De kapriolen van Blair (Politiek Incorrect)

Op deze webstek werd enkele maanden eerder reeds melding gemaakt dat de afgelopen EU-top van juni te Brussel mislukt was (zie http://politiekincorrect.web-log.nl/log/2827898) omdat het Verenigd Koninkrijk haar veto gesteld had tegen de geplande Europese uitgaven. Volgens eerste minister Tony Blair ging er nog steeds te veel geld naar het Europese landbouwbeleid, en vond hij dit - terecht - niet kunnen.

Het Verenigd Koninkrijk hebben dus een akkoord over de meerjarenbegroting grondig gedwarsboomd, maar de ironie van het lot wil dat het juist datzelfde Verenigd Koninkrijk is dat in het tweede semester van 2005 het voorzitterschap van de Europese Raad op zich heeft genomen. Na de mislukking van de Europese top in Brussel, kon de toenmalige voorzitter en tevens Luxemburgs premier Jean-Claude Juncker zich niet van een cynische grijnslach ontdoen op de persconferentie, omdat het nu aan diezelfde Britten is een nieuw begrotingsvoorstel te lanceren.

Dat voorstel is er nu. Maar de kans dat het een lang leven beschoren zal zijn is uiterst gering, gezien er vooral uit de Oost-Europese landen en door niemand minder dan Commissievoorzitter Barrosso hevige kritiek op te luisteren valt. Het Britse voorstel houdt in dat er in de periode 2007-2013 gewerkt zal worden met een uiterst minimaal budget: De te vertellen jackpot zal uiteindelijk slechts 1,03% van het gezamenlijke Europese BBP ofte 846,7 miljard euro bedragen. Dat cijfer lokte voor pro-Europeanen toch wel enige scepsis uit. Dat is inderdaad een bedrag dat stukken lager ligt dan het voorstel dat de Europese Commissie voor ogen had. Dat bedrag was namelijk 1.025 miljard euro (ofte iets meer dan een biljoen).

Het Verenigd Koninkrijk wordt nu dus ook ten onrechte beschuldigd van plat egoïsme, omdat het in de ontwerptekst de fameuze Britse korting - een gelukkige erfenis van de toenmalige heerlijkheid Margaret Thatcher - poogt te behouden. Die korting bedraagt thans 5 miljard euro. De reden waarom die korting wel degelijk gerechtvaardigd is, kan eveneens in hoger opgegeven, eerder verschenen artikel op deze webstek nagelezen worden. Vooral het budget voor steun aan de nieuwe EU-lidstaten moet er voor Blair aan geloven, wat - al dan niet terecht - nogal weinig enthousiaste reacties ontlokt in Oost-Europa. Maar ondanks de 'redding' van de Britse korting, is het Verenigd Koninkrijk wel bereid is de komende jaren 8 miljard euro extra uit te geven aan ontwikkelingssteun aan de nieuwe lidstaten. Want natuurlijk had Blair het liever anders gehad dan te moeten snijden in de uitgaven voor Europese ontwikkelingssteun. Het Verenigd Koninkrijk zou namelijk met alle plezier met de hakbijl in het budget van het onzalige Europese landbouwbeleid gaan, maar heeft dit reeds in juni te Brussel geprobeerd. Zonder veel succes, want wie raakt aan het landbouwbudget, krijgt te maken met de Rotwheiler der Europese landbouwers. Of moet ik zeggen: Franse epagneul? Alleszins, het bijtende en met veto's dreigende beest heet Jacques Chirac, en staat in naam van 'la France eternelle' een evenwichtige Europese begroting dat aangepast is aan de 21ste eeuw meer dan in de weg. De malaise die we nu dus meemaken omtrent de Europese begrotingsonderhandelingen moeten we dus aan de Oostelijke flank van het Noordzeekanaal zoeken, en niet aan de andere kant.

Helaas is het kwaad reeds geschied. Barrosso vindt het uit te geven bedrag 'belachelijk laag', en in feite zijn er buiten Nederland, Duitsland en Zweden niet meteen (continentale) lidstaten te vinden die zich met het Britse voorstel kunnen verzoenen. Oh ja, een van de eerste regeringsleiders die reageerde was overigens niemand minder dan 'onze' eigenste eerste minister Guy Verhofstadt. Deze kan het maar niet begrijpen dat het Verenigd Koninkrijk enerzijds zo'n vurig voorstander is van de EU-uitbreiding - recentelijk zelfs nog met Turkije - maar anderzijds zo'n hilarisch laag budget wenst te behouden. Het is Verhofstadt natuurlijk meer dan vergeven dat hij ondertussen dermate aangetast moet zijn door het Belgische consumptiefederalisme en het socialistische corporatisme dat hij de Britse, en bijgevolg Angelsaksische, logica niet meer kan volgen. En hoewel het Verenigd Koninkrijk vandaag de dag geleid wordt door een socialist, kunnen we toch wel stellen dat Blairs Labourpartij zelfs in zekere mate economisch rechtser is dan de doorsnee Vlaamse VLD-mandataris. Bijgevolg is de Britse logica wel zeer duidelijk te volgen: Het VK wil namelijk een los Europees verband dat vooral als economische vrijhandelszone moet dienen. De rest van de Europese macht moet teruggeven worden naar het meest democratische bestuursniveau, zijnde de lidstaten zelf. En gezien dit losse verband, doet het er dan ook niet toe hoeveel lidstaten er precies lid worden van die Unie - zelfs Turkije - want vrijhandel is nu eenmaal een kwestie dat zelfs de continenten overstijgt. Het lijkt er dan ook op dat het Verenigd Koninkrijk het enige land is dat een antwoord kent op het 'neen' aan de Europese grondwet: Minder Europa. Dit dus in tegenstelling tot Guy Verhofstadt, die nu een 'Verenigde Staten van Europa' wenst op te richten. Een 'VSE' dat dan naar alle waarschijnlijkheid geleid zou worden door het etatistische tweespalt Duitsland-Frankrijk. O gruwel.

Toch nog een kleine bemerking: Waarom viseert Verhofstadt nu juist de Britten met hun voorstellen? Want het was tenslotte eveneens een Brit die het concept van de 'Verenigde Staten van Europa' lanceerde. Maar hiermee bedoelde de toenmalige Britse premier Winston Churchill dan wel een unie dat - in nasleep van de Tweede Wereldbrand - vooral voor vrede moest zorgen, en niet voor overbetutteling en een diaree aan wetgeving zoals vandaag de dag. Daarenboven erkende Churchill reeds a priori de culturele diversiteit van Europa, en verzette zich in zijn toespraak dan ook hevig tegen een alsmaar centraliserende overheid; zoals echter wél gebeurd was onder het bewind de totalitaire Duitse bezetter in Europa. Als kers op de taart - Churchill was echt wel een ondeugend man - zag hij echter wel het Verenigd Koninkrijk wel als partner, maar niet als lid van die 'Verenigde Staten'. Maar dat alles zal Verhofstadt wel niet geweten (willen) hebben.

Voor de geïnteresseerden onder u: Het fameuze interview van Churchill - gegeven op 19 september 1946 te Zürich - waarin hij de 'United States of Europe' predikt, kan nog steeds beluisterd worden via volgende link: http://www.ena.lu/mce.cfm