De Bode moest hangen (Hoegin)

Verleden week moest Herman de Bode ontslag nemen nadat hij zijn handtekening had geplaatst onder het ondertussen beruchte manifest van de denkgroep In de Warande.

Herman de Bode, tot verleden week managing partner van McKinsey & Company Benelux, kwam na de publicatie van het manifest zwaar onder vuur te liggen, en zag geen andere uitweg meer dan een ontslag. De Bode ondertekende het manifest weliswaar als privé-persoon, maar met onder meer het Waalse Gewest als een belangrijke klant van het adviesbureau was zijn positie nog moeilijk houdbaar.

Enerzijds hoeft dit ontslag niet te verbazen: net zoals Ministers van Buitenlandse Zaken zich aan een diplomatieke reactie mogen verwachten wanneer ze «verkeerd geciteerd» worden in de media, moet een topman van een adviesbureau er rekening mee houden dat hij wel eens in een moeilijke positie terecht zou kunnen komen wanneer hij lijnrecht ingaat tegen de belangen van één van zijn belangrijkste klanten. En de belangen van het Waalse Gewest liggen wel degelijk in het behoud van België, zoals Herman de Bode zelf mee aantoont in het manifest, in de vorm van geldstromen in onder meer de Sociale Zekerheid.

Anderzijds is er ook een keerzijde aan dit verhaal. Want stel nu even dat een Franstalig topman van een adviesbureau het in zijn hoofd zou halen een pleidooi te ondertekenen voor bijvoorbeeld een forse uitbreiding van het Brusselse Gewest. En stel nu even dat het Vlaamse Gewest één van de topklanten zou zijn van dat adviesbureau. Kan iemand zich voorstellen dat die man ook maar één seconde zou hoeven vrezen voor zijn baan? Áls het Vlaamse Gewest al enig ongenoegen zou laten blijken, áls dus, zou het waarschijnlijk niet lang duren eer een weldenkende krant daarover een verontwaardigd stukje zou schrijven, want Franstaligen mogen toch wel hun mening uiten zeker. Gebeten om te collaboreren, weet u wel…

Maar net zoals een Franstalige burger in België nooit bang hoeft te zijn om zijn mening te uiten, passen Vlaamse onderdanen toch maar beter op wanneer zij enkele feiten eventjes duidelijk op een rijtje willen zetten. Dat is immers een belangrijk aspect van de zaak: Herman de Bode werd niet tot ontslag gedwongen omwille van zijn mening, maar wel omdat hij samen met de rest van In de Warande enkele nuchtere feiten aantoonde. De reactie van België daarop is die van elke bezettingsmacht wiens leugen doorprikt wordt: de boodschapper moet hangen, in dit geval door broodroof. Als afsluiting van de vieringen van 175 jaar België kan dat tellen.