De val van België (Politiek Incorrect)

Getuimeld naar de 31ste plaats op de ranglijst van het Wereld Economisch Forum (WEF). Dat is wat er thans gebeurd is met België. Volgens deze instelling doet dit land het zeker niet meer zo goed op vlak van concurrentiekrachthandhaving.

Het Global Competitiveness Report geeft een duidelijke indicatie weer van de economische toestand van 117 internationale landen, en dit door de verschillende landen op te nemen in een lijst, dat de economische slagkracht van dit land ten overstaan van andere landen dient weer te geven. Dit wordt berekend aan de hand van macro-economische cijfers, de kwaliteit van de overheidsinstellingen en de aanwezige technologie.

In deze rangschikking daalt België van de 25ste naar de 31ste plaats. Opvallend is wel dat het in 2000 nog op de 17de plaats kon pronken. De voornaamste redenen waarom België het zo slecht doet, is wegens de te hoge marginale fiscale druk, de loonkost, de overreglementering van de overheid, het corporatistische arbeidsrechtsysteem en de loonvorming. Schrijnender wordt het zelfs wanneer er dient vastgesteld te worden dat België het alleen nog maar beter doet dan Italië en Griekenland - niet meteen echt voorbeeldlanden voor deugdelijk beheer en economie... - wanneer het vergeleken wordt met de oude EU van de vijftien.

Guy Verhofstadt, voluntaristisch als hij altijd is, relativeerde de ranking van het WEF onmiddellijk door te melden dat de organisatie geen rekening hield met het feit dat België in tegenstelling tot andere Europese landen geen deficit op de begroting kent. Dit is inderdaad juist, ware het niet dat de begroting nu nog steeds een eigenlijk structureel tekort kent van een half miljard euro. Want er mag niet uit het oog worden verloren dat onze 'evenwichtige' begrotingen vooral te danken zijn aan eenmalige ingrepen, zoals de fiscale amnestie vorig jaar. En ook nu dreigt weer een moeilijke klus geklaard te moeten worden, gezien de regering nu met een begrotingsopmaak bezig is waarbij minstens 2,5 miljard euro gezocht moet worden. Ook de ondervraagde ondernemers hebben de doorgestoken kaart waarmee de paarse regering aandraaft wel door, en daarmee dat het argument van de 'evenwichtige begrotingen' zeker in de Fabeltjeskrant genotuleerd mag worden.

Een vaststelling die zeker gemaakt kan worden, is dat het de Scandinavische landen zijn die zeer hoge toppen scheren in de ranglijst. Op één staat Finland, gevolgd door de VSA, en als derde en vierde respectievelijk Zweden en Denemarken. Is dit dan een bewijs dat het Scandinavische model van hoogstaande sociale zekerheid, hoge belastingsdruk - maar vooral onder de vorm van indirecte belastingen! - dan toch werkt? Geenszins. In de lijst stagneren deze drie landen namelijk. Ze behouden dan wel hun koppositie in de ranking, maar ze moeten wel uitkijken naar een concurrent tussen de Atlantische Oceaan en de Noordzee: Ierland. Het valt namelijk op dat het dit land is dat in de ranking het snelste stijgt van alle Europese landen (met een stijging van vier plaatsen naar de 26ste plaats). Niet toevallig is het juist Ierland waar de totale fiscale druk het laagst is in gans de Europese Unie, met een totaal overheidsbeslag van 30%. Dit is maar liefst 16% minder dan in België. Het is dan ook correcter om een land als Ierland, danwel de Scandinavische landen te nemen als model voor economische ontwikkeling.

Het is alleszins zeker niet het eerste rapport dat België slechte punten geeft op vlak van economische performantie. Eerder dit en vorig jaar hadden het VBO, de OESO, het Zwitserse for Management Development, het Amerikaanse tijdschrift Forbes, enzovoort ook België op een zwakke plaats in economische pop-polls gezet. Maar desalniettemin zijn al deze gegevens 'foutief berekend', aldus een immer voluntaristische premier Verhofstadt. Begrijpe wie begrijpe kan.