It's the economy, Gerolf! (Politiek Incorrect)

Het is ondertussen reeds een week geleden dat het Vlaams Belang haar economisch congres te Gent heeft georganiseerd. Op een politieke kalender gezien, is een week uiteraard reeds een eeuwigheid, maar de verantwoording waarom ik hier pas zo laat iets over schrijf, is ook omdat het Vlaams Belang enige tijd nodig had de congresteksten - de zogenaamde syntheseteksten - op internet te plaatsen.

Desalniettemin was het toch uitkijken naar dit economisch congres. Het was zeer benieuwend om te zien wat het alternatief van de grootste oppositiepartij van Vlaanderen was op het terecht aangeklaagde falende Belgische en paarse economische beleid. Dat alternatief liet ondergetekende echter verweesd achter met gemengde gevoelens.

Nochtans waren het de massamedia - de nochtans tot objectieve berichtgeving verplichte VRT op kop... - het unaniem eens dat het Vlaams Belang plotsklaps 'ultraliberaal' was. Het Vlaams Belang kan echter onmogelijk een liberale partij zijn, omdat het op bijvoorbeeld ethisch vlak negatief opstelt tegen holebihuwelijken, euthanasie en dergelijke meer. Bijgevolg is het Vlaams Belang een conservatieve partij. Rest nog de vraag: conservatief naar Angelsaksische betekenis van het woord, wat economisch zou betekenen dat het Vlaams Belang inderdaad de vrije markt alle ontplooiingskansen wil geven. Of is het Vlaams Belang eerder een conservatieve partij naar Europees-continentale oriëntatie, zoals bijvoorbeeld het Front National in Frankrijk? Wat dus betekent dat het een zekere macht aan de staat zou overlaten.

De spijtige conclusie is dan ook dat het Vlaams Belang n.a.v. haar economisch congres veeleer voor dat tweede kiest. Of beter gezegd: Na lezing van de tekst is het eigenlijk nog steeds zeer vaag waar het Vlaams Belang economisch nu voor staat. Want op de eerste pagina lezen we de heerlijke zinsreden dat vrijheid van ondernemen en eigendom wezenlijke vrijheden van onze samenleving zijn. Om dan tot het tweede punt te komen van "de grote lijnen van het economisch programma", zijnde dat "in een gezonde gemeenschap de uitwassen van de prestatiemaatschappij beteugeld worden. De overheid speelt hier een weldoordachte rol". Hoe akelig! Dit is uiteraard alles behalve "ultraliberaal", dit is ronduit paternalistisch! Of op pagina 9 vinden we onder de 'principes van het economisch kader' tussen positieve zaken als vrijheid van ondernemen en soberheid van de overheid ook dingen terug als 'gemeenschapszin' en 'geen arbeidsmigratie'. Gemeenschapszin? Dus de gemeenschap primeert duidelijk boven dat van het vrij individu, en het Vlaams Belang wil dus duidelijk via dit 'economisch principe' de door de overheid immer gedwongen solidariteit met de 'sociaal zwakkeren' verder consolideren. Ultraliberaal?...

Nog zo'n grote lijn van het economisch programma van het Vlaams Belang is dat welvaart niet alleen door grote bedrijven wordt gegenereert, maar in feite door 'werknemers en werkgevers die tezamen een gemeenschappelijk doel nastreven.' Het is vanuit die optiek dan ook dat het congres de titel 'welvaart voor iedereen' meekreeg. De vraag is natuurlijk hoe die welvaartstaart moet verdeeld worden, en hoe. Als we het goed kunnen opmaken uit de congresteksten, is dit een een bevoegdheid die aan de sociale partners in de ondernemingsraad moet worden overgeleverd. Dus is het Vlaams Belang dan toch op dat vlak liberaal? Helaas niet, want dan komt het ineens aandraven met "sociale en economische correcties". Wat die correcties precies inhouden, komt men echter op de 40 bladzijden tellende tekst niet te weten. Indien dit - naar analogie van het "welvaart voor iedereen"-principe - een voortzetting van het socialistische herverdelingsmechanisme betekent, dan wijst dit niet op echt veel goeds.

