The new religion (The Flemish Beerdrinker)

Some Belgian left-wing politicians worry about the global liberal economy. They call it a new religion. But it’s a religion that fails. It’s an invention of a global elite of speculators getting richer, while the poor are getting poorer. The liberal economy, they say, not only isn’t working, it’s inhumane. Is it? Not in India. The Financial Times reports:

India’s economy surged by 7 per cent in the fourth quarter of 2004-05, lifting the full-year growth to the 6.9 per cent predicted by the government, as strong manufacturing and services output compensated for a weak performance by the agricultural sector. The figures released Thursday provide the latest evidence of the weakening link between rural incomes and industrial activity thanks to the rise of a mass affluent middle class, a booming export sector and the growing availability of rural credit. The growing purchasing power of India’s expanding urban middle class is behind much of the shift. NCAER says 13 per cent of India’s population will have an annual income of £2,439-£12,500 by 2009-10, compared with 3 per cent in 1995-96.

No growing purchasing power isn’t everything, but for millions of formerly poor people, it’s a lot. It’s their way to a humane existence.

Read more...

Die Fransen toch....(The Flemish Beerdrinker)

Rare lui toch die Fransen. Nergens in Europa is de bemoeienis van de staat in de economie zo groot als bij onze Zuiderburen. De Fransen krijgen de daver op het lijf als ze horen dat Europa sommige dienstensectoren wil liberaliseren. Belangrijke sectoren worden nog steeds overheerst door staatsondernemingen. Ze staan voortdurend op de rem als het concurrentie in sectoren als energie en post betreft. En dan willen ze ook nog een Frans verstaatst alternatief voor Google. Maar aan de andere kant hebben ze er dan weer geen probleem mee dat de autosnelwegen uitgebaat worden door de privé-sector. De overheid trekt zich immers verder terug uit ASF, dat met 3.124 kilometer drukbereden snelweg onder zijn hoede, de grootste tolwegenuitbater van Frankrijk is. Naast de 51 procent in ASF, staan ook belangen in de Société des Autoroutes Paris-Rhin-Rhone, en in de Société des Autoroutes du Nord et de l’Est de la France in de etalage. Bolkestein had het niet kunnen bedenken.

Read more...

Communists in name only (The Flemish Beerdrinker)

And capitalists in name only too?

Foreign Ministry spokesman Liu Jianchao said that China National Offshore Oil Corporation’s $18.5 billion offer for Unocal was "normal commercial activity between enterprises." Liu said "economic cooperation between China and the U.S. serves the interests of both sides and commercial activities should not be interfered in or disturbed by political elements."

Take that, Paul Krugman!

Read more...

Tony Blair: right for the wrong reason (The Flemish Beerdrinker)

Tony Blair has the annoying habit not just of being right, but of being right for the wrong reasons. He was wrong for instance on invading Iraq because of WMD but he was right to change the regime anyway. The same goes with Europe’s agricultural policy. He is right that it - like most other subsidies - should be abolished:

Tony Blair and Gordon Brown turned up the moral pressure on European leaders to scrap the £33 billion-a-year Common Agricultural Policy yesterday by saying that over-generous subsidies paid to EU farmers were perpetuating mass poverty in Africa. As Britain’s prepares to take on the EU presidency tomorrow, and with the G8 summit at Gleneagles coming up next week, Mr Brown said developed countries could "no longer ignore" the "hypocrisy" of a regime that distorted world trade and held back Africa’s poorest nations.

But as Tim Worstall explains Blair is right again for the wrong reasons:

Unfortunately he’s still got the wrong end of the stick. As has been noted elsewhere (in a comment here by Jarndyce, for example) the export subsidies are in fact a subsidy from the European taxpayer to the non-farming sector of the countries that consume the goods. They are not an unalloyed evil...the total effect on the recipient countries depends upon whether the benefits to that urban population are greater than the disbenefits to the farming sector. As they are largely rural and even peasant farming societies this may well be true but it is an empirical question, not a moral one. There is a moral point to be made about CAP which is (that it) is bad for us. That 50 squillion (plus the further 100 odd squillion extracted in the form of higher prices) is the gang rape of the taxpayers by a small interest group, that 2-3% of the population of Europe that are farmers. We should simply stop it in the name of the 97 % that are not. There is a reason why such logic is not used by a social democratic politician. If one set of subsidies are viewed in such terms, discussed as bieng simply morally wrong, then what happens to all of the other such subsidies? Those to other favoured industries, occupations, companies and individuals? That there should be no such subsidies at all is obvious, but if we abolish them then what will politicians do if they don’t have sweeties to give out to those who support them? If by bribing being nice to politicians we get nothing back, why would anyone be nice to them?

Now i would already be happy if only the farm subsidies would be abolished, because they are the worst form of robbery we have at the moment. A kind of Dooh Nibor. (Tip: read it in reverse.) And if using moral arguments - provided they were honestly held - could do the trick, why not?

Read more...

Marxisme in het Belgisch parlement (The Flemish Beerdrinker)

De Standaard heeft een amusant artikel over het verslag van de hoorzittingen van de commissie Globalisering over de “eerlijke handel”. Amusant, maar tegelijk ook droevig. De auteurs – Jacinta De Roeck (ex-Groen, nu SP.A), Olga Zrihen (PS) en Camille Dieu (PS) hebben immers de gelegenheid te baat genomen om een filosofisch traktaat neer te schrijven over “de nieuwe linkse wereldorde”. Het zal allemaal wel goed zijn om het eigen geweten te sussen en op slinkse manier de liberalen onderuit te halen, maar of de armen in de derde wereld er iets mee kunnen aanvangen is een ander verhaal. Terwijl China door het marxisme af te zweren honderden miljoenen mensen uit de armoede heeft gehaald, en India hetzelfde doet door de socialistische reguleringstaat af te schaffen, belijdt de commissie Globalisering – onder het voorzitterschap van SP-A’er Dirk Van Der Maelen – haar geloof in datzelfde aftandse marxisme:

Is de commissie Globalisering in het parlement een verzameling marxistische anders-globalisten? Het verslag van de commissie leest alvast als een merkwaardige ode aan een nieuwe linkse wereldorde. ,,De heersende liberale opvatting vertoont de bijzondere eigenschap anderen te doen geloven - en zelf te geloven - in het bestaan van een afzonderlijke wereld van de economie’, waarin ieder mens zijn menselijkeid verliest en alleen nog als koper of verkoper optreedt, waaruit ten slotte de Staat verbannen wordt omdat die zo niet te humanistisch dan toch te menselijk is.’’ Die stelling komt niet uit de stencilmachine van een schimmige extreem-linkse beweging, ze is het uitgangspunt van het parlementair verslag over de vergadering ,,Eerlijke handel’’, die de commissie Globalisering op 1 juli hield. Het document is van de senatoren Jacinta De Roeck (SP.A) en Olga Zrihen (PS) en het kamerlid Camille Dieu (PS), die verslaggever zijn. De commissie Globalisering is een buitenbeentje in het parlement. Naast senatoren en kamerleden zijn er ook steevast een heleboel vertegenwoordigers van ngo’s aanwezig. Eerst doen dan de parlementsleden hun zegje, daarna komen de ngo’s. De commissie is het jachtterrein van PS, Ecolo en SP.A, die alledrie affiniteit hebben met de anders-globalistische beweging. De drie rapporteurs leggen de commissie nu een aantal opmerkelijke stellingen in de mond. Onder de titel ,,Probleemschets’’ pakken ze uit met het ene pareltje na het andere. Zoals: ,,In plaats van te emanciperen, dient handel nu vaak om macht en winst te verwerven door speculatie op korte termijn.’’, en: ,,Tegenover het wereldvreemde en amorele monster dat de liberale economie is, biedt de eerlijke handel een alternatief dat steeds meer mensen aanspreekt.’’ Het verslag groeit naar een absoluut hoogtepunt als De Roeck en co uitpakken met de volgende stelling: ,,In zijn drang naar emancipatie is de mens met de hulp van Nietzsche erin geslaagd god te doden. Hij heeft echter onmiddellijk een vervanger gezocht. De liberale economie is ongetwijfeld een van die nieuwe goden waartegen de mens zich moet verzetten als hij niet gebukt wil gaan onder de illusie van een hogere macht die in leven wordt gehouden door diegenen die er individueel wel bij varen ten koste van het algemeen belang.’’ De verslaggevers hebben de tekst nu voorgelegd aan de andere commissieleden, ter goedkeuring. De liberalen in de commissie staan niet te trappelen.

Ik betwijfel zeer sterk of de vele miljoenen die dankzij de liberale economie nu eindelijk zicht hebben op wat welvaart, zich zullen verzetten tegen deze nieuwe “god”. De kloof tussen de andersglobalisten in het parlement en diegenen waarvoor zij zeggen zich te willen inzetten, is blijkbaar immens. Ach, ze doen maar. Het is een tekst van overbetaalde rijkeluis-kinderen die niets beters te doen hebben dan wat onnozelheden op papier te zetten, zonder te beseffen welke impact economische groei kan hebben op het dagelijks leven van diegenen die nu met met 1 dollar per dag moeten rondkomen. Maar als ze denken dat ze met dit pseudo-filosofisch gezwets de wereld te kunnen veranderen, dan hebben ze het goed fout. Dat kan alleen dankzij een open en liberale wereldeconomie. Vraag het maar aan de Chinezen, de Indiërs, de Koreanen, de Chilenen… God leeft!

Read more...

Krugman: liberal no more (The Flemish Beerdrinker)

Alex Tabarrok - rightly so - condemns Krugman’s terrible column on China as being illiberal demagoguery:

Paul Krugman used to be a liberal economist; no longer. His abandonment of economics has long been plain, Krugman’s abandonment of liberalism was announced in yesterday’s commentary on China. What really upset me about Krugman’s column is not the bizarre economics but the illiberal politics. In the last twenty years China’s economic growth has lifted hundreds of millions of people out of poverty and nearly unspeakable deprivation. China’s abandonment of communism is one of the great humanitarian events of all time. And what does Krugman have to say about this improvement in well being? (I paraphrase).

’Watch out. Now is the time to panic. Their gain is your loss.’

It’s hard to over-estimate how awful Krugman’s column is. Consider this:

China, unlike Japan, really does seem to be emerging as America’s strategic rival and a competitor for scarce resources...

’Strategic rival’ is the kind of term that would-be Metternichs throw about to impress their girlfriends but what does it mean? Everyone is a competitor for scarce resources. Even those nice Canadians compete with Americans for scarce resources. Are Canadians a strategic rival to be feared? The real question is how do rivals compete? Do they compete with war or by trade? China is moving from the former to the latter but shockingly Krugman prefers the former. Exaggeration? Consider this statement:

...the Chinese government might want to control [Unocal] if it envisions a sort of "great game" in which major economic powers scramble for access to far-flung oil and natural gas reserves. (Buying a company is a lot cheaper, in lives and money, than invading an oil-producing country.

So what does Krugman recommend? Blocking the bid for Unocal. In other words, support China’s fear that they may be cut off from oil and encourage the invasion of an oil-producing country. Nothing can harm the prospects for world peace more than the vicious idea that we do better when they do worse.

Tabarrok then approvingly quotes Brad DeLong and Adam Smith. But then it’s a pity that DeLong cannot stand up more for his own conviction when it comes to criticizing Krugman (see Steve Carr’s comment: "Very disappointed in this post. Krugman’s piece was precisely the kind of mercantilist posturing that he once was so hard on, and that you’re presumably opposed to, and you’ve given him a complete pass."). And i would also quote Bastiat who said that if goods don’t cross borders, weapons will. Let’s hope that no one will listen to Krugman’s policy advice because that would bring Bastiat’s fear a little bit closer.

See also Don Boudreaux at Cafe Hayek. Why o why can’t we have better columnists?

Read more...

