Tobbacks hoge rentetarieven (Politiek Incorrect)

Sinds vorig jaar is de zogenaamde Wet op de Aanvullende Pensioenen (WAP) van kracht. Een van de elementen uit deze wet bepaalt dat de minimumrente voor groepsverzekeringen - deze zijn een globaal omvattend kader voor de zogehete tweede pensioenpijler - gelijk moet worden gesteld aan de maximumrente voor individuele levensverzekeringen. Dit rentetarief werd per Koninklijk Besluit vastgelegd op 3,75%.

"Te hoog", aldus de verzekeringswereld, die dit element uit de WAP na een jaar heeft geëvalueerd. De verzekeraars kunnen namelijk onmogelijk zulk een hoge rente aan hun cliënten blijven uitkeren, gezien de langetermijnrente van Belgische lineaire obligaties amper 3,3% bedraagt. Bijgevolg volstaan de beleggingsopbrengsten niet meer om de verplichte rendementen te halen. Daarom vragen de verzekeraars nu aan de federale regering om dit rentetarief te doen dalen, of op zijn minst te laten bepalen door een onafhankelijke instelling zoals de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA).

Minister van Economie Marc Verwilghen (VLD) heeft wel oren naar de verzuchtingen van de verzekeringssector. Hij heeft als minister de sleutel in handen om de maximumrente op levensverzekeringen te laten dalen. Het probleem is echter dat hierdoor de minimumrente op groepsverzekeringen cfr de WAP mee zal dalen, en daar ziet Bruno Tobback (SP.A) als bevoegde minister van Pensioenen tegen op. Volgens Tobback is de minimumrente een vastgesteld recht dat los van de internationale conjunctuur aan het cliënteel moet worden kunnen uitgekeerd. Indien Verwilghen dan toch zijn plan wil uitvoeren, dan heeft Tobback reeds aangekondigd dat hij twee aparte rentetarieven voor beide verzekeringsproducten wenst.

In zekere zin valt de houding van Tobback nog te begrijpen, gezien de modale Belg in vergelijking met andere Europese landen nog steeds erg weinig beroep doet op extralegale financieringsmechanismen om zijn pensioen aan te dikken. Een verlaging van de rente op groepsverzekeringen is dan ook niet direct meteen een aangewezen houding om dit aan te moedigen. Anderzijds kan men de verzekeraars toch ook niet in de schulden laten verzeilen door de WAP-rentetarieven niet aan te passen aan de internationale marktsituatie.

De beste remedie is dan ook dat - zoals de verzekeringssector reeds heeft voorgesteld - hoger genoemde bepalingen uit de WAP worden verwijderd, en het de CBFA of zelfs de verzekaar zelf die het rentetarief zal bepalen. Voor de rest kunnen we alleen maar hopen dat het Amerikaans begrotingstekort ten belope van 4%/BBP - dat in combinatie met een hogere economische groei de voornaamste reden is waarom de rente aldaar hoger ligt, en bijgevolg de Europese rente zo bedroevend laag - zo spoedig mogelijk zal worden aangezuiverd, zodat de OLO-rentetarieven in België en Europa vanzelf terug zullen stijgen.