Nochtans staan er ook enkele zeer goede zaken in het economisch programma vervat. Zo bijvoorbeeld ook het 'Minerva-plan' voor een performant economisch beleid, dat - het weze gezegd - een parel is. Het plan omvat twaalf punten, gaande van - uiteraard - volledige Vlaamse zelfstandigheid, decentralistatie van het beleid, flexibelere statuten van zelstandige naar werknemer, lastenverlagingen (jammer genoeg geen vlaktaks...), een onderhandelingsplatform tussen overheid, onderwijs en bedrijfsleven en dergelijke meer. Niemand - zeker geen 'ultraliberaal' - die hier ook maar iets tegen kan hebben.

Maar de vraag is of dit zogenaamde Minerva-plan geen oogverblinding naar de ondernemers toe is. Want buiten Minerva (godin van wijsheid en handel), bestond er in de Romeinse Oudheid ook bijvoorbeeld Vulcanus, god van de kunst, de wapens en de ambachten. In feite dus de god van de arbeid. En de vraag die dus gesteld kan worden is wat dan het "Vulcanus-plan" van het Vlaams Belang zal worden. Want tenslotte heeft het Vlaams Belang hier nu wel al haar economische principes neergezet, maar wat met het sociale? De vraag die men zich dus kan stellen is zeer simpel: Waarom heeft het Vlaams Belang niet gekozen voor een sociaal-economisch congres, waarin ook zaken als pensioenen, werkloosheidsuitkeringen, gezondheidszorg en dergelijke meer belicht zal worden? Want zonder een toekomstige financiering van deze - zeker met de stormende vergrijzing op komst - stort het hele economische kaartenhuisje eveneens direct in elkaar. Om even terug te komen op die pensioenen: Het Vlaams Belang gaat hier in haar economisch manifest zeer kort op in, door een pleidooi te houden voor een heus 'Vlaams Goudfonds'. Dat fonds moet dan gespekt worden met overschotten op de begroting, maar in tegenstelling tot het huidige Zilverfonds van Vande Lanotte, zou het niet meegerekend mogen worden bij de algemene begroting. Ik wens het Vlaams Belang dan alvast veel succes toe, want als de pensioenen gewaarborgd moeten worden door zulk een Goudfonds, zullen dat wel gigantische overschotten zijn die moeten opgebouwd worden. Maar terug naar het sociale aspect: De reden waarom het Vlaams Belang niet kiest voor een sociaal-economisch congres, wordt verantwoord op pagina 6. Dat stelt dat een visie op economie en sociaal beleid vermengen de indruk zou kunnen wekken dat - lees nu goed - "de Belgische structuren worden aanvaard". Kan iemand a.u.b. hieromtrent meer uitleg verschaffen? Trouwens, waarom organiseert het Vlaams Belang dan nu een economisch congres 'tout court'? Wekt dit eventueel ook niet de verwarring dat de 'Belgische structuren' aanvaard zouden worden?

De echte reden die hierachter schuilgaat is dat het Vlaams Belang een partij is dat sociaal-economisch (mijns inziens vormt een coherent sociaal-economisch beleid overigens een één en ondeelbaar geheel) van twee walletjes probeert te eten: Enerzijds lokt het met 'sexy' voorstellen als algemene lastenverlagingen en een ondernemingsvriendelijk klimaat een groot deel van het kiezerskorps van de VLD. Maar het Vlaams Belang is jammer genoeg ook een partij dat het zelfs niet onder stoelen en banken steekt dat het "de grootste arbeiderspartij van Vlaanderen" (sic!) is; omdat het ook heel wat socialistische kiezers kan verleiden. Dat vertaalde zich dan weer bijvoorbeeld in groot protest tegen onder meer de Europese havenrichtlijn, het vrij diensten- en werknemersverkeer in de Europese Unie en agitatie tegen de overname van Electrabel door het Franse Suez. Ultraliberaal?... Het zal dan ook niet verwonderlijk zijn dat het Vlaams Belang in een op latere datum te organiseren sociaal congres, zaken als een sterk uitgebouwde sociale zekerheid en alle tierelantijntjes die hier aan verbonden zijn te verdedigen. Hoe dit dan bekostigd zal worden samen met de aan ondernemers beloofde lastenverlagingen is dan ook nog maar de grote vraag. Tot nu toe heb ik op de cruciale vraag over de financiering van de sociale zekerheid vanuit Vlaams Belang-hoek nog maar één antwoord gekregen, zijnde dat deze gefinancierd zal worden door de gerecupereerde transfers naar Wallonië die na Vlaamse onafhankelijkheid zullen opdrogen. Onzin natuurlijk. Die transfers bedragen inderdaad wel 11,3 miljard euro per jaar, maar de vergrijzing alleen al zal Vlaanderen tegen 2030 een kleine 10 miljard euro kosten*. Het spreekt dus voor zich dat het ontbinden van de Belgische staatsstructuur een positieve stimulans voor Vlaanderen zal kunnen teweegbrengen, maar met de kosten van de vergrijzing te dekken alleen kom je er niet. Er is meer nodig. En het is juist daar dat het jammer is dat het Vlaams Belang zeer vaag blijft over wat dat 'meer' zoal zal kan zijn.

