Britse studie maakt slapende honden wakker (Politiek Incorrect)

Het Britse advocatenkantoor Eversheds stelde zeer recentelijk een studie op over de toepassing van de Europese richtlijn betreffende de zogenaamde 'informatie- en consultatieprocedures', maar eigenlijk zou 'de vakbondsrichtlijn' een betere benaming zijn. Volgens deze richtlijn worden vestigingen van ondernemingen op zich reeds als autonoom functionerende ondernemingen erkend, en dienen zij reeds vanaf 20 werknemers vakbondsvertegenwoordiging toe te laten.

Eversheds onderzocht in alle 25 Europese lidstaten of deze richtlijn correct werd toegepast, en uit de resultaten moge blijken dat België - gelukkig deze keer! - een van de slechtste scoreresultaten haalt. Dit komt omdat de Belgische wetgeving bepaalt dat een onderneming als een heuse technische bedrijfseenheid - het gezamenlijk geheel van de vestigingen - erkend, en pas vanaf 50 werknemers vakbondsvertegenwoordiging dient toegelaten te worden. Tegen 23 maart 2005 diende de Belgische staat de richtlijn in nationale wetgeving om te zetten, maar zij achtte dit echter niet nodig omdat de Belgische wetgeving een technische bedrijfseenheid als een onderneming en niet als een vestiging beschouwt.

Voor die ene keer mag de Belgische wet terzake dan ook wel eens geloofd worden, alsmede de beslissing van de federale regering om de Europese richtlijn niet zo strikt toe te passen. Want tenslotte kan men zich de vraag stellen of het wel opportuun is om vakbondsafvaardiging in KMO's vanaf 20 werknemers toe te laten. Dit is een belachelijk laag aantal werknemers, en meestal zijn in kleinere ondernemingen de contacten tussen werkgever en werknemer veel opener en directer. Bovendien kan een KMO-werkgever de sociale en andere eisen moeilijker naast zich neerleggen dan de bedrijfsleider van grote ondernemingen, gezien de meeste KMO's zich meer toespitsen op kwaliteitsproductie- en diensten, en bijgevolg het personeel hoger geschoold is. Dit heeft tot gevolg dat de werknemers voor de KMO-werkgever als het ware onmisbaar zijn, en ook moeilijker kunnen vervangen worden.

Maar jammer genoeg heeft de studie van Eversheds slapende honden wakker gemaakt. Ondertussen is die slapende hond een blaffende hond geworden, en het beest heeft een naam van drie letters: ACV. Volgens deze immer verzuurde syndicale groupuscule is het ongehoord dat de Belgische regering de Europese richtlijn niet toepast. Het ACV blaft zelfs goed door, en haalt (zoals gewoonlijk...) het wapen van de onmiddellijke chantage naar boven: Indien de Belgische regering tegen september aanstaande de Europese richtlijn niet omzet in nationale wetgeving, trekt de vakbond naar de Europese Commissie om klacht in te dienen. De Commissie zal dan het laatste woord hebben, en kan in het slechtste geval de Belgische staat dwingen de richtlijn toe te passen en daarenboven nog eens veroordelen ook. Voor die ene keer is het Vlaamse gezegde 'blaffende honden bijten niet' zeker niet van toepassing, gezien het ACV en het verenigde vakbondsfront in het algemeen een moordend beest is dat ondertussen al jaren lang de maatschappij klemt in haar dodelijke muil.