Ergernis maakt plaats voor vreugde (De andere kijk)

Een selectie uit de weekendlectuur:

Uit Knack:

- Rik Van Cauwelaert, hoofdredacteur van Knack, staat stil bij de verwondering, "als het al geen ergernis is", over het succes van de Wereldjongerendagen in Keulen. "De media illustreren vaak, ongewild, het onvermogen van een samenleving om nog om te gaan met religie. (...) Zo komt het ook dat berichtgeving over een gebeurtenis als de Wereldjongerendagen dan maar wordt toegespitst op religieuze curiosa als de aflaat (...) en het aanscherpen van de tegenstellingen tussen behoudsgezinde en progressieve gelovigen." Nu begrijp ik waarom De Morgen RVC een "christen-democraat" noemt.

- De IJzerbedevaart is - dixit NVA-voorzitter Bart De Wever - een Spirit-familiefeest geworden. "Het enige probleem is wel dat Spirit geen familie heeft." In het spoor van zijn pacifistische familieleden laat de voorzitter van het Ijzerbedevaartcomité, Walter Baeten, door H(annes) C(attebeke) optekenen dat "freedom de dekmantel is geworden van de Amerikaanse oorlogsdrang". Wel, wel, wel.

- Een portret van Cindy Sheehan, een boze moeder van een in Irak gesneuvelde Amerikaanse soldaat en "de leider van een nieuwe protestgeneratie?" De zoveelste natte droom. Ik heb het niet op met Cindy Sheehan. Ik voel mee met haar voor het verlies van haar zoon, maar ik kan geen respect opbrengen voor de respectloze manier waarop ze andere ouders bejegent die in hetzelfde schuitje zitten, maar die het niet met haar eens zijn of de manier waarop ze de Amerikaanse president Bush na haar eerdere ontmoeting met hem afschildert als ongeïnteresseerd. Lees dit dan maar eens (hat tip: Chrenkoff).

Uit Gazet van Antwerpen:

- Paul De Bruyn, de buitenland-"specialist", becommentarieert de situatie in Irak met de drie huidige buzz-woorden: burgeroorlog, Vietnam, fundamentalisten. Ik hoorde gelijkaardige apocalyptische woorden bij de eerste militaire operaties ("De opmars is tot staan gebracht", "De inname van Bagdad wordt een bloedbad") en bij de verkiezingen in januari ("Ze gaan de datum nooit halen"). De rest is geschiedenis. Ongelooflijk dat journalisten niet verantwoordelijk worden gesteld voor dergelijke prietpraat, laat staan dat ze zichzelf een mea culpa zouden slaan. Maar als ze het eens goed hebben, dan springt het bovenste knoopje van hun hemd door de expansie van hun nek. "Zie je wel dat ik gelijk heb!"

Uit de Tijd:

- de onvermijdelijke Jean Vanempten, die weer een blik negativisme heeft opengedaan, deze keer over de perikelen rond de Iraakse grondwet. "Neen, het kan niet lukken" (hoe dat? zit het soms in de Irakezen hun genen? is dat dan geen racistische uitspraak die door het CGKR dient te worden onderzocht? hallo daar, zet die VB-dossiers eens even aan de kant!) en als het toch lukt, dan zal hij wel iets aan de grondwet vinden dat hem niet aanstaat. Zo zette hij dit weekend alvast een boompje op over hoe de vrouwen er onder het ontwerp van grondwet slechter zullen voorstaan dan onder Saddam Hoessein. Lees dit dan maar eens.

- maar ook: de Franse onderzoeksrechter en terreurexpert Jean-Louis Bruguière die "al in de jaren tachtig waarschuwde voor een golf van aanslagen door moslimterroristen", dus vóór de eerste Golfoorlog, vóór de bevrijding van Irak. Snappen ze het nu nog niet?

Maar om op een positieve noot te eindigen: de weekend-lectuur was - gelukkig - niet enkel een bron van ergernis, maar soms ook hartverwarmend en intellectueel uitdagend (hat tip: The Brussels Journal - zonder afbreuk te willen doen aan de vele andere bloggers):

- de beruchte toespraak van de Iron Lady, Margaret Thatcher, te Brugge op 20 september 1988: nog steeds bijzonder actueel.

- twee bijdragen van Martin De Vlieghere, over de toekomst van de Europese Muntunie en over voorzorg versus vooruitgang.

Wat ben ik blij dat ik de blogosfeer ontdekt heb en dat ik niet meer enkel kranten of televisie heb als bronnen van het nieuws!