Reacties op Stockwell (Hoegin)

De man die vrijdag door de politie in Londen neergeschoten werd blijkt dan toch niets te maken hebben met de aanslagen in de Britse hoofdstad. Zijn dood is, zoals de Londense politie het ook uitdrukte, een tragedie, maar door sommigen wordt dit gebeuren wel dankbaar aangegrepen om de zaak buiten alle proporties op te blazen en te kunnen spinnen dat het een lieve lust is.

Uit het verslag van de politie en ooggetuigen blijkt dat, toen Jean Charles de Menezes uit een gebouw kwam dat onder politietoezicht stond, weigerde de politie te gehoorzamen, en in de plaats daarvan het op een lopen zette naar het metrostation van Stockwell, over de ticketautomaten sprong en vervolgens naar het perron liep om er in een metro te springen. Op dat ogenblik struikelde hij, waarna de politie vijf kogels in zijn hoofd schoot.

Azzam Tamimi van de Muslim Association of Britain doet alsof hij niet begrijpt waarom de politie op de man schoot ook al lag hij op de grond:

I just cannot imagine how someone pinned to the ground can be a source of danger.

Juist ja. Misschien moest hij zijn vraag maar eens aan de Israëlische politie stellen, die wel weten hoeveel gevaar er nog kan uitgaan van iemand die al op de grond ligt. En eigenlijk hoeft dat zelfs niet, want hij weet wel degelijk waarover hij het heeft als dit verslag over dezelfde Azzam Tamimi gaat en correct is. Kwestie van te weten welk vlees we hier werkelijk in de kuip hebben natuurlijk.

Ook Massoud Shadjareh van de Islamic Human Rights Commission doet zijn duit in het zakje door de politie te beschuldigen van het gebruik van «Israëlische methodes» tegenover terreurverdachten. Zou het kunnen dat «Palestijnse acties» bij de politie «Israëlische reacties» oproepen?

Ten slotte veroordeelt ook de familie van De Menezes het optreden van de politie, wat uiteraard begrijpelijk is, maar de beschuldigingen die zij uiten aan het adres van de politie brengen in ieder geval mij niet onder de indruk. Alex Alves Pereira verklaarde aan O Globo over zijn neef dat «[h]e does not have a past that would make him run from police.» Dat kan de politie echter niet weten op het moment dat hij wel degelijk wegloopt en zelfs over ticketautomaten springt. En Zilda Ambrosia de Figueiredo zei over haar kleinkind dat «there was no reason to think he was a terrorist». Ik wil haar daarbij zelfs op haar woord geloven, maar na de aanslagen van 7 en 21 juli kan de politie ook dat niet weten wanneer hij het op een lopen zet en in een metro wil springen. En, voor alle duidelijk, wat zij zegt is exact precies identiek hetzelfde als wat zowat iedereen verklaarde over het viertal dat zich op 7 juli wél opblies. Alex Alves Pereira heeft dus makkelijk praten als hij de dood van zijn neef toeschrijft aan de incompetentie van de politie, maar je zal deze dagen maar een bobby in Londen zijn.