrumspartij (Sp) en de Vooruitgangspartij (Frp). De goedkeuring van de motie is een grote overwinning voor de Rode Verkiezingsalliantie, die vertaald naar Vlaamse toestanden het best te vergelijken valt met de PvdA.

Dat het linkser-dan-linkse SV, een partij met hetzelfde soort kaders en aanhang als Groen! in Vlaanderen, de motie steunde hoeft niet te verbazen: de partij heeft al langer grote plannen om Israël te boycotten, en is van plan deze maand met een grote actie daarrond van start te gaan op nationaal vlak. Dat ook de Arbeiderspartij zich heeft laten meesleuren is al merkwaardiger. De partij levert immers de Noorse Minister van Buitenlandse Zaken Jonas Gahr Støre, en als Noorwegen op internationaal vlak nog serieus wil genomen worden als bemiddelaar in het Israëlisch-Palestijnse conflict, zou zij als verantwoordelijke regeringspartij beter niet meedoen aan zulke spelletjes joodje-pesten. SV is ook een regeringspartij, maar, zoals gezegd, die partij heeft hetzelfde soort kaders en aanhang als Groen! in Vlaanderen.

Meer verbazing wekte het dat één van de vertegenwoordigers van de Vooruitgangspartij voor de motie stemde. De Vooruitgangspartij staat in Noorwegen bekend als één van de meest Israël-vriendelijke partijen, en maakt daar ook een punt van. Toch stemde Per Risvik tegen zijn eigen fractie, en hielp daarmee de motie aan een meerderheid. Binnen de Vooruitgangspartij viel dit niet bepaald in goede aarde, te meer daar Risvik zijn fractie daarover niet op voorhand had ingelicht. Dit krijgt ongetwijfeld intern in de partij nog een staartje.

In de tekst van de motie zelf wordt als voorbeeld voor deze actie verwezen naar de ekonomische boycot die het apartheidsrégime in Zuid-Afrika trof. Historisch was Zuid-Trøndelag ook de eerste provincie die Zuid-Afrika boycotte, en de huidige provincieraad wil die «goede traditie» verderzetten. Als concrete punten die Israël ten laste worden gelegd vermeldt de tekst de veroordeling door de VN van de bezetting van de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en de Golanhoogten. Verder merkt de tekst op dat de kolonies in bezet gebied een schending van het internationaal recht zijn, dat de bouw van de muur (sic) veroordeeld werd door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, en dat de Palestijnse vluchtelingen nog steeds niet kunnen terugkeren.

Of de motie een lang leven beschoren is, is een andere zaak. Het Europese kantoor van het Simon Wiesentahl Centrum heeft alvast laten weten dat het een klacht zal indienen bij de Wereldhandelsorganisatie (WTO) om de motie nietig te laten verklaren. De internationale afspraken zeggen immers dat leveranciers niet gediscrimineerd mogen worden door openbare instellingen. Maar ook in Noorwegen is er al scherpe kritiek gekomen. In een commentaar merkt de krant Adresseavisen, gevestigd in Trondheim, op dat de boycot vooralsnog niet gesteund wordt door de VN, en dat Zuid-Trøndelag zich daarom in het gezelschap van de VS van George W. Bush bevindt, dat ook een land boycot zonder de steun van de VN. Een opmerking die ze bij SV en RV waarschijnlijk niet zagen aankomen. Aftenposten dan weer, dat de Noorse hoofdstad Oslo als basis heeft, ziet het meer historisch en vindt daarmee ander «goed gezelschap» voor Zuid-Trøndelag: Irak, Libanon, Lybië, Syrië en Iran. Het zijn de laatste van de meer dan twintig leden van de Arabische Liga die de boycot van 1951 nog consequent opvolgen, waarbij de krant nog opmerkt dat die boycot eigenlijk zijn wortels heeft in een besluit van het vijfde Arabische Congres, genomen in 1922, om alle handelsactiviteit van joden in Palestina tegen te werken. Besluit van de krant is dat Zuid-Trøndelag met deze motie dus islamietischer dan de Arabische Liga probeert te zijn. Men kan zich afvragen waar dat goed voor is, en wat hen eigenlijk bezielt.