The Brussels Journal (Skender)

Vlaanderen is weer een groepsblog rijker, zij het dan één die zich richt op een internationaal publiek. The Brussels Journal is een initiatief van Paul Belien, Luc Van Braekel, Jos Verhulst en Eliab Harvey. De eerste twee hoeven in bloggend Vlaanderen niet meer voorgesteld te worden. Voorlopig zijn zij ook de enigen die al iets geschreven hebben voor The Brussels Journal. Jos Verhulst ken ik via het tijdschrift Secessie waarvoor hij enkele artikels schreef. Hij is doctor in de quantum-chemie en een pleitbezorger van de directe democratie. Eliab Harvey kan ik vooralsnog niet plaatsen. Een zoektocht in Google levert vooral informatie over ene Sir Eliab Harvey die stierf in 1830.

Wie op "About" klikt, krijgt de melding "This page is under construction", maar aan de auteurs te zien wordt dit vooral een liberale en Vlaamse blog. Vlaamse politici klagen soms dat de internationale pers zich vooral over België informeert op basis van de Franstalige media, en bijgevolg de Vlaamse kijk op de zaken niet kent. Een blog als deze kan daar misschien iets aan doen.

Read more...

Broodjes smos en kippen: Typisch Belgisch... (Politiek Incorrect)

Juist nu dat de VLD-voorzitter Bart Somers in een interview in het tijdschrift P-Magazine doodleuk komt melden dat de VLD "een partij die heel intens bezig is met de echte problemen van de mensen" zou zijn; kwam het bericht van de twee Oost-Vlaamse beenhouwers volop in de media. Een typisch Belgisch verhaal.

Om de kosten van hun beenhouwerij te kunnen dekken, verkochten twee beenhouwers - respectievelijk in Oostakker en Gent - naast vleeswaren ook nog eens andere producten zoals groenten, melk, belegde broodjes, salaatjes en dergelijke meer. Zelfs het Federaal Voedselagentschap vond dit uiteraard geen ramp, vermits het zich baseerde op een rondzendbrief daterende uit 1997 en opgesteld door de toenmalige minister van Volksgezondheid Marcel Colla (SP, thans SP.A uiteraard) wanneer deze haar inspectieronde deed. Die rondzendbrief bepaalt dat slagerijen en viswinkels ook producten mogen aanbieden die ook in grootwarenhuizen verkocht worden, zolang er geen kans bestaat op kruisbestuiving en/of een negatieve impact op de hygiënische standaarden.

Maar dat was buiten de stedelijke eetwareninspectie gerekend, dat eerder beroep deed op een uit 1955 afstammend Koninklijk Besluit. Deze ondernam juridische stappen tegen de twee slagerijen, en bijgevolg veroordeelde de strafrechter in eerste aanleg de blijkbaar 'rebelse' slagers tot een boete van 3.850 euro voor de slager in Oostakker, en 1.925 euro te betalen door diens Gentse collega. De rechter baseerde zich op het KB van 1955 om tot dit besluit te komen, daar er in vermeld staat dat er geen producten anders dan vleeswaren mogen verkocht worden in slagerijen. Met de rondzendbrief-Colla werd geen rekening gehouden, daar dit naar verluid juridisch ondergeschikt zou zijn aan het KB. Dan kan men zich uiteraard wel de vraag stellen wat het nut van rondzendbrieven nog is... Alleszins is deze uitspraak een toonbeeld van de kafkaiaans-Belgische gang van zaken inzake wetgeving. Indien men graag de zelfstandige ondernemers nog graag in dit land zou willen houden, is het aangeraden onmiddellijk van koers te veranderen. Inderdaad, zoals Somers het in P-Magazine verwoordde: "de VLD houdt zich bezig met de problemen van de mensen." Vooral in Oostakker en Gent zeker? Het hele verhaal wordt echter nog ironischer wanneer men dient vast te stellen dat diezelfde 'liberale' VLD nog eens deel uitmaakt van het schepencollege van de stad Gent...

En daarmee is het verhaal nog niet uit. Neenee, de VLD is inderdaad goed bezig met deze 'modelstaat' om te vormen tot een liberale markteconomie met recht op vrij ondernemerschap en individuele verantwoordelijkheid. Daarom heeft zij blijkbaar via de federale paarse regering de topprioriteit gegeven om een persbericht te verspreiden langs de dienst dierenwelzijn van de FOD Volksgezondheid; waarin staat dat de wetgeving op het slachten van dieren wordt verstrengd. In het persbericht staat letterlijk te lezen: "het slachten van dieren kan slechts gebeuren door een persoon die daarvoor de nodige bekwaamheid heeft en behalve in geval van noodzaak of overmacht na voorafgaandelijke verdoving''. Het persbericht werd verstuurd naar de centrale secretariaten van de verschillende Vlaamse jeugdbewegingen; die met de zomervakantie voor de deur straks weer massaal op kamp vetrekken. De reden waarom de jeugdbewegingen nog eens aan de wetgeving terzake herinnerd dienden te worden, was omdat er nogal wat klachten binnenkwamen van jeugdgroepen die op kamp kippen of ander, voornamelijk pluimvee, slachten. Welaan, wat kan daar nu op tegen zijn? Het is juist lovend dat er nog groepen zijn die nog naar de oeroude gebruiken van de praedator die de mens eigenlijk wel is teruggrijpen - en overigens zeer goed op de hoogte zijn van de evolutietheorie van Charles Darwin... - , en zo bijdragen tot een schoner milieu door niet met karrevrachten conserveblikken worsten, pakken chips en plastic colaflesjes aan te draven. Zo niet voor de FOD Volksgezondheid, in naam van het welzijn van de dieren (over het menselijk welzijn - namelijk de constitutie of samenstelling van de kip en de gevolgen voor de mens na consumptie hiervan - wordt met geen woord gerept). Want wie toch zin heeft in een zelfgebraden kippetje, riskeert een boete opgelegd te krijgen van minstens 1.000 euro, wanneer de zaak voor een correctionele rechtbank dient te verschijnen.

Misschien kan de FOD Volksgezondheid nog een 896 pagina's tellend dossier over de rechten van de kip - getypt in Times New Roman, lettergrootte 8 - in drievoud en met op iedere bladzijde de beeldige signatuur van opperbevelhebber Rudy Demotte naar de verschillende scouts- en andere jeugdbewegingsleiders sturen; zodat men de warempel eminente lectuur op de tonen van 'mijn hoed, die heeft vier deuken' kan meezingen rond het kampvuur. Gezellige boel!

Read more...

Schuldkwijtschelding: een evaluatie (vrijhaven)

President Bush is een man met een missie. Nadat hij democratie in het Midden-Oosten trachtte te verspreiden (tot nu toe heeft dit alleen geleid tot een chaotisch, anarchistisch Irak met een prille democratie) wil hij nu ook de armoede in de zogezegde “derde wereld” oplossen. Hiervoor doet hij beroep op zijn goede bondgenoot Blair, die samen met zijn minister van Financiën Gordon Brown een plan voor schuldkwijtschelding hebben opgebouwd. Hier moet toch een kanttekening bijgemaakt worden. Gordon Brown mag dan wel de drijvende kracht zijn achter het plan, hij doet dit vooral omdat hij hiermee zich in de kijker speelt ten nadele van Blair. Gordon Brown heeft al lang een rivaliteit met Blair en wordt getipt als opvolger van Blair. Brown probeert door zich op buitenlands vlak de wereldverbeteraar te tonen (door de schulden kwijt te schelden) af te zetten tegen Blair die voor velen onrechtmatig met de USA Irak binnen viel.

Wat er ook van mogen zijn het plan om de derde wereld hun schulden kwijt te schelden, heeft toch veel reacties uitgelokt in de wereld. En dan vooral ook in de Europese Unie waar Barosso op een ietwat artificiële en bureaucratische wijze een herstelplan voorstelde samen met Bono van U2.

Als we nu toch over popsterren bezig zijn, niet alleen Bono laat zich van zijn beste kant zien maar ook Bob Geldof is weer van de partij. Na zijn concert Live Aid een twintigtal jaar geleden organiseert hij nu weer een concert met alle showbizz iconen die mogelijk zijn. Bij mij dringt dat toch een zeer onaangenaam gevoel op. Heel die Live Aid actie heeft werkelijk een air over zich van ‘die Afrikanen ze kunnen het toch niet alleen’. Live Aid is artificieel en onrealistisch en is zelf voor een groot deel corporatistisch en collectivistisch geïnspireerd.

Om terug te komen op het plan voor kwijtschelding, het is een plan dat tot mislukken gedoemd is. Schuldkwijtschelding klinkt mooi maar een studie van William Easterley, eerste adviseur binnen de Development Research Group van de Wereldbank, heeft aangetoond dat het vooral dweilen met de kraan open is. De landen met de hoogste schuldgraad (41 landen), die tussen 1987 en 1997 reeds 33 miljard aan schuldkwijtschelding kregen, toonden zich meteen ook de grootste ontleners: over dezelfde periode ontleende ze weer eens 41 miljard dollar. Degene met de hoogste schuldgraad waren ook de meest agressieve ontleners. Daarnaast ontstaat er ook een soort discriminatie aan landen die geen schulden hebben (omwille van een spaarzaam beheer) maar toch nog een arme bevolking, zoals India en Bangladesh. Een goed beheer wordt afgestraft, een slecht beheer wordt beloond. Daarbij komt nog dat de landen die de hoogste schulden hebben, niet de landen zijn met de meeste ellende (oorlog, hongersnood, rampen, …) maar meestal wat corrupte landen. Deze corrupte landen herinvesteren het vrijgekomen kapitaal niet in essentiële voorzieningen zoals onderwijs, gezondheidszorg of infrastructuur, maar integendeel. De prioriteitenlijst van de corrupte leiders verandert niet na de schuldkwijtschelding: opnieuw komen zij langs de kassa. Luxe-paleizen, buitenlandse gezondheidszorg enkel voor hen, reisjes naar het buitenland, nutteloze defensie-uitgaven, enzoverder. Allemaal op de kap van de bevolking die in een anarchistische wereld terecht komt en die hun eigendom niet ziet beschermd worden. Velen brengen hiertegen op dat Blair en Bush een selectie hebben gemaakt in de landen voor wiens schulden wordt kwijtgescholden. Geen Zimbabwe (voor evidente redenen) en Nigeria (rijkdom omwille van de olie-industrie) krijgen geen schuldkwijtschelding, doch landen zoals Ethiopië (waar de regering wapens koopt, onschuldige burgers doodschiet en zich voorbereid voor een oorlog tegen Eritrea) en Niger krijgen dan wel weer een kwijtschelding. Doch het belangrijkste argument komt van de Oegandese premier Musevine: ‘Als u de schuld kwijt scheldt van een arme man, welke garantie hebt u dan dat die man geen nieuwe schulden aangaat?’ Tot conclusie komen we dan ook dat de schuldkwijtschelding een nutteloze en tevergeefse poging is om de armoede uit de wereld te helpen.

Dus de echte oplossing ligt niet in een popconcert in Londen of een plan opgesteld in een achterkamer, maar bij de gewone mensen in Afrika zelf. Deze mensen zijn werkelijk gelijkwaardig aan het Westen en er moet een einde komen aan de betutteling van het Westen die door aflaten te kopen van corrupte Afrikaanse leiders hun zieltje en moreel geweten willen vrijstellen. Wanneer pas aandacht geschonken wordt aan die verschillende individuen, wanneer hen ruimte gegeven wordt in een kader van een rechtsorde dan pas zal Afrika er boven op raken.

Voor meer info zie het boek van Johan Vanovertveldt: 'Marktzege(n)', Pelckmans, 2002.

Read more...

