Vlamingen geen partij voor Cliveti en Laloy (Hoegin)

De Vlaamse politici (of wat daar toch voor moet doorgaan) laten zich weer eens van hun naïefste en simpelste kant zien bij de Raad van Europa. Rapporteur Minodora Cliveti en senatrice Marie-José Laloy (PS) spelen duidelijk «minimaal» onder één hoedje, en de Vlamingen vinden dat… «niet netjes».

Eigenlijk stond het in de sterren geschreven, want met wie zou de Roemeense socialiste Cliveti, die vlot Frans spreekt, van alle Belgische partijen het meest affiniteit voelen? Ik vrees dat Spirit, vertegenwoordigd door Bert Anciaux en Geert Lambert, weinig kans maakt om hoog op die ranglijst te staan. Overigens is er nog een raakvlak tussen Cliveti en Laloy: ze zijn beiden nogal geëngageerd in vrouwenvraagstukken, en zitten trouwens allebei in de Subcommissie voor Kinderen van de Raad van Europa. Het is dus zelfs goed mogelijk dat het gesprekje dat Cliveti en Laloy de dag ervoor nog hadden niets te maken had met de resolutie, maar dat illustreert nog maar eens dat er wel degelijk een band bestaat tussen de twee, en dat men behoorlijk kan twijfelen aan de onpartijdigheid van Cliveti.

Verder blijk uit het artikel bij De Standaard helemaal niet dat Luc Goutry (CD&V) plaatsvervangend lid is in de Commissie Sociale Zaken, uitgerekend voor Marie-José Laloy (de kwaliteitskrant slaagt er niet eens in haar voornaam correct te schrijven). Wie het artikel leest komt dus niet te weten hoe Laloy precies in het verhaal past, en waarom Cliveti met haar überhaupt een gesprek zou willen aanknopen, maar het is wel essentieel om te begrijpen waarom Luc Goutry met een «ambetant vermoeden» zit.

Het valt echter op hoe zowel Luc Goutry als Geert Lambert hier voor simpele duiven van dienst spelen. Geert Lambert vindt de manier waarop de aanpassingen aan de resolutie gebeurd zijn «niet netjes». Alsof de Franstaligen er iets aan gelegen zou zijn zich in zulke dossiers «niet netjes» te gedragen, want dan zouden ze toch gewoon de taalwetten toepassen en daarmee gedaan. Of was de afhandeling van het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde dan wel «netjes», om over Zaventem en de «solidariteit» in de Sociale Zekerheid nog maar te zwijgen. Luc Goutry vindt dan weer dat «als het over mensenrechten gaat, dergelijk gelobby niet [past]». Misschien past dergelijk gelobby inderdaad niet, maar wie naar de afloop ervan kijkt kan alleen maar zeggen dat het wel degelijk gebeurt en resultaten oplevert. Ondertussen zijn onze Vlaamse helden weer druk bezig om mekaar te overtroeven in het volgen van de regeltjes tot op de letter en de komma, en staan er verder maar wat beteuterd bij als de tegenpartij dat niet doet.