New Deal of Final Deal voor België? (Hoegin)

Eric van Rompuy pleit in een opinieartikel in De Standaard voor een New Deal voor België. Hij verzuimt echter te vertellen waarom België überhaupt nog nodig of wenselijk zou zijn, en waarom het nog te vroeg zou zijn voor een Final Deal. In zijn artikel geeft hij nochtans argumenten genoeg aan voor zo een Final Deal.

Eric van Rompuy is ongetwijfeld één van de verstandigste politici die Vlaanderen rijk is, maar op het communautaire vlak heb ik de indruk dat zijn zicht op de zaken gehinderd wordt door een Belgische nevel. Als inwoner van Vlaams-Brabant weet hij goed genoeg waar het schoentje wringt, en in zijn opinieartikel haalt hij een hele reeks probleempunten aan waardoor het vandaag in België vierkant draait, of zelfs dat nog niet. Hij merkt ook op dat de geesten onder de federale paarse regeringen geradicaliseerd zijn, en dat het manifest van de denkgroep In de Warande representatiever is voor de Vlaamse ondernemingswereld dan sommigen durven toegeven. Vlaams separatisme is geen exclusief gedachtengoed meer van extreme nationalistische clubjes die grote planen smeden in een rokerig achterlokaaltje van één of ander bruin café.

Het is echter jammer dat Eric van Rompuy niet uit het Belgische denkkader durft te stappen. Aan het eind van zijn artikel heeft hij het immers over «voor welke positieve uitdaging Vlaanderen en Wallonië staan», maar dan als gemeenschappen van België, want zijn New Deal is er één «voor België met de gemeenschappen». Dit moet betekenen dat België volgens hem een meerwaarde heeft voor Vlaanderen (en Wallonië), terwijl hij zelf bijvoorbeeld schrijft dat de opvattingen over onderwerpen als inkomensbeleid, arbeidsmarkt, fiscaliteit, justitie en verkeer steeds verder uit mekaar groeien. Over welke onderwerpen bestaat er dan nog eensgezindheid over de taalgrens heen? Hoe dan ook, die meerwaarde, die toch cruciaal is om nog vast te houden aan België, ontbreekt dus in zijn betoog. Het staat daarmee in scherp contrast met wat Jean-Claude van Cauwenberghe nog niet zo lang geleden in een gesprek met Le Soir liet optekenen. Zoals het een goed politicus en strateeg betaamt sluit hij geen enkele optie uit, en dus ook niet het einde van België.

De uitspraak van Van Cauwenberghe heeft natuurlijk wel veel weg van een schot voor de boeg van zowel de Vlamingen als de Franstaligen, maar het zou goed zijn indien ook Vlaamse politici buiten het Vlaams Belang en de N-VA eens de oefening zouden maken het einde van België te overwegen. De denkgroep In de Warande heeft alvast de verdienste aan te tonen dat men bij de Vlaamse ondernemers niet bang is van zo een oefening, of van ze consequent tot het uiterste af te maken. En ook bij de Vlaamse bevolking in het algemeen lijkt men niet bang te zijn van het einde van België. Het probleem is dus absoluut niet dat in 2006 de Vlaamse bevolking duidelijk moet gemaakt worden dat een New Deal voor België onvermijdelijk is, wel dat álle Vlaamse politici duidelijk gemaakt moet worden dat de bevolking verwacht dat zij eindelijk eens ernstig en eerlijk een Final Deal overwegen.