Grafschennis in Sint-Niklaas (Hoegin)

Het Vlaams Belang wordt terechtgewezen omdat het in een lokaal partijbladje in Sint-Niklaas «onthulde» dat een recent geval van grafschennis het werk zou geweest zijn van immigranten, en dat dit in de doofpot werd gestoken door de politie. Burgemeester Willockx (sp.a) eiste een verontschuldiging, maar trok voor alle zekerheid ook maar naar het CGKR dat prompt een onderzoek instelde waarvan het op voorhand al de uitslag aankondigde met zeer grote zekerheid.

Laat het duidelijk zijn, hier is een heksenjacht aan de gang. De snelheid waarmee een klacht werd ingediend, de snelheid waarmee een onderzoek wordt ingesteld, de snelheid waarmee men op voorhand al de uitslag van dat onderzoek kan voorspellen, het wekt allemaal verbazing. Vooral het feit dat burgemeester van Sint-Niklaas Willockx het Vlaams Belang niet bepaald veel tijd gaf om de geëiste verontschuldigingen in te dienen vóór hij een klacht indiende bij het CGKR, roept toch wel vragen op over de ware beweegredenen. Als dan bovendien blijkt dat die verontschuldigingen er zelfs al waren gekomen, maar dat hij tóch een klacht heeft ingediend, is er nog weinig twijfel waarover het hier werkelijk gaat: men heeft een stok gevonden om die schurftige hond te slaan, en die hond zál dus ook geslagen worden. De hevigheid van de commentaar van Bart Sturtewagen («dwaas», «crapuleuze figuren», «platte racistische praatjes») spreekt trouwens boekdelen.

Nog merkwaardiger is misschien dat dit gebeurt op het ogenblik dat er in Sint-Niklaas wel degelijk problemen met immigranten zijn, namelijk in De Ster. Nu ja, merkwaardig. De stok wordt iets té gretig gehanteerd om niet met de indruk achter te blijven dat men geen klein beetje blij is de aandacht van de problemen in De Ster te kunnen afleiden. Bart Sturtewagen is dan ook zo slim om in zijn commentaarstukje in alle talen te zwijgen over de «dwazen», de «crapuleuze figuren» en de «platte racistische praatjes» die in dat verhaal optreden.

Trouwens, waaraan is de lokale afdeling van het Vlaams Belang eigenlijk schuldig? Wie de zaken even nuchter bekijkt, merkt dat ze «te goeder trouw» gehandeld hebben, zoals dat heet. Zij waren er immers van overtuigd dat de grafschennis wel degelijk door immigranten was uitgevoerd, en van racistische leugens kunnen ze dus niet beschuldigd worden. Stel dat het lokale partijbladje van Groen! in Antwerpen morgen zou schrijven dat BASF de zwaarste vervuilende stoffen recht in de Schelde loost, en dat het stadsbestuur dat weet maar in de doofpot steekt, en later blijkt dan dat Groen! om de tuin geleid werd door hun bron, gaat men dan Groen! ook voor de rechter slepen?

Ten slotte zou het misschien toch passen dat men zich op het Madouplein eens bezint over waar men mee bezig is, want het is duidelijk dat men op amper een jaar na de veroordeling met vuur aan het spelen is. De obsessie die men bij het Vlaams Belang aan de dag legt om alles wat met criminaliteit te maken heeft in verband te brengen met immigratie zou men toch maar beter eens afleggen. Erkenning van het probleem is daarbij al de eerste stap. Zeker, er zijn problemen, maar als men een doofpotoperatie aan het licht wil brengen, zou men er toch maar beter voor zorgen dat men zijn schaapjes volledig op het droge heeft, en dat was deze keer duidelijk niet het geval. Wie het Vlaams Belang eens een flinke peer wil stoven, hoeft niet meer te doen dan zich voor te stellen als een betrouwbare bron die kan onthullen dat de laatste nieuwe baldadigheden in de gemeente het werk zijn geweest van immigranten, en dat het hele zaakje in de doofpot wordt gestoken door het régime, en prompt ruimt men al plaats in voor een artikeltje in het lokale partijkrantje. Succes verzekerd.

Read more...

Libertarian government (The Flemish Beerdrinker)

My problem as a libertarian with the welfare state and with big government is not that is exists. I have no problem with that. If the majority of the population wants a large welfare state and expanded public services, which I believe they do (even in then U.S. opinion polls suggest that the majority of the Americans wants to increase public spending on items such as health care and pensions), then if have no problem with the fact that the government provides them that. I think that’s called democracy. And I’m all for democracy.

The problem I have with the welfare state is that I have no choice but to participate. Opting-out, even in part, is not allowed. It’s worse than that. Even if I never in my life receive some kind of benefits (for instance unemployment insurance), or use some public service (public transport), I still have to pay. I also have to pay for programs destined for other groups, say, for farmers. As I never in my life will become a farmer, I’ll never will receive any of those subsidies. But still I have to pay for them. I can’t refuse. I can only hope that one day a majority can be found to abolish farm subsidies.

Democracy in this sense works different then markets. Simply put, generally, if I want a service or good, I pay for it. If I don’t want it, I just don’t pay and that’s that. Companies can not force me to buy something at their price, although of course they certainly will try, and try hard. Concerning this we can debate the question if laws are needed to empower consumers, for protecting them against companies pushing too hard, but this only reinforces my point: you can say no. Opting-out is allowed. The irony here of course is that governments generally will do anything to give consumers the right to say no against sellers, but will refuse that right to it’s own citizens.

I think that a real democratic government has to give citizens that right. If I don’t want unemployment benefits when I’m out of work, or when I don’t want social security than there is no reason why I should pay for it. Neither can the government oblige me to be with the poor. I think that subsidies for farmers are a disgrace. So I want to have the right to refuse to pay taxes for them.

But then the government will run out of money? Not necessarily. The government will have to put itself on the market and try to convince me to give it some part of my money. If it really wants to I think it has some pretty good arguments: for instance according to many economists government is pretty good at providing collective goods like roads, or public transport. Well then maybe I can be persuaded to pay for it. Or if government can convince me that it is cheaper to pool some money in a government fund to redistribute it to the poor, I even may be persuaded to put part of my money in that fund also, provided that the money really goes to the poor.

On the other hand government will have a hard time convincing me giving money the European Common Agricultural Policy, because I think this is a wastefull program, bad for consumers and third world farmers. If other people like me think the same way then government has two choices: reform the program so that it can better defended and enough taxes can be raised, or cut the program down (or abandon it altogether).

The thing is : opinion polls show that in general people are for the welfare state. If so I see no reason for forcing people to pay for it. They will do that out of their own will, because they see it is in their own interest or they want a more just society. But like companies, government will have to use arguments, not force. In the end I think this will mean a better and more efficient government (to say it in economic parlance, governments will face a hard budget constraint, be efficient and effective or go out of business) and more choice for the people.

A government where you can say no against. What a revolution would that be.

Read more...

Ter verdediging van het referendum (The Flemish Beerdrinker)

Onder weldenkend Europa heeft het referendum een slechte naam, en dat is er met de uitslagen van de referenda in Frankrijk en Nederland zeker niet beter op geworden. Machthebbers – zoals de Europese technocraten – houden niet van referenda, omdat de uitslag wel eens in hun nadeel kan uitdraaien. En toegeven, directe democratie heeft een aantal manifeste nadelen. Referenda worden vaak misbruikt om andere thema’s te bespelen dan waar het eigenlijk over gaat, er wordt gespeeld op emoties, het gaat om ingewikkelde thema’s waar je niet zomaar ja of nee op kan antwoorden en het geeft beleidsmakers eigenlijk de kans om hun verantwoordelijkheid te ontvluchten.

Al deze kritieken snijden zeker hout. Mijn antwoord hierop is eigenlijk tweevoudig:

1. indirecte democratie heeft ook nadelen, die zeker niet minder belangrijk zijn en die vaak ook dezelfde zijn,
2. net zoals bij indirecte democratie kan je ook bij referenda de nadelen opvangen door weldoordachte spelregels op te stellen.

Laat me beginnen met het tweede: de design.

Ik denk dat een referendum wel degelijk een meerwaarde kan hebben. Maar daarvoor moeten er wel een aantal randvoorwaarden worden vervuld. Net zoals bij gewone verkiezingen moeten er ook bij referenda duidelijke spelregels zijn die moeten worden afgesproken en nageleefd.

In de eerste plaats moet een referendum over een concreet onderwerp gaan, waarover de meningen verdeeld zijn. Zo kan men geen referendum organiseren over de vraag of de belastingen omhoog of omlaag moeten. Iedereen betaalt liever minder belastingen en bovendien is dat thema te breed, te algemeen en dus te abstract. Maar er kan wel een volksraadpleging worden georganiseerd over een concrete maatregel. Bijvoorbeeld de afschaffing van het kijk- en luistergeld, de verlaging van de registratierechten of de invoering van een Elia-taks op elektriciteit zijn wel mogelijke thema’s. Neem de Elia-heffing. In dit geval kan een discussie ontstaan onder de bevolking of deze taks wel de goede manier is om het inkomstenverlies van de gemeenten ten gevolge van de liberalisering van de energiemarkt op te vangen. Bovendien raakt deze taks concreet de bevolking omdat de prijs van elektriciteit erdoor zal stijgen. Energie is een basisbehoefte, waarom zou de burger dan niet het recht hebben om zich hierover uit te spreken? Focus is met andere woorden zeer belangrijk.

Ten tweede moet de vraag voor een volksraadpleging vanuit de bevolking zelf komen, bijvoorbeeld aan de hand van een petitie. Dit is nodig om te voorkomen dat de politici het referendum gaan misbruiken om hun verantwoordelijkheid te ontlopen. Wanneer men uit een bepaald probleem niet uitgeraakt, zou een raadpleging dan een uitweg kunnen zijn. Maar dit is geen manier om een land te besturen. Dit is zelfs onbehoorlijk bestuur. Volksvertegenwoordigers zijn door het volk verkozen en moeten dan ook hun verantwoordelijkheid opnemen. Een referendum doet daar niets aan af. Maar dit betekent niet dat we ze slechts om de vier jaar zouden mogen afrekenen. Over bepaalde thema’s en maatregelen moeten de inwoners het recht hebben hun regeerders eerder ter verantwoording te roepen. Bovendien versterkt een dergelijke bottum-up-benadering de betrokkenheid van de bevolking.

Ten derde moet het referendum worden georganiseerd op het niveau waar de bevoegdheid voor het thema in kwestie ligt of waar de beslissingen worden genomen. Uiteindelijk zal dat niveau immers het resultaat van het referendum moeten uitvoeren en naleven. Een ondergrondse parking in een bepaalde gemeente is het voorwerp voor een gemeentelijk referendum. Over de Elia-taks wordt er een referendum op federaal niveau georganiseerd. En dus kan een eventueel referendum over zoiets als de Europese grondwet enkel op Europees niveau worden gehouden, in alle EU-landen tegelijk dus. Een Europese grondwet is er voor alle Europeanen, niet enkel voor de Fransen of Nederlanders.

Ten vierde moet een referendum bindend zijn. De bevolking moet het gevoelen hebben dat de betrokkenheid bij het democratisch proces ook daadwerkelijk iets verandert. Anders verhoogt dit alleen maar de apathie ten aanzien van de democratie en dat kan niet de bedoeling zijn van het inzetten van een bijkomend democratisch instrument als het referendum.

Ten vijfde, en anderzijds, mag er geen opkomstplicht zijn. Burgers verplichten om mee te doen aan elk referendum, ook waar ze niet echt bij betrokken zijn of geen belang aan hechten, zal ongetwijfeld leiden tot afkeer. Bovendien is het beter dat het debat wordt gevoerd door diegenen die echt interesse of betrokkenheid bij het thema of de maatregel hebben, en dus beter geïnformeerd zijn. Vanzelfsprekend moeten er wel een minimale opkomst zijn wil de volksraadpleging legitiem en geldig zijn.

Ten slotte kunnen bepaalde thema’s nooit het voorwerp uitmaken van een referendum. Zaken zoals mensenrechten of de bescherming van minderheden vallen buiten het bestek van een volksraadpleging.

