Loonkosten swingen de pan uit (Politiek Incorrect)

Het stond reeds lang in de sterren geschreven dat de Belgische loonkosten zouden ontsporen, zeker nadat in Duitsland enkele maanden geleden een heuse loonstop werd afgekondigd, waardoor het Belgische Interprofessioneel Akkoord achterhaald werd. Dat scenario wordt thans eens zo verzwaard, nu bekend is geworden dat de Belgische inflatie tot 3,14% gestegen is; het hoogste peil in vier jaar tijd. Het gevolg is dat hierdoor vanaf september de ambtenarenlonen en de sociale uikeringen met 2% zullen stijgen, gezien door deze inflatoire invloed de spilindex overschreden werd.

Begin 2005 werd het zogenaamde Interprofessioneel Akkoord (IPA) goedgekeurd, dat voorzag in een loonnorm van 4,5%, implicerende een indexering van de lonen met 3,3%. Hierbij werd er rekening gehouden met een jaarlijkse inflatie van 1,65%. Het is zo klaar als een klontje dat de inflatie dit jaar hoger dan verwacht zal liggen, gezien ze nu reeds een piek van de eerder vernoemde 3,14% heeft bereikt. Volgens Dexiabank en KBC zou de inflatie zelfs 2,5% bedragen, globaal genomen voor 2005. Het gevolg is dan ook dat de lonen conform de Belgische wetgeving automatisch geïndexeerd worden, ondanks de 4,5%-loonnorm. Die loonnorm vormt eigenlijk de kern van het probleem: Ondanks de sociale partners tot een compromis tot loonnorm komen, is en blijft de loonnorm een louter indicatief gegeven. Met andere woorden: Men kan zoveel verwachtingen opperen omtrent de inflatie enzomeer, de lonen worden toch hoe dan ook een automatisch aangepast aan deze inflatie. Een uniek gegeven in gans Europa en vrijwel de hele wereld. Het is dan ook dit perverse systeem dat de loonkosten in België steeds weer zo dramatisch doet derailleren, met alle gevolgen vandien voor de werkgelegenheid.

En zelfs de zogenaamde gezondheidsindex kan daar maar weinig aan veranderen. Door die gezondheidsindex wordt alvast de prijsevolutie van benzine, diesel, alcohol en tabak uit de index geëlimineerd. Maar dat brengt maar weinig zoden aan de dijk, gezien er wél nog rekening wordt gehouden met de evolutie van de prijzen van elektriciteit, (stook)olie en gas. En bijgevolg hebben de steeds verder stijgende olieprijzen hun invloed op de prijsindex - die eveneens tot 118,92 punten is gestegen - daar de bedrijven de verhoogde olieprijzen doorrekenen aan de klant door de prijzen van consumptiegoederen te laten stijgen.

De gevolgen voor de werkgelegenheid zijn dan ook niet mals. Door deze nieuwe aanpassing van de lonen wordt verwacht dat de loonnorm dit jaar op zijn minst met 0,35% overschreden worden. Een algemene stelregel luidt dat iedere procent stijging van de loonkost, met eenzelfde procent destructief werkt op de werkgelegenheid. Indien deze regel wordt toegepast op een totale loonmassa van 110 miljard euro en 2,6 miljoen werknemers in de privé-sector, dan betekent deze indexaanpassing een verlies van 9.000 jobs, wat uiteraard niet niks is. Volgens de denktankt VKW Metena zijn de loonkosten in België met 1,1% sneller gegroeid dan in onze buurlanden, wat ook al reeds een vernietiging van zomaar eventjes 30.000 jobs.

Het is dus andermaal bewezen dat wat moet doorgaan voor een 'sociale maatregel' om de werkende bevolking niet in armoede te laten verzinken, niet meer of niet minder is dan een asociaal en jobverslindend monster dat we met alle wapens moeten bestrijden. Want tenslotte is het waken over de werkgelegenheid toch de kerntaak bij uitstek van een vakbond? Of zweren ze toch liever bij een vermolmd post-Bismarck Rijnlandmodel dat onze hele economie naar de bliksem helpt?