Gerechtigheid boven wraak (De andere kijk)

Dit schreef ik vorige maand naar aanleiding van de “violences urbaines” in Frankrijk:

Het is verleidelijk om pessimistisch te zijn, maar zonder actie, geen reactie. Vroeg of laat moet er wel een tegenbeweging op gang komen, misschien is die er al wel, zonder dat ze zich voorlopig nadrukkelijk manifesteert, we zitten, denk ik, nu nog in de fase dat de gewone man in de straat ’s avonds naar het nieuws kijkt, schandaal roept, maar het voorlopig een ver-van-zijn-bed-show noemt. Maar blijft dat zo als ze bij hem/haar om de hoek een auto in brand steken? … Maar hier, en misschien ook nog in Frankrijk, moeten de zaken eerst nog veel erger worden dan ze nu zijn, vooraleer die tegenbeweging naar boven komt én zijn tanden zal laten zien. Dat is zowel een hoopgevend als een angstaanjagend vooruitzicht, maar het kan en zal niet anders, zo lijkt het nu wel.

Wel, de Australiërs hebben blijkbaar een korter lontje dan de Fransen. In Sydney is het al een paar dagen onrustig. Blanke Australiërs vielen Libanese moslims aan. Hoe is het zover kunnen komen?

* Last weekend some people, probably Lebanese Muslims, bashed a bunch of lifeguards at Cronulla Beach, including knocking one unconscious. They also harassed girls and women on the beach.

* Residents, pissed off by the violence, got angry at the lack of police attendance and presence.

* The anger morphed into a rage that the beach was being “invaded” by people from the western suburbs (i.e., a euphemism for Lebanese Muslims).

* Some people started texting to incite others to “defend the beach” from thugs.

* Today they did that by forming a violent, rowdy, mob.

Daarop hebben Libanese moslims teruggeslagen met ‘hit-and-run’-aanvallen. De politie krijgt de zaak (nog) niet onder controle. De gelijkenissen met de Franse rellen zijn treffend. Zal het geweld nu ook uitbreiden naar andere Australische steden?

Wretchard stelt dat dit het gevolg is wanneer politieke correctheid het de staat in de ogen van de autochtone bevolking onmogelijk maakt om recht en orde te handhaven. Dan nemen burgers uiteindelijk het recht in eigen handen en dan krijg je rellen waarbij langs beide zijden ook onschuldige slachtoffers vallen.

Zolang, in de naam van het multiculturalisme, geen gerechtigheid geschiedt telkens wanneer vrouwen in Brussel uitgescholden worden, kinderen van hun speelplein weggepest worden, openluchtzwembaden geterroriseerd worden, de Borgerhoutse Turnhoutsebaan kort en klein wordt geslagen wanneer een gek zijn islamitische buur doodschiet, … dan zullen vroeg of laat ook hier de ‘locals’ hun tanden laten zien. Dan mogen al diegenen die zeggen waarom we begrip moeten hebben omwille van socio-economische achterstelling enzovoort nog zoveel gelijk hebben, hun praatjes zullen in dovemans oren vallen.

Als dergelijke fenomenen niet daadwerkelijk aangepakt worden, dan beland je uiteindelijk in een spiraal van wraakneming.

Dit geldt niet enkel op een lokaal niveau, maar ook op het niveau van de internationale politiek, van de War on Terror: velen bekritiseren die, getuige de ophef rond de vluchten van de CIA. Maar deze discussie is totaal naast de kwestie: als de Osama’s van deze wereld niet terecht worden gewezen omdat we hier in Europa te druk bezig zijn met onszelf de schuld van al het onheil op de wereld te geven, dan zullen we daar de gevolgen van moeten dragen. Als we een gek als de Iraanse president Ahmedinejad, die zegt Israël van de kaart van het Midden-Oosten te willen vegen, al dan niet met overheveling naar Europa, toelaten om met nucleaire wapens te spelen, dan zullen we daar ook de gevolgen van moeten dragen. De gelijkenissen met Hitler’s Mein Kampf en de appeasement-politiek vóór WOII zijn schrikwekkend. Beter nu de gerechtigheid van de moedigen dan de latere nietsontziende wraak van de barbaren, want

One day if a nuke goes off in Sydney or Manhattan all the bets are off.