Referenda zijn er kortom om de bevolking een stem te geven in belangrijke en concrete beslissingen die hun rechtstreeks aangaan. Ze zijn een belangrijke aanvulling op verkiezingen en kunnen ertoe leiden dat het beleid wat meer afgestemd wordt op de wensen van de bevolking.
In elk geval heeft de bevolking het recht om een genomen beslissing te herroepen.

Komen we dan aan de kritieken.

1. Vele thema’s zijn te complex om aan een simpele ja/nee vraag te onderwerpen. Dat is juist, maar kan opgevangen worden door enkel specifieke maatregelen voor te leggen. Dus niet een vraag over het niveau van de overheidsuitgaven, maar wel één of andere specifieke uitgave. Maar zelfs bij complexe onderwerpen is het niet zeker dat referenda minderwaardig zijn ten aanzien van verkiezingen. In dat geval moet ik in feite alle programma’s gaan doorgronden, vergelijken en zo tot een conclusie komen. Ik moet nakijken of de voorgestelde maatregelen wel haalbaar zijn, want anders kan ik in het ooitje worden genomen. Deze programma’s bevatten in feite een opeenstapeling van verschillende complexe thema’s. Het gevolg is dat maar weinig mensen de programma’s lezen en stemmen op grond van kandidaten en soundbites. Hetzelfde eigenlijk als bij een referendum, maar met nog minder focus.

2. Referenda leiden er toe dat men eerder de emoties bespeeld dan de rede. Dit geldt echter voor alle evenementen waarbij de bevolking wordt geraadpleegd dus ook verkiezingen. Als verkiezingen puur rationele gebeurtenissen zouden zijn, waarom slaagt men er dan maar niet in om het Vlaams Belang terug te dringen?

3. Allerhande thema’s worden aangehaald die niets met het eigenlijke thema van het referendum te maken hebben. Wie bepaalt dat? Voor wat betreft het referendum over de Europese grondwet verwijst men (lees: de machthebbers) dan vaak naar de euro en de eventuele uitbreiding met Turkije. Maar deze twee thema’s hebben alles te maken de Europese Grondwet. Het principe van het referendum lijkt mij te zijn dat het precies niet de machthebbers zijn die de agenda bepalen. Neem nu de invoering van de euro. Het lijdt stilaan geen twijfel dat de euro een rol heeft gespeeld bij het Nederlandse nee. Dat komt omdat vele Nederlanders zich met deze euro bedrogen voelen. Er zouden geen prijsstijgingen zijn, maar die waren er wel. Alle economische problemen zouden worden opgelost, maar een economische crisis volgde. Stel dat Nederland een referendum over de invoering van de euro zou hebben georganiseerd. Misschien hadden sommige groepen er zaken bijgehaald die er niets mee te maken zouden hebben. Althans dat zouden de voorstanders van de euro natuurlijk beweren. Maar dat was dan nog beter geweest dan de overheidspropaganda die de burgers nu moeten slikken hebben, en waarvan achteraf bleek dat het inderdaad propaganda was. Een eerlijke en open discussie over de invoering van de euro had er misschien toe geleid dat de munt niet was ingevoerd. Maar stel dat Nederland voor zou hebben gestemd, dan had men in elke geval een reden minder om nu tegen de grondwet te stemmen.

4. Referenda kunnen het beeld geven van beleidsvoerders die geen beleid meer voeren, die voor alles en nog wat hun verantwoordelijkheid ontvluchten. Daarom ook moet een referendum dan ook komen vanuit de bevolking zelf, bij voorkeur over een beslissing die reeds genomen is. De politici hebben hun verantwoordelijkheid genomen, maar dat betekent nog niet dat ze zomaar elke maatregel door “de strot van de burger” kunnen jagen.

Het Nederlands en Frans referendum voldoen niet aan mijn voorwaarden. Toch is het een waardevol experiment geweest. Eindelijk leeft Europa weer onder de bevolking en zoals Paul Scheffer het zondag nog uitdrukte in Buitenhof, Europa moet een levende democratie zijn. Ik denk niet dat ooit een partijprogramma zo ver vespreid is geraakt onder de bevolking dan de Europese Grondwet. Weinigen hebben die misschien gelezen van A tot Z, maar is dat met een partijprogamma of regeerakkoord anders? Bovendien zegt dat iets over het taalgebruik van de opstellers ervan. Ook complexe documenten kunnen op een heldere en beklijvende manier geschreven worden: denk aan de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring (maar dat is wellicht iets te veel gevraagd van een JL Dehaene). Maar goed, alleen al naar maatstaven van debat, betrokkenheid en interesse was het referendum over de grondwet een succes. Wat zal dat worden als zo’n referendum ook nog eens op een correcte manier zou worden georganiseerd?

Read more...

Regime change Iran (The Flemish Beerdrinker)

The regime is a fundamentalist anti-American and anti-capitalistic theocracy. It’s everything the people are not. The Iranians are not anti-American. The Iranians are not undemocratic. And they are getting more secular all the time. It’s time the people are getting another regime. Read more about it, here.

Read more...

Trends in FDI (The Flemish Beerdrinker)

The latest OECD-report on foreign direct investment has some interesting facts and trends.

To begin with, it seems that the United States still is a very attractive place to invest in. In 2004 the U.S. regained the role as the worlds principle destination for direct investment. Lately we hear that financial inflows into the U.S. mostly comes from foreign central banks thus financing cheaply America’s twin deficits. But they seem to lose their appetite. Are private inflows picking up the tap? And will they continue to do so?

Another remarkable trend is the Chinese appetite for investing in Latin-America. In june 2004, public and private companies signed letters-of-intent to invest almost 20 billion dollars in Argentina’s transport, hydrocarbons, mining, construction, telecommunication and tourism sectors. It appears that selling companies still is a preferred policy for the Argentine government. Do we have here a Beijing-Consensus instead of the Washington one? And why is no one protesting this time? Is it all right for China to take over those companies but not for the U.S.?

Russia is experiencing a consumer boom, with rising household income and soaring consumer credits. Many foreign companies are trying to get an advantage in this new market (not good news for Old Europe?). It seems that Russians are getting rich enough to buy foreign cars in droves. And probably those cars are better for the environment than the Russian ones.

Finally, small countries spend lot’s of their R&D-budgets abroad to tap into the human capital and technology of other nations. So remember that when a company is moving (part of) it’s r&d abroad: this ain’t necessarily a bad thing.

This and much more, here.

Read more...

Flexibele openingsuren (The Flemish Beerdrinker)

Bart Tommelein (VLD) heeft een wetsvoorstel ingediend om de openingsuren van winkels te verruimen. Dat zal men u tenminste zeggen bij de tegenstanders. In feite echter pleit Tommelein enkel voor een (beperkte) versoepeling, alsook voor een drastische vereenvoudiging van de huidige wetgeving.

Om met dat laatste te beginnen. Winkels mogen nu in principe geopend zijn tussen 5 uur ’s morgens en 20 uur ’s avonds. Dat is het principe. In de loop der jaren zijn er evenwel talrijke uitzonderingen op deze regel ontstaan, zogezegd om in te spelen op nieuwe maatschappelijke evoluties. Het gevolg is dat in vele sectoren winkels wel 24 op 24 uur geopend mogen zijn. Voor nog andere winkels gelden dan weer andere openingsuren. Enzovoorts.

Tommelein wil nu dit geheel aan ondoorzichtig kluwen vervangen door een beperkt aantal regels die gelden voor iedereen. Een ervan is dat winkels maximaal 13 uur per dag open mogen zijn, maar dat de handelaar zelf vrij zijn openingsuren mag bepalen. Dit mag dus ook voor vijf uur en na 20 uur zijn. Ook op zondag mogen handelaars voortaan hun winkel openen, als ze maar één dag of twee halve dagen per week sluiten.

Het voorstel heeft dit voordeel dat de wetgeving veel eenvoudiger wordt. Bovendien moet de wetgeving niet om de haverklap worden gewijzigd om in te spelen op gewijzigde omstandigheden. Het is de handelaar zelf die voortaan de nodige vrijheid heeft om rekening te houden met de wijzigende behoeften van de klanten en zo hoort het ook in een markteconomie. Merk ook op dat het maximum van 13 uur in feite minder is dat hetgeen nu wordt toegestaan namelijk 15 uur (van 5 tot 20 uur).

Het gaat dus inderdaad niet om een verruiming maar om een flexibilisering. Dit is precies wat het zou moeten zijn. Een algemene verruiming bijvoorbeeld een volledige vrijmaking haalt in feite niets uit. Nu al worden de wettelijk toegestane uren niet uitgeput. Weinig tot geen handelaars zijn open van vijf uur tot 20 uur, ook grootzaken of warenhuizen niet. Hetzelfde geldt voor winkels die geen beperking hebben. Kent er iemand een videotheek die 24 op 24 uur open is, zeven dagen op zeven?

Het valt dan ook te betwijfelen dat een algemene verruiming van de wettelijke openingsuren zal leiden tot een verhoging van het feitelijk aantal uren. Dit geeft overigens meteen ook aan dat fel overdreven wordt met de schrikverhalen over de 24 uurs economie. Wel staat het vast dat de tijdsbesteding van heel wat Vlamingen flexibeler is geworden. De wetgever probeert in te spelen op die nieuwe realiteit maar is daar eigenlijk niet goed voor uitgerust. Telkens is immers een omslachtige procedure nodig. Bovendien zijn deze wetswijzigingen vaak niet het gevolg van de noden en wensen van de burgers of klanten maar wel het gevolg van lobbying van één of andere drukkingsgroep.

De overheid treedt hier op als de allesweter die voor elke sector weet wanneer winkels best geopend kunnen zijn. Mij lijkt het dat de handelaar dit zelf veel beter weet. Door een flexibilisering door te voeren kan de handelaar inderdaad openen op de voor hem en zijn klanten optimale uren. Het geeft veel handelaars ook de kans om niches op te zoeken, en zo bepaalde vormen van meerwaarde aan te bieden die groothandelszaken niet kunnen bieden. Inspelen dus op de behoefte aan een flexibele tijdsbesteding van de klanten kan een zeer winstgevende optie zijn. Zo zou een klant misschien bereid zijn een meerprijs te betalen wanneer hij zijn zondagnamiddag zou kunnen besteden aan het zoeken en aankopen van boeken. Kortom, ik denk dat het voorstel van Tommelein een reële kans verdient. Wetsvoorstellen in deze zin hebben nog niet echt het voorwerp uitgemaakt van een parlementaire bespreking. Uitspraken als deze van Luc Ardies van Unizo maken mij dan ook kwaad:

"Dit debat is een afgedane zaak. Een jaar geleden hebben alle betrokken partijen hierover op vraag van de federale regering samengezeten. Daar bleek dat uiteindelijk niemand vragende partij was voor langere openingstijden", zegt Luc Ardies, sectorverantwoordelijke distributie bij Unizo.

Alle betrokken partijen behalve de klant en het parlement. Met alle respect voor Unizo maar het debat is pas afgedaan wanneer het parlement hierover een uitspraak heeft gedaan; en niet de drukkingsgroepen

Read more...

Racisten gediscrimineerd (vrijhaven)

Dit artikel gaat zoals vele andere artikelen over het Vlaams Belang maar in tegenstelling tot wat er gewoonlijk besproken wordt, zal ik hier niet dieper ingaan op wat de mogelijke oorzaken van het succes van het belang zouden zijn. Daar is al genoeg over geschreven, soms onzin, soms intelligente zaken. Ik wil mijn blik vooral richten op de houding tegen over de kiezer van het Vlaams Belang. Deze kan niet langer meer afgeschilderd worden als een of ander gefrustreerde neonazi of een verpauperde marginale arbeider. Neen, zoals sommige krantencommentatoren vermelden is het Vlaams Belang een echte volkspartij geworden. Mensen van welk sociaal niveau dan ook stemmen op de partij. Hun drijfveren zijn divers.

