Over hoge loonkosten en Aziatische investeerders (Politiek Incorrect)

Terwijl de naschokken van het Generatiepact nog nazinderen in het Belgische politieke landschap, en de in de metaalsector afgevaardigde afdelingen van het ABVV en ACV zelfs reeds hebben gedreigd met nieuwe acties, vindt onze premier er blijkbaar niets liever op dan zich naar het Verre Oosten te begeven. Zo bevond hij zich de laatste dagen in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul, en is nu naar het land van de Rijzende Zon vertrokken. Missie van de reis? Buitenlandse investeerders naar België lokken.

Op zich is dat natuurlijk een zeer nobel doel, alleen doet de hele vertoning wat denken aan de grot van Plato: De gevangenen die binnenin de grot zitten, zien alleen maar schimmen op de wand verschijnen, en denken dat dit het werkelijke leven is. Maar achter hen staan echter allemaal mensen die met voorwerpen en dergelijke meer spelen, maar dat weten de grotbewoners natuurlijk niet die alleen maar een door middel van vuur geprojecteerde reeks van schimmen op de grondwand zien. Wat de Griekse filosoof Plato dus poogde te bewijzen was dat de 'menselijke' realiteit zoals wij ze 'waarnemen' zeer subjectief is, en dus meestal niet overeenstemt met de beredeneerbare realiteit. Diezelfde theorie kan natuurlijk ook toegepast worden op Verhofstadt: Hij houdt de Aziatische investeerders nu een sappige wortel voor de neus die 'notionele intrestaftrek' heet. Dure reclamespotjes en krantenadvertenties aldaar moeten de Koreanen en Japanners overtuigen dat het 'land van de rijzende ondernemingsvriendelijkheid' synoniem staat voor België. Maar net zoals het schimmenspel van Plato, verzwijgt Verhofstadt natuurlijk zedig over de torenhoge fiscale druk, de ondraaglijke loonkosten, de dalende competitiveit, de stijgende werkloosheid, de almacht van de vakbonden en dergelijke meer.

Die notionele intrestaftrek is het grote 'paradepaard' van de liberalen in de regering (buiten de fiscale amnestie, wat administratieve lastenverlaging en dit hebben ze overigens niet veel gepresteerd...). Op zich is het principe wel lovenswaardig. Een bedrijf heeft meestal twee grote 'courante' wijzen om zichzelf van de nodige kapitalen: Leningen en investeringen uit eigen vermogen dat meestal van de aandeelhouders afkomstig is. Momenteel is het zo dat de intresten op de leningen in zekere mate van de winst afgetrokken kunnen worden, waardoor er minder vennootschapsbelasting betaald dient te worden. Maar met de intresten op eigen vermogen is dit nog niet het geval. De notionele intrestaftrek wil die discriminatie nu van de baan ruimen. Het VBO berekende dat door de notionele intrestaftrek, de reële vennootschapsbelasting van 34% naar 27% zal worden verlaagd. De regeling zal in werking treden vanaf 1 januari 2006.

Verhofstadt propageert deze maatregel nu als 'een unicum' in de wereld. Het feit dat dit een unicum in de wereld is, is reeds ernstig overdreven. In landen als Estland en Litouwen bestaat namelijk sinds 1997 een soortgelijke regeling, die zelfs nog verder gaat dan de Belgische variant: Opbrengsten die terug in de onderneming worden gepompt als eigen investeringen worden er onderworpen aan een vennootschapsbelasting van welgeteld... nul procent! Bovendien kan men zich de vraag stellen of Verhofstadt niet een tikkeltje te hard van stapel aan het lopen is met de notionele intrest: Met de regeling mag het 'feitelijke' tarief dan wel terugvallen tot 27%, maar in Nederland bijvoorbeeld, bedraagt de reële vennootschapsbelasting nu maar 27%. Dat maakt Nederland voor eventuele investeerders dan ook interessanter: In Nederland wordt er 'hoe dan ook' 27% vennootschapsbelasting aangerekend, terwijl er in België eerst nog een hele administratieve rompslomp aan moet voorafgegaan worden. En overigens, wanneer de notionele intrestregeling in België van start gaat vanaf 1 januari 2006, wordt in Nederland de vennootschapsbelasting tot 26%, en vanaf 2007 zelfs tot nog maar 25%. En alsof dat nog niet genoeg is, blijkt ook dat het gemiddelde Europese vennootschapstarief maar 25% bedraagt. In Oost-Europa ligt ze in de meeste gevallen zelfs onder de 20%. U kunt er gerust van zijn dat ook de Aziaten zich daar bewust van zijn, en dat daarom België waarschijnlijk niet zo'n geweldige 'investeringspool' zal zijn.

Overigens zullen in Azië eerder de rankings van, recentelijk nog, het Wereld Economisch Forum in het oog springen danwel de vage notionele intrestaftrekregeling. En zoals geweten, maakt België in die ranking geen al te goede beurt. Om het dan nog niet te hebben over de 'rankings' gaande van fiscale druk tot de hoge loonkost (OESO).

Die Belgische loonkost is trouwens wederom in 'opspraak' gekomen. Deze keer is het een binnenlandse organisatie die het probleem aan de dag heeft gelegd, zijnde de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB). De CRB stelt namelijk onomwonden in haar technisch verslag dat de Belgische loonkosten verder zullen blijven ontsporen, ondanks de reeds afgesproken loonnorm van het Interprofessioneel Akkoord en de Wet ter Vrijwaring van het Concurrentievermogen. Voor de periode 2005-2006 zullen de loonkosten in België 2,1% sneller stijgen dan in de buurlanden (Frankrijk, Nederland en Duitsland), wat maakt dat de loonkostenhandicap sinds 1996 - het jaar waarin hogergenoemde wet nochtans werd geïntroduceerd - tot 2,9% zal oplopen. De reden hiervoor is natuurlijk te vinden in de inflatie en de hoge olieprijzen, die automatische loonindexering tot gevolg hebben. Maar ook de loonmatigingsplannen in voornamelijk Duitsland en Nederland zorger ervoor dat de Belgische loonkosten hopeloos derailleren tegenover de buurlanden: Terwijl hier de lonen dit en volgend jaar met 5,2% zullen stijgen; is dit maar 3,1% in de buurlanden. De totale opgelopen loonkostenhandicap tegenover de buurlanden wordt dan ook geschat op ongeveer 12 miljard euro. Een weinig klein sommetje. En wees gerust dat dit nieuws in Korea en Japan hard zal inslaan als een atoombom, en het Hiroshima der notionele intresten van de kaart zal vegen.

Ondertussen is overigens ook de Vlaamse minister-president Yves Leterme als een nieuwe Marco Polo doorheen het Chinese hinterland getrokken. Niet om België te promoten, maar natuurlijk wel om Vlaanderen - met maar liefst vier havens! - in het goede daglicht te zetten. En jawel, Leterme heeft al enig succes geboekt: Omwille van die vier zee-, kanaal- en rivierwaardige havens is een grote Chinese concern van plan met een grootscheepse export naar Vlaanderen te starten. Wat ze bieden? Iets waar iedere Vlaming al jarenlang naar zit te smachten...: Chinese bosbessen!! Hoogstwaarschijnlijk dus binnenkort verkrijgbaar bij de afhaalchinees in uw gemeente! Al dan niet met een gratis prentje van Yves Leterme in China...