Post uit Denemarken (Politiek Incorrect)

Na geflirt te hebben met de Franse post en het Nederlandse TPG; is er voor de Belgische Post dan toch een partner gevonden om het Belgische overheidsbedrijf uit het slop te helpen. Die partner komt uit Denemarken, en blijkbaar moeten hun sprookjes van Hans Christian Anderssen geholpen hebben: De Denen hebben direct de weg naar het Belgische lelijke eendje gevonden.

De bedoeling van de Denen - samen met de Britse durfkapitalist CVC Capital Partners - is om een minderheidsaandeel in De Post te kunnen bemachtigen ten belope van de helft min één aandeel. Hierdoor zou de Belgische overheid toch nog altijd de hoofdaandeelhouder van De Post blijven. Een Deense investering van een goede 260 miljoen euro zou De Post moeten klaarstomen om tegen 2009, na de dwingende liberalisering van de Europese postdiensten, naar de beurs te stappen. De vraag is echter of de externe druk niet te groot zal zijn om reeds vroeger de markt open te gooien: Op dit moment is de postmarkt in Europa alleen maar vrij in Zweden en Finland; maar ook het Nederlandse TPG heeft reeds aangedrongen de postdiensten in Nederland reeds tegen 2007 open te gooien, op voorwaarde dat hetzelfde gebeurt in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland. De vraag is dan of de Belgische postdiensten wel kunnen achterblijven op de andere evoluties in Europa. Een andere, totaal andere vraag, is wat de Deense Post eigenlijk heeft bezield in zee te gaan met de weinig performante Belgische Post. Volgens Helge Israelsen, topman van 'Post Danmark', heeft de Deense post zo'n grote relance doorgemaakt na de jaren 80 dat ze - ondanks haar kleine omvang - toch ook nog naar de rest van Europa had willen 'uitbreiden'. Maar het is maar ten stelligste te hopen dat deze beslissing de Denen niet zuur zal opbreken, gezien er toch wel een mijlenver verschil is tussen de performanie van de Deense en de Belgische post, ondanks hun gelijkwaardige grootte.

Want neen, de Post doet het in vergelijking met de nieuwe Deense partner absoluut niet goed. De omzet van De Post daalt jaarlijks met 2%, en haalt op diezelfde omzet die 2,1 miljard euro bedraagt een kasstroom (= het geheel van financiële middelen van een bedrijf waarmee geen courante verrichtingen mee hoeven gefinancierd te worden) van 5%, terwijl dit percentage bij de Deense post 15% is op een omzet van 1,5 miljard euro. De winst op jaarbasis bedraagt bij de Belgische Post 40 miljoen euro, maar de Denen boeken echter bijna het dubbele: 73 miljoen euro. Organisatorisch zijn er evenzeer hemelsbrede verschillen: Terwijl er in België 36.000 werknemers bij De Post zijn, zijn dit er in Denemarken maar 22.000. Ook het systeem van postwinkels in plaats van steeds bemande (en dikwijls lege...) postkantoren kent in Denemarken veel groter succes dan hier. Postwinkels zijn degelijke alternatieven voor de vaste postkantoren: Het zijn eigenlijk geen winkels 'an sich', maar meestal krantenwinkels, tankstations, supermarkten en dergelijke waar postproducten verkocht worden. In het Zuid-Scandinavische land zijn er zo'n 800 van deze postwinkels in gebruik, in België slechts 45. Daar staat - helaas - tegenover dat er in België veel meer vaste postkantoren zijn: 1.300 tegenover slechts 300 in Denemarken. Omgerekend per 100.000 inwoners betekent dit dat er in België 13 postkantoren zijn (opmerkelijke communautaire verschillen overigens: 17 in Wallonië en 11 in Vlaanderen!!!); in het land van de soepele ontslagwetgeving niet meer dan 6. Het spreekt voor zich dat de Deense post het systeem van de alternatieve postwinkels ook hier graag uitgebreid zou zien, maar daardoor had het personeelsbestand bij de Post bijna gehalveerd moeten worden. Dit stuitte uiteraard op onomstotelijk verzet bij de vakbonden, en eigenlijk nog voor Deense post partner van de Belgische post was, moest zij op papier plechtig beloven niemand te zullen ontslaan. Zo gaat dat in dit landje... Er zijn bovendien nog meer problemen die de kop op steken om het nochtans mooie systeem van postwinkels uit te breiden: Niets of niemand minder dan de PS heeft geëist dat er per gemeente minstens één vast postkantoor zal blijven. Ook voor die druk zullen de Denen dus moeten toegeven. Jammer, want hierdoor zullen dus verlieslatende kantoren geopend blijven met ditto (overheids)personeel. Dit dus in plaats van de tewerkstelling te verplaatsen naar de (volledig) private sector, zijnde de handel. De PS blijkt dus klaarblijkelijk niet gehinderd te worden door het feit dat tewerkstelling niet kunstmatig gecreërd of behouden kan worden. Indien de wetten der vrije markt zeggen dat het personeelsbestand bij De Post dient af te slanken, dan weze het zo. Bovendien zou een verlaging van het aantal postkantoren zeker niet tot gevolg hebben dat de dienstverlening zou dalen. Integendeel zelfs: Ondanks het lage aantal postkantoren en werknemers, wordt in Denemarken 95% van de priorzendingen daags nadien al afgeleverd. In België is dit 88%. Rekening houdend met het feit dat Denemarken een veel dunner bevolkt land is, en sommige plaatsen voor de postbodes hoogstwaarschijnlijk moeilijker te bereiken zullen zijn, is het Belgische resultaat dus niet al te best. Als conclusie kunnen we eigenlijk wel stellen dat de Deense post veel performanter werkt dan de Belgische, ofschoon ook de Deense post voor maar liefst 78% in overheidshanden is, de overige 22% behoort toe aan het Britse CVC, dat overigens ook in het hele Belgisch-Deense verhaal een sleutelrol zal krijgen. Maar de ene regering is natuurlijk de andere niet...

Er staan de Denen dus nog spannende tijden tegemoet. De vraag is echter of ze het zullen kunnen waarmaken om van de Post binnen de vijf jaar een competitief bedrijf te maken. Of om op het sprookje van Anderssen terug te komen: Het ding te laten transformeren tot een prachtige zwaan. Vergeet namelijk niet dat bij de Belgische Post de vakbonden nog steeds zeer machtig zijn. Koppel dit aan het gegeven dat de vakbonden in dit apenland geen rechtspersoonlijk bezitten, en de Denen zullen vlug spijt hebben van hun beslissing in dit land hun geld en tijd te hebben gesleten. De voormalige topman van De Post, Frans Rombouts, kan er van meespreken: Hij werd op 21 december 2001 na een termijn van nog geen twee jaar door de regering ontslagen als topman van De Post, omdat de vakbonden zijn veto tegen hem hadden gebruikt. Rombouts had namelijk gezegd dat hij het torenhoge absenteïsme bij de Post dringend wou aanpakken. Hierop hadden de vakbonden hun scalpeermes reeds te boven gehaald. Het vervolg van het verhaal kent u.