Deze mensen durven nu ook al meer hun eigen mening zeggen, ze durven al opkomen voor het feit dat ze op het blok stemmen, hoewel dat toch nog maar gebeurd binnen gesloten kring. Er zijn natuurlijk nog altijd enkele hardliners die openlijk voor hun mening durven opkomen. Maar de vraag die zich nu stelt: moet men bevreesd zijn om te zeggen dat men voor het Belang stemt?
Laat me ten eerste dit duidelijk stellen: ik stem niet op het Vlaams Belang. Maar de vraag is of zeggen dat je op het blok stemt een zeker risico uitmaakt. Als je dit zou zeggen, zou je ten eerste toch een zekere morele afwijzing krijgen van sommige mensen. De kiezer zal verweten worden dat hij blind is en dat hij stemt op een racistische partij. Voor een groot deel is dit de waarheid, en men mag dan argumenten aanhalen om die kiezer te overtuigen om op een andere partij te stemmen. Het belangrijkste is daarbij wel dat dit op een beleefde manier gebeurt en rekening houdend met het respect voor de persoon ondanks zijn opvattingen en ideeën.

Doch tegenwoordig blijkt dat het toch verder begint te gaan. Er zijn voldoende voorbeelden bekend van personen in een academisch milieu die bijna door hun instellingen geschorst werden omdat ze op een lijst van het blok stonden. Sommigen zijn zelf op een zijpad gezet binnen hun faculteit (hoewel dat ook aan zijn persoonlijke capaciteiten kan liggen). Dezelfde situatie kom je tegen in de houding tegen de mandatarissen van het Vlaams Belang (capabel of niet capabel) Sommige politici willen deze personen geen blik meer gunnen en zelf geen hand meer schudden. Dit is uiterst spijtig en dwaas.

Ik ga zeker niet akkoord met de racistische en kortzichtige standpunten van het Belang maar je moet toch een ding voor ogen houden: het blijven mensen en mensen moeten je in hun menselijke waardigheid behandelen. Opvatting en mens mogen niet samensmelten. Toch demoniseren velen van de democratische politici de mandatarissen en ook de kiezers van het blok als mestkevers of als rechtsradicalen (zoals Vandelannotte nog onlangs in een interview vermelde).

Deze demonisatie is goed te vergelijken met de demonisatie die het Belang toepast op de vreemdelingen. Deze beiden types van demonisaties zijn beneden alles en leiden tot gevaarlijke en bedenkelijke gevolgen. Het kan werkelijk een gevaar betekenen om te bekennen dat je op het Belang stemt. Neem, nu het waargebeurde voorbeeld van een leerkracht in een of andere school die toegaf dat hij op het Blok had gestemd (voor de eerste keer in 2004). Deze arme man is voor een tijdje geschorst door zijn instelling. Hoe is dat nu mogelijk? En hoe is dat te rijmen met de vele anti-discriminatiewetgevingen die ons land rijk is en die tot stand is gekomen gedeeltelijk om het Belang tegen te houden. Mensen discrimineren op politieke overtuiging is beneden alles. Je zou zelf in absurdo kunnen beginnen verder te redeneren en beweren dat in de nabije toekomst de Belangstemmers als een soort marginalen zullen worden beschouwd. Die in de maatschappij aan de kant worden gezet en zullen worden genegeerd, hun bestaan ontkent, net zoals de Joden in de Tweede Wereldoorlog.

Mijn beweegreden om het op te nemen voor de blokstemmers, en niet voor de mandatarissen, is gewoon het feit dat Blokstemmers ook maar mensen zijn. Het zijn mensen die zich niet interesseren in de politiek en als ze er wat van kennen geschokt zijn door de incompetentie die ten toon wordt gespreid, denk maar aan de kwesties DHL en BHV. Het zijn mensen die vroeger op CD&V, VLD, SP.A of andere partijen stemden.

Het is toch moeilijk in te beelden dat mensen die vroeger om deze zelf verklaarde democratische partijen stemden nu plotseling veranderd zijn in bloeddorstige, extremistische neonazi’s. Komaan, de gemiddelde belangkiezer interesseert zich niet in de politiek maar wenst gewoon dat er eens wat deugdelijkheid komt in de politiek.

Mijn oproep is dan ook, laten we die belangkiezers terughalen naar het democratische kamp op een vriendelijke wijze met argumenten en zonder demonisering. Door een goede politiek te voeren en niet dus niet door te focussen op de Vlaams Belang.

Read more...

Herfederalisatie geluidsnormen onzinnig (Hoegin)

Bart Somers stelt voor om de geluidsnormen te herfederaliseren indien de Brusselse Regering voet bij stuk houdt. Afgezien van het feit dat dit onmogelijk is, is het bovendien onzinnig.

Zoals nogal wat politici opmerkten, een herfederalisatie van de geluidsnormen is onmogelijk indien de meerderheid in het Brusselse Parlement toch niet wil versoepelen. Er is immers een bijzondere meerderheid nodig, dus ook een meerderheid in dat Brusselse Parlement, om de geluidsnormen te herfederaliseren. Waarom zou een meerderheid in het Brusselse Parlement daarin toestemmen, als ze geen regionale versoepeling willen doorvoeren? Het voorstel van Bart Somers is dus ofwel een losse flodder, ofwel snapt Bart Somers niets van het Belgische politieke stelsel. Hoe dan ook, dubbel en dik gebuisd in deze examentijden.

Maar het voorstel is ook onzinnig. Indien het niveau van de Gewesten niet het gepaste niveau is om de geluidsnormen te regelen, waarom de geluidsnormen dan niet op Europees niveau regelen in plaats van op Belgisch? Als nachtlawaai in Brussel bij wet even storend is als in Vlaanderen, waarom zou het dan ook niet even storend zijn in de Algarve, in Karelen en op Kreta? Het antwoord is eenvoudig: de Vlaamse politici krijgen het Brusselse Gewest niet onder controle (tiens, wie was dat ook allemaal weer die ervoor zorgden dat Brussel uitgroeide tot een volwaardig derde Gewest?), en daarom moeten de bevoegdheden van Gemeenschappen en Gewesten nog maar eens ad hoc aangepast worden. En zoals reeds gezegd, als ze het Brusselse Gewest niet onder controle krijgen, hoe gaan ze dan een herfederalisatie van de geluidsnormen afdwingen? Onze Vlaamse helden slagen er nog niet eens in Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen met een gewone meerderheid, zelfs niet als ze die meerderheid volledig in handen hebben! Bart Somers moet maar eens zijn dagboeken raadplegen. A propos, zou hij nog steeds van plan zijn die te publiceren?

Bart Somers zou er dan ook beter aan doen de problematiek van Zaventem in een breder verband te zien. Brussel heeft voorlopig geen enkele reden om meegaand te zijn in dit dossier, integendeel, en zolang de Vlamingen hun tanden niet laten zien, zal daar ook geen verandering in komen. Koppel echter de financiering van het Brusselse Gewest aan de geluidsnormen, of beter nog, de «solidariteit» in de Sociale Zekerheid, en Elio di Rupo zal Evelyne Huytebroeck desnoods hoogstpersoonlijk vanuit Bergen op haar plaats komen zetten. De vraag is echter of Bart Somers zoveel politieke moed heeft. Het is immers niet zeker dat Elio di Rupo de kant van de Vlamingen zou kiezen, en liever de federale regering opblaast in plaats van in Brussel een coalitiepartner te moeten terechtwijzen. En dan staat Bart natuurlijk onmiddellijk in zijn blootje, want als noch het migrantenstemrecht noch Brussel-Halle-Vilvoorde een regeringscrisis waard waren, waarom zou Zaventem dat dan wel zijn?

Read more...

Dure Waalse hartoperaties (Politiek Incorrect)

U zult zich ongetwijfeld wel afvragen wat voor iets het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (FKG) is. Dit is een parastatale instelling, opgericht in december 2002, en valt onder de bevoegdheid van de Minister van Sociale Zaken en Gezondheidszorg. Het centrum valt in zekere mate te vergelijken met het Federaal Planbureau, maar maakt echter geen studies en aanbevelingen over economie en tewerkstelling, maar wel - zoals de naam logischerwijze doet raden - over alle gerelateerde onderwerpen in verband met gezondheidszorg.

Een halve week geleden heeft dit centrum een studie opgesteld onder de weinig tot de verbeelding sprekende titel 'Variaties in ziekenhuispraktijk bij acuut myocardinfarct in België'. In feite is het niet meer of niet minder dan een onderzoek naar de prijs-kwaliteitsverhouding van de verschillende ziekenhuizen bij het behandelen van hartproblemen.

Voor de behandeling van hartinfarcten beschikt dit land over drie verschillende types ziekenhuizen. Het eerste type betreft de algemene ziekenhuizen (A-type). Zij verzorgen de eerstelijnsbehandelingen van de nodige problemen, en kunnen desgevallend bij ernstigere ingrepen doorverwijzen naar een meer gespecialiseerde instelling. Die gespecialiseerde instellingen worden ook wel eens de tertiaire ziekenhuizen (B2-B3-type) genoemd. Zij beschikken wel over de mogelijkheid ingrepen zoals radiografie van de hartvaten, angioplastie (het openblazen van een bloedvat met een ballonetje), de plaatsing van een stent of een open hartoperatie uit de voeren. Blijkbaar past men het principe van de echellonering terzake goed uit, ware het niet dat er ook nog een derde type ziekenhuis bestaat dat gespecialiseerd is in hartoperaties. Het gaat hier om de B1-instellingen, die een soort 'tussenstation' vormen tussen de A-ziekenhuizen en de B2-B3-ziekenhuizen. Zij zijn beter uitgerust dan de instellingen van het A-type, maar minder goed dan de B2-B3-instellingen. Zo kan een B1-ziekenhuis wel een diagnostische radiografie van het hart uitvoeren, maar beschikt het niet over de mogelijkheid een stent te plaatsen. Daarvoor dient men de patiënt door te verwijzen naar een B2-B1-ziekenhuis. Het FKG stelt zich dan ook ernstig vragen over het nut van de B1-ziekenhuizen, die niet alleen zeer duur zijn, maar ook weinig performant, vermits zij na de radiografie meestal genoodzaakt zijn de patiënt door te sturen naar een B2-B1-instelling, met alle kosten en eventuele medische complicaties van dien. Dit vermoeden van inefficiëntie wordt versterkt gezien het feit dat een radiografie in 85% van de gevallen leidt tot een medische interventie.

Wanneer de nuchtere cijfers erbij worden genomen, merkt men inderdaad dat er wel iets schort met die fameuze B1-instellingen. Het FKG wijst er op dat de verschillende instellingen een min of meer even goed medisch aanbod aanbieden, maar dat er wel zeer grote kostenverschillen zijn. En niet de best uitgeruste ziekenhuizen (B2-B3), maar wel een behandeling bij een B1-instelling blijkt het duurst te zijn. Per patiënt (met een laag risico), liep de factuur in een A-ziekenhuis op tot gemiddeld 1.440 euro, in een B2-B3-ziekenhuis zo'n 2.030 euro en in een B1-instelling maar liefst 2.170 euro. Ook merkt het FKG op dat er in de B1-instellingen nogal veel vectorcardiografieën - dat volgens de experten van het studiebureau gecatalogeerd staat als een verouderde techniek zonder enige relevantie - worden uitgevoerd: In 83% van de B2-B3-ziekenhuizen werden 2.2 vectorcardiografieën genomen bij 23% van de patiënten, terwijl 85% van de B1-instellingen zeker 3.1 van die cardiografieën bij maar liefst 35% van de patiënten hebben uitgevoerd. Ook krijgt iedere instelling door het FKG een consumptie-index mee, die gemiddeld gezien 1.3 bedroeg in de A-ziekenhuizen, 1.5 in de B2-B3-ziekenhuizen en maar liefst 3.1 in de B1-ziekenhuizen. Dit alles wijst dus duidelijk op de zeer kostelijke grap die die B1-ziekenhuizen vormen. De conclusie van het FKG is dan ook klaar en duidelijk: "Doorverwijzen van A naar B1 heeft weinig zin: coronaire angiografie zonder mogelijkheid tot endovasculaire interventie betekent een extra belasting voor de patiënt bij wie een angioplastie noodzakelijk blijkt." (letterlijk citaat op pagina 18) Kortom, afschaffen die boel!