Gezien bovenstaande argumentatie, kunnen we dus toch wel zeer duidelijk stellen dat het Vlaams Belang ver van een 'ultraliberale' partij verwijderd is. Maar het Vlaams Belang wil ook geen ultraliberale partij zijn: Er valt in de Vlaams Belang-publicaties nogal regelmatig te lezen dat ze niet wensen in "deze of gene hoek" geplaatst te worden. Daarmee is het Vlaams Belang, wat economische standpunten dan toch betreft, al even leep als pakweg CD&V. Gelukkig voor de partij heeft het nog thema's als de Vlaamse onafhankelijkheid en de anti-immigratiestandpunten om nog electoraal succes te kunnen boeken. Vlaams Belang-boegbeeld Gerolf Annemans wees er dan wel op dat de partij zich verzet tegen het zogenaamde Keynesiaans model van 'defecit spending', maar anderzijds is de kans weinig reëel dat we ons aan een Vlaamse versie van de 'Reaganomics' mogen verwachten wanneer het Vlaams Belang ooit de macht in handen krijgen. En dat is natuurlijk een zeer spijtige zaak, want Vlaanderen heeft dringend behoefte aan een kapitalistische omwenteling.

*De 10 miljard euro dat Vlaanderen tegen 2030 zou nodig hebben om de kosten van de vergrijzing te dekken is natuurlijk zeer speculatief. Gezien de Studiecommissie voor de Vergrijzing in haar jaarlijks rapport 5,6% van het Belgisch BBP naar voren schuift om de kosten van de vergrijzing te dekken, zal dit ongeveer 6% zijn in Vlaanderen. Dit komt omdat de 5,6% van de ScvV een 'Belgisch' gemiddelde is, dat rekening houdt met een aandeel van 18% aan 65-plussers in België tegen 2030. Maar gezien de vergrijzing in Vlaanderen iets sneller zal toeslaan - tegen 2030 bedraagt het aandeel van 65-plussers in Vlaanderen 20,1% - komt dit ook neer op een groter beslag van het Vlaams BBP. Dat Vlaams BBP kan berekend worden, omdat Vlaanderen goed is voor 60% van de totale Belgische welvaart (Vlaams BBP is dus gelijk aan 159 miljard euro); neem daar 6% van, en je komt bij benadering op 10 miljard euro. Deze berekeningsmethode houdt uiteraard geen rekening met de evolutie van het BBP voor de komende 25 jaar; maar geeft desalniettemin een ietwat reëel beeld van de situatie, omdat de geciteerde 11,3 miljard euro transfer ook een vrij recent cijfer is. Om dan toch tot een berekeningsmodule te geven waarbij rekening wordt gehouden met de evolutie van het Vlaamse BBP, kunnen we er bijvoorbeeld vanuit gaan dat de Vlaamse economie jaarlijks gemiddeld met 2% kan groeien. Dat betekent dat het Vlaamse BBP tegen 2030 zo'n 238 miljard euro kan bedragen. Neem daar dan 6% van, en de vergrijzing kost 14 miljard euro. De Vlaams-Waalse geldroof is tegen dan volgens een simulatie van ABAFIM opgelopen tot circa 13 miljard euro. Het resultaat is alleszins identiek hetzelfde: De opdroging van de Vlaams-Waalse geldtransfer is juist genoeg om de meerkost van de vergrijzing op te vangen, maar echt veel extra manoeuvreerruimte om nieuwe 'experimenten' met de sociale zekerheid aan te vangen zijn er echt niet. Daar zijn doortastendere maatregelen voor nodig.