Stay the course (bis) (De andere kijk)

Koen Meulenaere is terug! Na een korte pauze heeft hij terug de laatste bladzijde van Knack ingenomen. Of beter, de laatste drie bladzijden. Driedubbel plezier dus. Kan ik de Knack terug van achter naar voren beginnen lezen.

Zijn oorspronkelijke vervanger, Benno Barnard, was al van de laatste naar de voorlaatste bladzijde verdreven door Ian en is nu ergens naar het midden verbannen. Van Barnard gesproken: die mocht in de GVA van vandaag verslag doen van een racistisch incident op de trein. Toen een Congolese dame ging zitten, stond een man op en spuwde ostentatief op de grond. Barnard ging er zich mee moeien en riep iets van: “Ziedaar de vrucht van het Vlaams Belang!” Uiteindelijk bleek het om een Arabier te gaan. Barnard moest eens lachen bij die vaststelling. Als er echter iets lachwekkend is aan dit verhaal, dan is hij het wel. Hier heb je een betweterige, luidruchtige Hollander die even dacht punten te kunnen scoren in een overvolle treincoupé door te roepen dat dat nu het resultaat is van dat Vlaams Belang of de schuldige blijkt een Arabier te zijn, net één van die mensen waar Filip Dewinter zo bang van zegt te zijn.

Misschien had Filip Dewinter toch wel ergens een punt en zouden sommige partijen er beter aan doen om met hem in debat te gaan in plaats van hem voor de rechtbank te dagen en zijn partij haar dotatie af te nemen. In GVA verschijnen deze week de resultaten van een bevraging van islamjongeren in Antwerpen. Hieronder enkele resultaten uit de krant van gisteren die tot nadenken moeten stemmen en die sommigen misschien wel eens schrik zouden kunnen aanjagen: 89% vindt dat hun geloof een belangrijke rol speelt in hun leven, slechts 21% vindt dat hun kinderen vrij hun geloof mogen kiezen; 48% vindt dat de Koran letterlijk moet worden gevolgd, 33% vindt dat moslims betere mensen zijn dan niet moslims; slechts 48% vindt dat de imam géén haat predikt; amper 4% verwerpt de mening van de imam; 66% vindt dat de Vlamingen een verkeerd beeld hebben van wat er in de moskee gebeurt (de vorige resultaten zullen dat begrip niet meteen vergroten, denk ik).

Vlaanderen en Europa zouden beter hun aandacht op deze resultaten richten, dan hun tijd te verspillen aan een non-event zoals de CIA-vluchten. Maar wat weten we nu eigenlijk, buiten het feit dat er enkele honderden vluchten een tussenstop hebben gemaakt in Europa? So what? Zijn er al bewijzen van een systematisch Amerikaans beleid van foltering? Neen! En Abu Ghraib dan? Die feiten zijn na een intern onderzoek, niet door de pers, ontdekt en de schuldigen zijn (terecht) streng gestraft. En neen, dwingende ondervragingstechnieken zoals de muziek van Eminem keihard zetten, noem ik geen foltering. Er wordt bovendien altijd verwezen naar terrorisme”verdachten”. Deze terminologie impliceert een soort van politiejacht op criminelen, terwijl ik dacht dat er een OORLOG tegen de terreur bezig was. Niet zozeer het strafrecht, maar het oorlogsrecht is hier dan van toepassing. Het gaat hier niet over kruimeldieven, van wie de rechten zouden zijn geschonden, maar over “unlawful enemy combatants” (soldaten zonder uniform, zeg maar), die in principe zonder reden mogen worden doodgeschoten (in plaats daarvan hebben de VS voor deze krijgsgevangenen een luxe-hotel op Guantanamo of in Kabul ingericht). Het Amerikaanse gerecht heeft deze handelswijze nooit onwettig geacht. Binnen de uitvoerende macht bestaan er trouwens procedures die toelaten om de detentie van dergelijke “enemy combatants” te evalueren. Ook deze procedures hebben de toets van de gerechtelijke instanties doorstaan. De ACLU heeft in dit verband steeds nul op het rekest gekregen. De conclusie kan dan ook niet anders zijn dan dat de Amerikanen, in plaats van hun laars te lappen aan allerlei nationale en internationale rechtsregels, zich integendeel de extra moeite hebben getroost om te verzekeren dat alles binnen wettelijke banen loopt. Ik begrijp dan ook de irritatie van Condeleezza Rice over het feit dat sommige Europese politici en media nog eens met hun weldenkend vingertje staan te zwaaien, terwijl de Amerikanen weer eens het vuile werk opknappen. Maar ondertussen is het beeld van de VS bij de Europese publieke opinie vakkundig kapot gemaakt. Het zal dan ook niet hoeven te verwonderen dat de Amerikanen er ooit eens genoeg van krijgen, zich terugtrekken op hun continent en het aan de Europeanen overlaten om het op te lossen. Vanaf dan worden de weddenschappen geopend hoe lang het duurt vooraleer de situatie zodanig is verslechterd dat de Europeanen nog eens hun grote broer om hulp roepen, waarop de VS graag terug de leiding zullen nemen van een verenigd Westen (want de feiten zullen tegen dan eindelijk wel de linkerzijde het zwijgen hebben opgelegd).

Maar zoals gezegd: de VS knappen weer het vuile werk op, dezer dagen vooral in Irak. Gisteren was het 64 jaar geleden dat de Japanners Pearl Harbor aanvielen. Vier jaar geleden verwoestten islamofascistische kamikazes de Twin Towers. Zoals president Bush het in zijn toespraak van gisteren zei: de Amerikanen werden weer onverhoeds aangevallen, zij namen weer de handschoen op, hebben onderweg tegenslagen ontmoet, maar zullen uiteindelijk (hopelijk) weer overwinnen. In deze toespraak had Bush het voornamelijk over de heropbouw van de infrastructuur en de hervorming van de Irakese economie. Hij illustreerde dat aan de hand van de toestand in de steden Najaf en Mosul. In die steden werd, nadat ze waren gezuiverd van ‘opstandelingen’, de verantwoordelijkheid voor veiligheid en wederopbouw overgedragen aan de Irakezen zelf. Bush erkende dat er fouten werden gemaakt en dat er nog veel werk op de plank ligt, maar vooruitgang is reëel en merkbaar. Hij herhaalde dat er dan ook moet worden volhard, terugtrekking is geen optie. Amen.