Het is nu bewezen dat de B1-ziekenhuizen én duur, én inefficiënt werken. Maar wat wil de Belgische klucht nu? Dat er in gans dit land 20 van die B1-ziekenhuizen zijn, waarvan precies drie in Vlaanderen, één in Brussel en - toeval?... - maar liefst 16 in Wallonië. Het is dus duidelijk dat men wederom in het zuiden des lands weigert te opteren voor een duurzaam en efficiënt gezondheidszorgbeleid, en men het blijkbaar maar normaal vindt het geld door deuren en ramen te smijten aan nutteloze zaken zoals de B1-ziekenhuisopnames. Daar mag Wallonië best voor opteren, maar dat betekent niet dat Vlaanderen hiervoor de rekening moet betalen. Want het is tenslotte niet voor niets dat er in de sector van de gezondheidszorg jaarlijks 1,54 miljard euro transfers vloeien richting Waalse en Brusselse poorten. Bent u er na deze vernietigende studie nog steeds van overtuigd dat dit is omwille van de 'solidariteit'?...

Alleszins is het nu bang afwachten wat de minister van Asociale Zaken Rudy Demotte met deze studie zal aanvangen. Zal hij het Waals establishment tegen de haren in durven strijken en een grondige afslanking van de B1-ziekenhuizen overwegen, of wordt deze studie de zoveelste verstomde schreeuw in de Belgische woestijn?

Read more...

Amerika-bashing voor de sport, deel 58632 (De andere kijk)

Vandaag het zoveelste rondje Amerika-bashing, hier en elders.

De Amerikanen kozen hun Grootste Amerikaan. Het werd oud-president Ronald Reagan. Deze morgen stond Johan Depoortere, de nieuwbakken VS-correspondent voor de VRT, al klaar om de radioluisteraar enige duiding te verschaffen.

Het begon al goed met de vraag aan Depoortere of dergelijke poll wel representatief te noemen was. Nu ja, als de uitslag niet naar hun goesting is (geen Roosevelt, help, geen Bob Dylan, help), dan is de poll waarschijnlijk niet representatief.

Dan werd het tijd voor wat de-mystificatie. Reagan, dat was toch die man die gelogen had over het Iran-Contra-schandaal en die het begrotingstekort had doen exploderen! Johan, je was nog de hamburgerjobs en de kernraketten in Florennes vergeten!

En tenslotte, beste luisteraar, het is nog maar pas een jaar sinds de begrafenis, de Amerikanen zijn nog in shock.

Kortom: die poll is een niemendalletje waaraan enkel maar onwetende en emotionele Amerikanen hebben meegedaan.

En daarmee is de kous af. Gemakkelijk nietwaar? Laat mij dan eens een poging wagen. Is het misschien omdat Reagan zijn landgenoten terug zelfvertrouwen gaf na desastreuze jaren van economische crisis en van buitenlandse vernederingen? Dat ze terug fier waren 'to be an American'? Zou best kunnen. Misschien dat de Amerikanen dàt nog niet waren vergeten.

Verder, vanuit Duitsland, dit verhaal: op 4 juli, de Amerikaanse onafhankelijkheidsdag, zou in Berlijn het monument aan Checkpoint Charlie worden platgewalst. Voor wie het niet wist: het monument bestaat uit kruisen met de meer dan 1.000 namen van zij die vermoord werden toen zij Oost-Duitsland wilden ontvluchten. Ter informatie: de regering in Berlijn is in handen van een coalitie van SPD en PDS (de opvolger van de SED van Honecker).

Read more...

Een goede raad aan Geert Bourgeois (LVB)

Geert Bourgeois heeft meer gemeen met zijn tegenpool uit de ex-Volksunie, Bert Anciaux, dan hij zelf beseft. Hij bedoelt het ongetwijfeld allemaal goed, maar hij moet soms tegen zichzelf beschermd worden. Daarom deze goede raad aan Bourgeois: probeer zinnen waarin de woorden "opinie" en "regels" samen voorkomen, in het vervolg te vermijden. Ik had het tien dagen geleden al over de zitting van de Commissie Media van het Vlaams Parlement waarin Bourgeois toelichting gaf over de regulering van internetradio's, maar in het officiële verslag (PDF, pagina 13 in PDF, pagina 11 in papieren paginanummering) klinken de woorden van Bourgeois nog wat ongelukkiger:

Wel wordt Europa geconfronteerd met een totaal nieuw concept van omroepen, die volatiel van locatie zijn, en beschikken over een medium met heel andere mogelijkheden, niet gebonden aan de beperkingen van klassieke uitzendingen via de ether. Daar wordt een antwoord op gezocht, in de vorm van regels voor omroepen in relatie tot hun impact op de publieke opinie. Dat moet allemaal nog uitgewerkt worden, en wij kunnen dat van hieruit niet doen. De problematiek evolueert zo snel dat onze regelgeving er geen afdoend antwoord meer op kan bieden.

De reden waarom Bourgeois in het vervolg beter vermijdt om "regels" en "opinie" samen in één zin te gebruiken, is de volgende. De overheid heeft als taak de openbare orde te beschermen en met dat doel ook de media te reguleren. De identificatie van de verantwoordelijke uitgever vergemakkelijken, bijvoorbeeld, zodat personen wiens rechten worden geschonden door een publicatie, weten wie ze kunnen aanspreken. Regulering van de media, in relatie tot hun impact op de openbare orde, daar komt het op neer. Maar regulering die rechtstreeks inwerkt op de wijze waarop de media een impact hebben op de publieke opinie, is niet alleen ongewenst, maar ook schadelijk, omdat ze de onafhankelijkheid van de media vermindert. De grondwettelijk gewaarborgde vrijheid van drukpers vrijwaart de geschreven media van regulering die rechtstreeks inwerkt op hun impact op de publieke opinie. Er is geen enkele reden waarom voor de audiovisuele media en voor het internet andere uitgangspunten zouden gelden. Ik mag dan ook hopen dat de woordkeuze van Bourgeois eerder het gevolg was van ondoordachtheid, dan van een bewust voluntarisme om de impact van media op de publieke opinie te gaan regelen.

Read more...

VLD zakt verder weg (Hoegin)

Uit een nieuwe opiniepeiling van La Libre Belgique, Het Laatste Nieuws, RTL en VTM blijkt dat de VLD verder blijft zakken. Vergeleken met de vorige peiling verliest de partij 1,9%, en gemiddeld verliest de partij nu al 2,6% tegenover de verkiezingen van iets meer dan een jaar geleden.

In tegenstelling tot de vorige opiniepeiling halen CD&V en N-VA in deze tiende opiniepeiling sedert 13 juni 2004 geen 30% van de stemmen, maar het Vlaams Kartel gaat er toch op vooruit. Gemiddeld is het kartel nu meer dan 2% gestegen op één jaar tijd. Het Vlaams Belang daarentegen blijft in de opiniepeilingen iets boven de verkiezingsresultaten hangen rond de 24,5%.

De VLD zakt dus verder weg, en het verlies bedraagt ondertussen reeds meer dan 2,5%, ver buiten de foutenmarge dus. De resultaten komen echter niet bepaald als een verrassing, maar zijn eerder een bevestiging van wat iedereen al weet. Sp.a-Spirit daarentegen heeft het voorbije halfjaar een winst van iets meer dan 1% opgebouwd. Merk op dat de winst van sp.a-Spirit het verlies van de VLD niet compenseert, en samen haalt paars nu 38,3% in Vlaanderen, een achteruitgang van 1,2% tegenover de verkiezingen van juni 2004. Op die manier bekeken heeft de federale regering in Vlaanderen op dit ogenblik maar weinig legitimiteit. Ter vergelijking, CD&V, N-VA en het Vlaams Belang halen samen meer dan 52%.

Voor Groen! is dit de tweede peiling met een slecht resultaat, met gemiddeld nu een verlies van 0,9%. Als deze trend zich verderzet zal de partij stilaan weer moeten worstelen met de kiesdrempel. Er moet echter opgemerkt worden dat dit verlies nog steeds binnen de foutenmarges zit, maar voor een partij met een zo kleine aanhang als Groen! is dit misschien toch genoeg om al een alarmbelletje te doen rinkelen.

Tot slot de gemiddelden van alle partijen in één grafiekje. Het toont duidelijk aan dat bij de VLD de meeste beweging zit, in negatieve zin dan, terwijl CD&V-N-VA de grootste winnaar is. De twee partijen vormen samen afgetekend het grootste kartel, maar Vlaams Belang is vermoedelijk nog steeds de grootste partij.

Read more...

Iran, wat nu? (De andere kijk)

Afgelopen vrijdag werd de ultra-conservatieve burgemeester van Teheran Mahmoud Ahmadinejad na een tweede ronde tot Iraans president gekozen. Net als in de eerste ronde waren er berichten over lage opkomst en fraude. Binnen het regime lijkt zich een machtsstrijd af te spelen. De veiligheidsdiensten zijn alvast in de hoogste staat van paraatheid gebracht in afwachting van straatprotesten. Het buitenland, met Amerika op kop, is ondertussen niet onder de indruk.

Dit alles en nog veel meer hier.

Read more...

Op het tweede gezicht... (De andere kijk)

President Bush houdt dinsdag een toespraak over de toestand in Irak. Het belang van deze toespraak kan nauwelijks onderschat worden. De steun van de publieke opinie voor het beleid van Bush kalft af. Begrijpelijk als je enkel afgaat op wat de media de burger voorschotelen. Wat er afgelopen week weer te lezen stond in bv. de Tijd! Een samenvatting van de steeds weerkerende hoofdlijnen: "Meer bommen!", "Opstand wordt sterker!", "Amerika zakt weg in moeras". Je zou van minder depressief worden.

Gelukkig zijn er talrijke bloggers die het vele goede nieuws vanuit Irak brengen. Ja, ongetwijfeld gebeuren er ook positieve zaken in Irak, maar wegen die daar wel tegen op, zal u misschien denken? Zijn de Amerikanen en de Iraakse regering wel aan de winnende hand? Maar natuurlijk, laat u niet vangen door de eerste indruk van de berichten in de media. Eens te meer vindt u duiding hier en hier. Dan blijkt nog eens dat de zaken er niet slecht voorstaan, integendeel!

Read more...

Parlementairen steeds minder creatief (Politiek Incorrect)

Uit een artikel gepubliceerd in De Standaard van 22 juni laatstleden, moge blijken dat de paarse regering blijkbaar niet echt meer innovatief is inzake het verzinnen van nieuwe wetgeving. Volgens de eeuwige voluntarist Verhofstadt zou ondanks de DHL- en BHV-crisissen de paarse regering nog wel gewerkt hebben aan de uitbouw van deze prachtige 'modelstaat'. Alleen zorgden DHL en vooral Brussel-Halle-Vilvoorde ervoor dat er 'een dikke laag stof' kwam te liggen, waardoor de nieuwe regeringsbeslissingen moeilijk zichtbaar waren. Een totaal ander geluid viel op te merken bij vice-premier Laurette Onkelinx (PS), die wel degelijk claimt dat de BHV-malaise ervoor zorgde dat het totale chaos was binnen de paarse regering.

