De schim van het Generatiepact (Politiek Incorrect)

Nadat vorige week woensdag de woedende metaalarbeiders (andermaal...) hun protest hebben laten horen over het Generatiepact, is de regering pijlsnel in 'kernkabinet' bijeen gekomen om het pact alsnog van een eventueel syndicaal veto te redden. Dit hield in dat er, tegen de eerder gemaakte afspraken in, nog wat verder aan het Generatiepact werd gesleuteld. De vraag die men zich echter kan afstellen is of er eigenlijk nog wel veel overblijft van dit pact. Want hoewel er toch wel overwegend grote concessies aan de vakbonden werden gedaan, blijft het protest bij voornamelijk het ABVV nog zeer groot.

De vakbonden hadden bij de onderhandelingen reeds kunnen bekomen dat er geen pensioenmalus zou worden geïntroduceerd, en zelfs bij de optrekking van de brugpensioenleeftijd bleven nog steeds ruim voldoende 'uitzonderingsmogelijkheden' mogelijk, die vervroegde uittrede uit de arbeidsmarkt mogelijk maken. Ook de sociale uitkeringen zullen conform het Generatiepact welvaartsvast gemaakt worden. Maar de eerder genoemde 'uitzonderingsmogelijkheden' zullen volgens de nieuwe modaliteiten van de regering weder verder uitgebreid worden. Zo wordt het voor de verhoging van de brugpensioenleeftijd van 56 naar 60 jaar maar zeer geleidelijk aan plaatsgrijpen, en pas tegen 2015 echt van kracht zijn. Aanvankelijk werd 2010 voor ogen gehouden. Er kan inderdaad niet ontkend worden dat indien er een categorie 'zware beroepen' dient opgemaakt te worden, de werknemers van de metaalsector hier zeker toe behoren, maar andermaal blijkt dat het Generatiepact geen rekening (wil) houden met de individuele verantwoordelijkheid, via o.a. loopbaansparen e.d., en grijpt de regering bijgevolg terug naar de 'klassieke' middelen, zijnde het brugpensioen.

Een andere wijziging in het pact is de regeling omtrent de zogenaamde 'landingsbanen'. Landingsbanen zijn jobs waarbij de werknemer opteert voor een ruime periode aan tijdskrediet, en bijgevolg maar deeltijds gaat werken. Het gebeurt in vele gevallen dat bovenop de RVA-premie ook de werkgever een contributie aan de werknemer levert. En het is die werkgeverspremie die de regering nu zwaarder wil gaan belasten indien zij eigenlijk bedoelt is om ontslag in de hand te werken. Indien zij bedoelt is om de arbeidsdruk op de werknemers te verlichten, wordt die premie echter fiscaal beloond, door het een korting van 95% toe te kennen. Dat de regering de werkgeverspremies nu wil gaan belasten zal echter niet meteen de zaak maken, gezien de kosten hiervoor op het compto van de onderneming dient gezet te worden, en niet op die van de maatschappij. Een zaak dat voor de vakbonden toch wel mag bezien worden als een grote overwinning - het getuigt toch echt wel van slechte wil dat er nog enig protest rijst - is dat de regering ook het debat over de zogenaamde 'gelijkgestelde periodes' niet ontwijkt. Hierdoor zouden de periodes dat je gecumuleerd tijdskrediet, ouderschapsverlof, opvoeding van kinderen en dergelijke meer ook mee worden opgenomen in de loopbaan, wat voor op brugpensioen uitkijkende werknemers natuurlijk zeer gunstig is. In het Generatiepact stond geschreven dat die gecumuleerde periode maximaal drie jaar mag bedragen. De vakbonden willen hier minstens zes van maken. De regering heeft nu beslist het hele debat hieromtrent aan de sociale partners over de laten, wat dus weinig goeds betekent.

En alsof dat nog niet genoeg was, kwam de kersverse SP.A-voorzitter Johan Vande Lanotte ons ook nog het 'heuglijke' nieuws melden dat hij gewonnen is voor een 'controlemechanisme' om na te gaan of werkgevers al dan niet allochtonen, ouderen en laaggeschoolden systematisch zou weigeren. Het spreekt voor zich dat de werkgeversfederaties hier terecht van huiveren. Het doet terugdenken aan het debat over de verfoeilijke migrantenquota in ondernemingen, die iedere vrijheid om aan te werven wie de werkgever wenst beknot. Men kan zich na dit alles dan ook afvragen wat er eigenlijk nog overblijft van het Generatiepact: De Organisatie voor Economische Sanwerking en Ontwikkeling (OESO) heeft enkele maanden geleden reeds gezegd dat de enige manier om ouderen langer aan het werk te krijgen, de totale afschaffing van het brugpensioen is. Ook Unizo en zelfs het ACV hebben met verschillende berekeningsmodules aangetoond dat de feitelijke activiteitsgraad na het Generatiepact eigenlijk nauwelijks zal verhogen. Het Generatiepact dreigt dus een van de vele typisch Belgische uitvindingen te worden: Een grote, holle doos met een mooi strikje rond.