Belgisch rookgordijn in de VS (Politiek Incorrect)

Ongeveer twee maand na Verhofstadts promotiereis door Azië - dat in feite niet meer of niet minder was dan een soort 'racende rally' met zijn opperconcurrent Yves Leterme die in diezelfde periode ook in die regio rondtoerde - was het tijd om ook de Verenigde Staten van Amerika warm te maken voor Belgiës nieuwe 'fiscaal paradepaardje'; de notionele intrestaftrek. Over het mistgordijn van demagogie en opgeklopte hype die hangt rond die notionele intrestaftrek, is op deze webstek reeds een artikel geschreven dat kan teruggevonden worden via http://politiekincorrect.web-log.nl/log/4063605 .

Verhofstadt vertoeft er in het eminente gezelschap van zijn vice-premier Didier Reynders (MR) en Staatssecretaris voor Administratieve Overregulering Vincent Van 'Q' (VLD). Het bonte Belgische gezelschap is er door New York, Washington en Chicago getrokken om de modale Amerikaanse ondernemer er van te overtuigen in het beloofde Belgenland te komen investeren. Zelfs niemand minder dan president Bush heeft de moeite genomen naar het lofgeschal van Verhofstadt te luisteren. Voor de televisiecamera's verklaarde Verhofstadt dan ook vol trots dat heel wat prominente Amerikaanse bedrijven binnenkort een vestiging in België zullen openen of uitbreiden of extra investeringen in België plannen.

Het zijn natuurlijk de woorden van Verhofstadt, en zoals met de meeste van zijn woorden, moeten we ook deze met enig kritisch oog durven benaderen. Zo verklaarde Verhofstadt dat de 'Bank of New York' een Europese dochteronderneming in Brussel zou vestigen. Paul Bodart, algemeen directeur van het Belgisch filiaal van de Bank of New York, reageerde verrast. Volgens hem zijn er zeker geen concrete plannen om extra investeringen in België te doen. Dan is er nog het bedrijf Cargill, dat biodiesel produceert. Van dit bedrijf kreeg Verhofstadt het gedaan 62 miljoen euro extra te investeren in de vestigingen van Gent en Feluy. Volgens de Belgische projectcoördinator gaat het echter om een veel lager bedrag, en bovendien is dit niet ingegeven door de notionele intrestmogelijkheid. Het plan zou namelijk reeds in de herfst van 2004 bekend zijn gemaakt. Janssen Pharmaceutica dan - de Belgische dochter van het Amerikaanse Johnson & Johnson. Over dit bedrijf legde Verhofstadt de ronkende verklaring af dat het 100 miljoen euro extra in België zou investeren. "Dit zijn echter courante onderhoudsinvesteringen", luidde het parool in J&J-kringen. Bovendien is Verhofstadt blijkbaar al vergeten dat een andere Amerikaanse farmareus, Pfizer, in november 2005 nog besliste een investering van 185 miljoen euro NIET in België te plannen, notionele intrest of niet, maar wel in New York. De reden hiervoor lag voor de hand: Het wanbeleid en wantrouwen van de Belgische overheid jegens de farmasector (met name de claw back-heffing). En ten slotte is er dan nog het technologiebedrijf EMC, dat volgens Verhofstadt een centrum nabij Mechelen zou gaan oprichten. Ook bij EMC wist men te melden dat er nog bijlange niets beslist is.

De conclusie is dan ook dat Verhofstadt wederom een weekje voor de camera's heeft kunnen paraderen om er (ten onrechte) goed nieuws te verkopen, maar meer ook niet. Dat Verhofstadt het blijkbaar niet kan beseffen dat ondernemers niet van de ene dag op de andere miljoeneninvesteringen in een ander land plannen, toont aan dat de (Belgische) politiek jammer genoeg nog ver van de ondernemerswereld staat. Bovendien zijn nog veel andere factoren mede bepalend voor een ondernemer om al dan niet een investering te plegen. Maar het is twijfelachtig of Verhofstadt tijdens zijn redevoeringen er ook op zou hebben gewezen dat België het land is met de op drie landen na hoogste fiscale druk in Europa, de loonkosten de pan uit blijven swingen wegens de anachronistische automatische loonindexeringen, de vakbonden geen rechtspersoonlijkheid hebben en steeds de hand boven het hoofd worden gehouden, de productiviteit per uur van de Belgische werknemer inlevert in vergelijking met andere Europese landen, de administratieve lasten reëel weinig dalen, het Generatiepact een lege doos is, de Lissabonnorm nog ver verwijderd is, de overheidsschuld nog steeds torenhoog is en dat belgië beschikt over een vice-premier/première die niet weet wat ze tekent als ze een contract voor de neus wordt geschoven. Wedden dat de Amerikanen de rest van hun leven een migraine-aanval zullen krijgen bij het horen van de naam 'Belgium'?