En afgaande op de nuchtere cijfers lijkt het erop dat Onkelinx gelijk zal moeten krijgen. Het is de eerste keer in minstens tien jaar tijd dat er nog zo weinig regeringsvoorstellen bij het parlement werden ingediend, en in vergelijking met het parlementair werkjaar 2003-2004 gaat het zelfs om een daling van maar liefst 50%. Het aantal goedgekeurde wetsontwerpen werd met 40% gereduceerd.

Ook het federaal parlement en de volksvertegenwoordigers blijken over een steeds maar verder dalende wetgevingscreativiteit te beschikken. In het voorbije jaar zakte het percentage aan eigen ingediende voorstellen met 65% tot 301 voorstellen.

Zeer opvallend is echter wel dat ondanks een dalende trend inzake wetgevingsvoorstellen bij zowel onze ministeriële excellenties, alsook van de eigenste volksvertegenwoordigers, dat maar liefst 90% van de door de regering ingediende voorstellen groen licht krijgt in de Kamer, tegenover amper 7% (ofte 24 voorstellen) goedkeuringen van voorstellen van collega-volksvertegenwoordigers. Hiermee is toch wel zeer duidelijk gemaakt dat de druk die ministers uitoefenen op de volksvertegenwoordigers om de voorstellen goed te keuren toch wel zeer groot is. Of dit het parlementair debat, laat staan de scheiding tussen wetgevende en uitvoerende macht, ten goede komt is nog een andere vraag.

Het feit dat zowel de regering alsook het parlement niet meer zo innovatief blijkt te zijn, bekent niet dat de 'netto-wetgeving' met reële nieuwe regelgeving niet gestegen zou zijn. Wel integendeel. Het Belgisch Staatsblad is het afgelopen jaar met circa 25.000 bladzijden in dikte toegenomen (zie hiervoor http://politiekincorrect.web-log.nl/log/1877156 ) Maar om minder regelgeving te bekomen, zijn soms ook nieuwe wetten, amendementen en voorstellen van resolutie noodzakelijk. En zelfs dat blijkt blijkbaar niet door te dringen in de hoofden van onze eminente wetgevers.

Wanneer we het totaalpakket aan wetgeving bezien, komen we ook tot andere markante vaststellingen. In 1999 - het laatste jaar van de rooms-rode regering Dehaene - was 22% van de wetten het gevolg van een parlementair initiatief. Na het aantreden van Verhofstadt en de naweeën van de zogenaamde 'nieuwe politieke cultuur' was dit cijfer zelfs nog tot 28% gestegen in 2000. Maar nadat Verhofstadt blijkbaar slachtoffer is geworden van de microbe van het verlicht despotisme, is dit cijfer tot een schamele 11% gereduceerd. Wat evenzeer erop wijst dat er toch wel iets schort met de eigenlijke macht van de parlementaire instellingen, wat in feite toch wel als angstaanjagend mag worden beschouwd.

Read more...

Minister Laurobotte Onkelinx... (Politiek Incorrect)

Het is toch wel enorm geklaagd. Eenieder normaal mens zou bij de verschroeiende, tropische temperaturen van de laatste dagen zorgen voor extra verfrissing, om het hoofd er koel bij te houden. Maar dat heeft men duidelijk nog niet begreppen in de wijde regionen van de Wetstraat te Brussel. Daar vindt men het blijkbaar opportuner bij dit bloedhete weer nog eens extra gebakken lucht te producren, in plaats van de airconditioning aan te zetten.

Want enkele weken terug liet premier Verhofstadt nog het ballontje de lucht in om de lasten op arbeid, naar indirecte belastingen zoals de btw te verschuiven. Dat ballontje werd door diverse organisaties al snel doorprikt, maar het belet niet om nu de Franstalige beleidsvoerders in deze regering aan te zetten tot nadenken. Want nu hebben de twee vice-premiers Didier Reynders (MR) en Laurette Onkelinx (PS) hebben nu het plan bedacht een zogenaamde 'robottaks' in te voeren. Het principe is dat de lasten op arbeid effectief wel zouden dalen, maar dat er bijvoorbeeld meer taksen zouden worden geheven op bijvoorbeeld het gebruik van machine-installaties, kapitaal en toegevoegde waarde. Onkelinx wil zelfs nog verder gaan, en hier de gruwelijke demoon van een Algemene Sociale Bijdrage bij aankoppelen.

Het is eigenlijk toch wel kras dat juist wanneer diverse werkgeversorganisaties erop wijzen dat voornamelijk de (Vlaamse) gemeenten reeds een verkapte vorm van robottaks hanteren - de zogenaamde drijfkrachtbelasting, dat een belasting is op het vermogen van de (elektische) apparatuur en gemiddeld 16,14 euro per Kilowatt bedraagt - en eigenlijk juist het debat is ontstaan om deze buitensporige gemeentelijke belasting in te dijken, juist dan het verenigd Franstalig front komt pleiten voor een alomvattende robottaks. Het risico wordt overigens genomen dat bedrijven minder geneigd zullen zijn investeringen uit te voeren in de vernieuwing of modernisering van hun infrastructuur, uit vrees voor zulk een robottaks. Daarenboven zou het weinig consequent zijn van de federale regering aan te draven met een robottaks, juist wanneer zij eigenlijk aanstalten zou willen maken de vennootschapsbelasting te doen dalen.

Dit is dus wederom de zoveelste boutade van paars om de echte problematiek te verhullen: Het is niet een grootschalige doorschuifoperatie van lasten die zoden aan de sociale dijk brengt, maar wel een drastische verlaging van het lastenpakket. Alleen zo kan er terzake doortastend opgetreden worden.

Read more...

Karel De Gucht haalt zijn slag thuis (The Flemish Beerdrinker)

Wie had dat gedacht? De Walen luisteren dan nu toch eens naar de Vlamingen. En dat voor iets waar ze zelf de bevoegheid voor hadden geëist. Terug naar af voor Wallonië?

De Waalse regering trekt de licentie voor de uitvoer van munitiemachines naar Tanzania in. Op vraag van minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (VLD) had de Waalse regering de licentie opnieuw bekeken. Begin dit jaar had het Luikse bedrijf New Lachaussée van de Waalse regering een vergunning gekregen om in Tanzania munitiemachines te bouwen. Maar de Waalse regering veranderde van mening. "Een dergelijke vergunning is niet te verzoenen met de Belgische vredesinspanningen in Centraal-Afrika", klinkt het nu. "Er ontbreken ook harde garanties dat de geproduceerde munitie niet zou worden gebruikt in conflicten in de buurlanden van Tanzania." De wapenhandel is een bevoegdheid van de gewesten geworden en dus niet meer van de federale regering. Minister De Gucht had de kwestie opnieuw op tafel gegooid. Hij vreesde, samen met premier Guy Verhofstadt (VLD), dat de munitie in het naburige Congo zou terechtkomen. Ook vanuit de Europese buurlanden en vanuit de Verenigde Naties kwamen signalen om de uitvoervergunning niet toe te kennen. Minister van Buitenlandse Zaken De Gucht is "verheugd" over het uitvoerverbod. "Het verbod ondersteunt de vredesinspanningen van België in het gebied van de Grote Meren. Zo blijft ons land ook geloofwaardig. België stond in dit dossier ook onder internationale druk", zegt De Gucht.

Een deugddoende overwinning voor KDG vermoed ik. En iets waarvoor hij zeker geen excuses moet aanbieden.

Read more...

Deregulation is good for the poor (The Flemish Beerdrinker)

It really is. And it is good for the really poor. Consider this. More than 95% of all internationally traded goods and the bulk of developing country exports are covered by one ore more health, safety or environmental requirements from rich developed countries. Each of those measures is a potential and real stumbling block in getting market access for poor countries. Less market access means less exports means more poverty. And with less market access and more poverty those developing countries have even less resources to even try to comply with those requirements, starting a vicious race to the bottom. Yes, but those regulations are necessary to protect our health and our environment you say? Maybe. But maybe not. Consider again this :

Otsuki et al. (2000) estimate that the implementation of a new aflatoxin standard in the European Union will have a very negative impact on African exports of cereals, dried fruits and nuts. On the basis of an econometric model, it is estimated that the EU standard, which would reduce health risks by approximately 1.4 deaths per billion a year, will decrease African exports of these products to the European Union by 64 per cent, or $670 million.

I don’t want to go into the question about how much money a life is worth, but this seems to me ridiculous. Besides, how many African lives will be lost because of the decrease in exports ? More than 1,4 per billion per year i guess. And this is just one example ! Some regulations really mean death, not here, but certainly elsewhere.

Read more...

Open and free (The Flemish Beerdrinker)

Richard Stallman, founder of the Free Software Foundation (free as in freedom), urges for action against the new European software directive. Shortly the European Parlement will probably vote to allow patents on software. He draws an analogy with novels. While copyrights only covers the details of a novel and only restricts copying, patents covers idea’s. It gives the author a monopoly on the idea’s embodied in his novel. Literary progress would stall, because other novels could infringe on many different patents at once. The same we see in software where one programme can infringe many patents (Linux infringes 283 different US software patents). And there are companies that do no other thing then to produced lawsuits against patent infringment. I believe Stallman has a point. Patents are too broad based and are awarded too easily. Government should be very carefull with granting monopolies. But he does not prove that we have to ditch the patent system, maybe reform is enough. Adam Jaffe and Josh Lerner suggest as much:

It is surely true that there was software innovation before software patents were widely used. As with all other technologies, it is unlikely that software development would grind to a halt without patent protection. And it is also true that software innovation is a highly cumulative process. But the reality is that virtually all innovation is a highly cumulative process, and the patent system has been struggling with the tradeoffs that implies for a long time. The relevant question is: on balance, would a properly administered regime of software patents foster innovation, by allowing parties that make true breakthroughs a measure of protection to reduce the risks of commercializing that development? As with business methods, we haven’t had a test of such a system because the PTO has failed to implement the requirements of novelty, nonobviousness and enablement. If the overall patent system were reformed as we have proposed, the only software that would be patentable would be that which truly represents a non-obvious step forward, and the implementation of which is laid out in some detail. Granting patents of this sort would not stop others who wish to work within the open-source paradigm from doing so, and would not prevent open-source advocates from arguing their case and trying to convince computer users not to buy patented software. It may be that the advantages of open-source development are sufficient that many or most software developers would choose to forego patents and work within the open-source paradigm instead. If the PTO were doing its job properly, any software that is developed and published freely by open-source advocates or other programmers could never itself be patented, because no one could ever claim novelty in having created it. So a properly functioning patent system is not inconsistent with a vibrant open-source software movement. The real enemy of open-source software—and software innovation more generally—is poor implementation of software patents, not the concept. The real question is whether a programmer who has a truly new software invention ought to have the option of patenting it rather than making it open-source. No one has put forth a convincing argument why that choice should not lie with the innovator, rather than being made for the entire industry as a matter of law or policy.

Free as in freedom of choice. Law should not allow broad patents but neither should the law limit the freedom of choice of the innovator. So Stallman should not take his crusade too far.

Next we have Michael Eisen, a computational biologist, and founder of the Public Library of Science. He is launching three new "open access" scientific journals, because he believes that the published results of publicly founded research should be freely available for everyone. He talks about "forces of darkness" that are the scientific publishers.

Apart from the hyperbole i do agree with Eisen’s message. It won’t do to let the publishers make money thanks to publicly funded research. That is called corporate wellfare, and wellfare is not destined for rich corporations.

Read more...

Moerman wil met een A400M vliegen (Politiek Incorrect)

Zoals ondertussen al wel geweten heeft de Frans-Duitse vliegtuigbouwer Airbus haar prototype van het ondertussen wel zeer bekende passagiersvliegtuig A380 zeer recentelijk klaar heeft gekregen, en vanaf 2006 komt het vliegtuig - met per stuk een prijskaartje van een goede 185 miljoen euro - in het commerciële circuit terecht. De A380 zou dan ook de meest beduchte concurrent van de Amerikaanse Boeing 747.

