Willockx en de toekomst van de federale regering (Hoegin)

Freddy Willockx maakt van de zomervakantie gebruik om in De Standaard geïnterviewd te worden door een duidelijk welgezinde journalist om nog eens in een positief daglicht gesteld te worden. In dat interview presenteert hij een zelfde analyse over de toekomst van de federale regering als wat verleden week in deze blog reeds te lezen viel.

Voor een goed begrip volgt hier een citaat met de analyse die Willockx maakt:

Eerst pleit de PS-voorzitter voor discrete communautaire gesprekken en werpt hij bloemetjes naar de christelijke vakbond ACV. Hij verschijnt aan de zijde van minister-president Yves Leterme (CD&V) en merkt fijntjes op dat Verhofstadt zich geen derde mislukking kan permitteren na DHL en B-H-V. Tegelijk laat hij de minister van Sociale Zaken Rudy Demotte (PS) een nota over de toekomst van de sociale zekerheid voorstellen die lijnrecht ingaat tegen de VLD en die ook bij mij nogal sloganesk overkomt.

Moeilijk was die analyse natuurlijk niet, maar zoals Peter Vandermeersch opmerkt in het bijhorende commentaarstukje, is Willockx «een van de eerste zwaargewichten in de Belgische politiek die, vandaag in deze krant, on the record, het hoge woord ,,regeringscrisis'' uitspreekt.» Eigenlijk heeft Verhofstadt II nooit lekker gedraaid, maar vooral uit de hoek van de Vlaamse socialisten is het de laatste tijd meer en meer duidelijk geworden dat men daar niet meer in de paarse federale regering geloofd. Er zijn immers niet alleen de uitspraken van Freddy Willockx, maar ook het vertrek van Johan vande Lanotte dat men maar moeilijk niet kan uitleggen als een keuze van het zekere boven het onzekere.

Overigens toont Freddy Willockx zich in de rest van het interview nog steeds als een fervent belgicist, ondanks zijn bewering dat hij in de praktijk een fanatiek flamingant zou zijn. Het zou er eigenlijk nog aan ontbreken dat hij in Brussel geen Nederlands zou spreken en de taalwetgeving zou willen opgeven. Maar zo is het duidelijk dat niet alleen Parijs wel een mis waard is, maar België ook een regeringscrisis:

In elk geval is het beter dat de regering valt over het eindeloopbaandebat of de financiering van de sociale zekerheid dan uit te glijden over een communautaire bananenschil als B-H-V.

Dit is de Belgische variant van de pre-emptive strike: doe de regering vallen over iets anders zodat ze niet kan vallen over een communautaire zaak, want Willockx wil niet het risico lopen dat België een communautaire stembusslag niet zou overleven. Het zegt genoeg over het democratisch gehalte van België als staatkundige constructie. Als om dat nog eens extra te onderstrepen, doet Willockx er trouwens nog een schepje bovenop:

En als we nog in 2005 naar de stembus gaan, dan kun je meteen vanaf 2009 de federale, regionale en Europese verkiezingen laten samenvallen.

De gescheiden federale en regionale verkiezingen zijn reeds langer een doorn in het oog van de belgicisten. De Europese verkiezingen zijn trouwens zo goed als ongevaarlijk in dat opzicht, net zoals de provincie- en gemeenteraadsverkiezingen, maar het oogt natuurlijk mooier om die verkiezingen mee op te nemen in het rijtje om de ware redenen een beetje te verdoezelen. Ik betwijfel immers dat Willockx de federale verkiezingen aan de Europese verkiezingen wil koppelen en daarmee van de federale regering een legislatuurregering wil maken, in plaats van dat de regionale verkiezingen van de Europese verkiezingen los- en aan de federale vastgekoppeld zouden worden.

Nog zo een «schoonheidsfoutje» in zijn discours:

Ik stel eigenaardige dingen vast. Men wil alles splitsen en als het gesplitst is wel men opnieuw samenkomen. De geluidsnormen zijn opgesplitst en nu wil men samenwerkingsakkoorden sluiten om de normen te harmoniseren.

Ten eerste: pleit er iemand voor de federalisering van het onderwijs, om maar iets te noemen? Ten tweede: het probleem van Zaventem is niet dat de geluidsnormen geregionaliseerd zijn, maar wel dat de Franstaligen de nationale luchthaven naar Wallonië willen verhuizen. De geluidsnormen zijn dus niet meer dan een middel om Zaventem in de tang te nemen. Waren de geluidsnormen niet geregionaliseerd geweest, hadden de Franstaligen wel iets anders gevonden. Dat Willockx deze affaire dan nog eens aangrijpt om het unitarisme te propageren is werkelijk al te dol. Ten derde: het is absoluut geen onzin om buitenlandse handel te splitsen als de buitenlandse handel van Vlaanderen en Wallonië fundamenteel verschillen, en dat doen ze ook. Ten vierde: Vlaanderen en Wallonië hebben ook verschillende visies op de ontwikkelingssamenwerking, wat zich nog het duidelijkst uit op het geografische vlak, en daarmee is het ook geen onzin om die materie te splitsen.

Ten slotte heeft Willockx het ook nog over de Antwerpse haven, en welke impact die heeft op de Vlaamse economie. Op zich correct, maar als hij ze wil gebruiken als argument in zijn belgicistisch discours, zou het misschien passen dat hij ook de impact van de Antwerpse haven op de Waalse economie mee zou nemen in zijn betoog. Om nog maar te zwijgen over de jarenlange botte federale weigering om een tweede spoorontsluiting van de Antwerpse haven te realiseren, zelfs als Vlaanderen volledig de rekening op zich zou willen nemen. Misschien kan Willockx daar wel eens over nadenken.