Maar Airbus heeft niet alleen zeer recentelijk de luxueuze A380 geconstrueerd, maar ook een militair cargovliegtuig met de enorm tot de verbeelding sprekende naam A400M. De Belgische overheid heeft dan ook reeds in 2001 een bestelling voor zeven A400M-toestellen geplaatst ter waarde van 1,3 miljard euro. Als compensatie voor deze dure aanbesteding, mochten de Belgische ondernemingen voor hetzelfde bedrag onderdelen leveren voor de bouw van de bouw van de toestellen. Het gaat dat om de levering van basisinfrastructuur, tot toebehoren zoals brandblusapparaten en aircosystemen.

Maar België zou België niet zijn als die contracten ten belope van 1,3 miljard euro niet netjes verdeeld zouden worden onder de twee grote gewesten. En daarom werd er dan ook een verdeelsleutel gehanteerd die bepaalt dat 55% en 45% van de contracten respectievelijk aan Vlaamse en Waalse ondernemingen ten goede komt. Wat blijkt nu echter uit de toestand? Dat er reeds voor 564 miljoen euro aan contracten zijn toegewezen aan de Belgische ondernemingen, waarvan ondertussen maar liefst 67% naar Waalse bedrijven is gegaan voor een bedrag van 380 miljoen euro; en amper 184 miljoen euro naar Vlaamse bedrijven. Het betreffen Sabca Limburg dat bekleding voor de vleugelflappen levert, en het Zaventemse Asco; dat instaat voor de levering van onderdelen voor het landingsgestel. Het is dus duidelijk dat de 55/45-verdeelsleutel niet echt zo punctueel wordt toegepast. Een reden daarvoor zou te vinden kunnen zijn in de samenstelling van het Belgische A400M-comité, een overheidsinstelling die de contracten 'billijk' onder de verschillende ondernemingen en gewesten verdeelt. Want door wie wordt dat comité namelijk voorgezeten?... Door ons aller Defensieminister en PS-coryfee André Flahaut! Een tekening bij het 'waarom' de Waalse ondernemingen zo overdreven bevoordeeld worden in de A400M-aanbestedingen moet al niet meer gemaakt worden. En waarom eigenlijk ook niet? De 55/45-verdeelsleutel is slechts een politiek 'hoffelijkheidsakkoord' en impliceert geen juridische verbintenis. En Flahaut en hoffelijkheid is hetzelfde als water en vuur proberen te verzoenen.

Het hele verdachte zaakje doet wat denken aan Flahauts legeraankopen enkele maanden terug, toen er ook veel commotie ontstond omtrent de zogenaamde compensatieaanbestedingen, waarbij Vlaanderen lelijk naast de jackpot greep (zie hiervoor http://politiekincorrect.web-log.nl/archief/week/31/01/2005 ; 3 februari 2005).

De Vlaamse minister van Economie Fientje Moerman (VLD) vindt de attitude van Flahaut dan ook volledig terecht een botte schande, daar hij pertinent weigert voldoende lobbywerk te verrichten voor de Vlaamse Airbuscontracten; en tracht nu de Vlaamse ondernemingen aan te zetten met de vuist op Flahauts tricoloor-Waalse tafel te slaan, om zo hun contracten op te eisen. Want het klopt inderdaad dat Vlaanderen over weinig of geen defensie-industrie beschikt, het luik 'losse apparatuur' in het totaalpakket van 1,3 miljard euro heeft toch een mooie waarde van zo'n 650 miljoen euro. En het is vooral dat luik van de grote aanbestedingshandel dat Moerman scherp in de gaten houdt, daar de Vlaamse industrie wel degelijk in staat is brandblusapparaten, aircosystemen, navigatiesystemen, banden, motoren enzovoort te leveren. Maar dan moet ze uiteraard wel eerst om Flahaut en diens eigen-volk-eerst methodiek heen. En dat belooft, zoals dat nu eenmaal gaat in België, geen lichte klus te worden.

Read more...

Sprokkels (Skender)

• Het ziet er naar uit dat er volgend jaar 2 mogelijke opvolgers voor de DVD zullen zijn: HD-DVD en Blu-ray. De gesprekken tussen de ontwikkelaars van beide systemen zijn mislukt. Beide systemen hebben de steun van een deel van de filmindustrie. Het zou dus best kunnen dat wie films van Disney en ook films van Warner Bros. wil kopen zowel een Blu-ray- als een HD-DVD-speler in huis zal moeten halen
• Na de oprichting van een denktank met Filip Dewinter heeft Hilbrand Nawijn de LPF-fractie verlaten. De andere LPF-leden vonden het ongepast om Dewinter uit te nodigen in het huis van Pim Fortuyn aangezien Fortuyn nooit voorstander was van een samenwerking tussen zijn lijst en het toenmalige Vlaams Blok.
• CD&V is van gedacht veranderd. De partij steunt het sp.a-voorstel voor homo-adoptie niet langer en komt met een eigen voorstel voor "mee-ouderschap" en "zorgouderschap".
• Kreten en gefluister komt met een nieuwe aflevering in het verhaal rond De Gucht en Audrey Van Zyl. De Gucht zou op een terrasje gesignaleerd zijn op het moment dat hij op het benefiet-diner verwacht werd.

Read more...

Werken na liberalen nu ook socialisten elkaar tegen? (De andere kijk)

Als basis voor het eindeloopbaandebat heeft de regering onder de voogdij van Minister Van den Bossche (SP.A) een nota opgesteld, 'Actief Ouder Worden', met 67 maatregelen die ouderen er moeten toe aanzetten om langer aan het werk te blijven. Eén van de maatregelen is de pensioenmalus, die erin bestaat dat werknemers per jaar dat zij geen volledige loopbaan hebben afgewerkt, worden gepenaliseerd met een procentuele vermindering van het pensioen waar zij bij een volledige loopbaan normaal recht op hebben. De socialisten hebben nu bij monde van o.m. de minister van Pensioenen Bruno Tobback (SP.A) laten weten dat een pensioenmalus voor hun part niet kan.

Twee opmerkingen hierbij:
- Je zou denken dat het aan de minister zelf is om met voorstellen te komen om de betaalbaarheid van de pensioenen in de toekomst te garanderen, i.p.v. andermans voorstellen af te schieten.
- Tobback zet bovendien zijn partijgenote Van den Bossche lelijk in de wind. Blijkbaar zijn binnen de socialisten nog niet alle violen gestemd. Hoe gaan ze dan in hemelsnaam binnen de regering en met de sociale partners een consensus bereiken?

Read more...

The New Left in China: as bad as the New Left elsewhere (The Flemish Beerdrinker)

There appears to be a New Left in China, opposing market reforms. They seem to think that market reforms already have gone to far instead of not far enough. Simon World is not too much impressed with China’s new left:

The ’New Left’ are worried about China’s growing income gap but without any solutions. Is the income gap worth worrying about? No, with a but. If you think of an economy as a pie, it doesn’t matter if the allocation of the pie is uneven, so long as the pie itself is growing. Is that true in China’s case? Clearly the answer is yes. Witness the massive rise in living standards for literally hundreds of millions of Chinese citizens. It is the most rapid poverty allieviation in history. Yes, there is still plenty of crushing poverty in China. But it is decreasing at a rapid rate, not thanks to trendy pop concerts or dollops of foreign aid, but thanks to a quasi-capitalist economic system. China’s system is far from perfect. Cronyism and nepotism are rife. Government interference and direction in enterprise is rampant. Rule of law (in both enforcement and courts) is patchy at best. Unsurprisingly this has been China’s economic way for much of its history (...). But in terms of results, the current one is working, and working in spades.

To paraphrase Deng Xiaoping: it doesn’t matter how corrupt the cat is, as long as it catches mouses. And this one does.

Read more...

PAREA

Na 11 september ging er een schokgolf door de V.S. Het symbool hiervan is het Department of Homeland Security en de Patriot Act. Die Patriot Act gaf ordediensten verregaande bevoegdheden en macht. Verschillende delen van het massieve document schenden de Bill of Rights, de belangrijkste amendementen op de Amerikaanse grondwet en in feite de reden dat Amerikanen zich al lang 'the land of the free' noemen, want de Bill of Rights beschermd vooral de individuele vrijheid van de burger. De Patriot Act werd door het congres gejaagd, en net zoals bij onze EU grondwet, werd ze goedgekeurd zonder echt te zijn gelezen. Het grote voordeel is echter dat de PA slechts voor 5 jaar geldig was. Dat betekent dat de Patriot Act eind dit jaar afloopt. Dat is echter niet naar de zin van enkele mensen die vinden dat de grotere macht van de staat moet behouden blijven. Tegenwoordig hoeft de staat maar te zeggen dat iemand verdacht is van terrorisme om zaken te kunnen doen die 6 jaar geleden enkel in dictaturen voorkwamen. Zo kan men bijvoorbeeld je bibliotheek-uitleningen opvragen, je arresteren, ondervragen, vasthouden, kan men veel makkelijker dan vroeger huiszoekingen verrichten, telefoons afluisteren en geheime onderzoeken verrichten.
Daarom wil men de Patriot Act laten verderbestaan, sommigen gewagen zelfs van onbepaalde duur. De wet die daarvoor op tafel ligt is de Patriot Reauthorization Act. De PAREA gaat echter verder dan gewoon het herbevestigen van de Patriot Act. Enkele bepalingen zouden worden uitgebreid. Eén van de meest spraakmakende zaken is recht dat de FBI zou krijgen om een administratief subpoena te schrijven. Om een huiszoeking te voeren moet men een bevelschrift hebben. Deze subpoena moet door het gerecht worden afgeleverd. Maar de nieuwe bepalingen zouden ervoor zorgen dat de FBI gewoon zelf dat formulier kan opmaken. Verder zou de FBI het recht krijgen om over elke persoon elke vorm van informatie te verzamelen. Zelfs als die persoon niet officieel van iets verdacht wordt. Zélfs als dat alles niets met staatsveiligheid of terrorisme te maken heeft. Men zou ook informatie over personen kunnen opvragen zonder hun weten. Zo kan men naar een ISP gaan en een volledig verslag van de internet-activiteiten gaan, of uw werkgever of buren ondervragen zonder dat u dat weet én hen zelfs opleggen dat ze dat geheim moeten houden. Ook kan men zaken in beslag nemen en zich beroepen op diezelfde geheimhouding. Dit is geen Big Brother meer, dit gaat véél verder. Uw privacy zou in feite een dood begrip worden, niet meer afdwingbaar tegen de overheid, die het recht krijgt om ALLES over u te weten.

Beangstigend. Nog beangstigender is dat een commissie in de Senaat op dit moment bezig is om PAREA te bespreken. In het geheim.

Read more...

Vlamingen geen partij voor Cliveti en Laloy (Hoegin)

De Vlaamse politici (of wat daar toch voor moet doorgaan) laten zich weer eens van hun naïefste en simpelste kant zien bij de Raad van Europa. Rapporteur Minodora Cliveti en senatrice Marie-José Laloy (PS) spelen duidelijk «minimaal» onder één hoedje, en de Vlamingen vinden dat… «niet netjes».

Eigenlijk stond het in de sterren geschreven, want met wie zou de Roemeense socialiste Cliveti, die vlot Frans spreekt, van alle Belgische partijen het meest affiniteit voelen? Ik vrees dat Spirit, vertegenwoordigd door Bert Anciaux en Geert Lambert, weinig kans maakt om hoog op die ranglijst te staan. Overigens is er nog een raakvlak tussen Cliveti en Laloy: ze zijn beiden nogal geëngageerd in vrouwenvraagstukken, en zitten trouwens allebei in de Subcommissie voor Kinderen van de Raad van Europa. Het is dus zelfs goed mogelijk dat het gesprekje dat Cliveti en Laloy de dag ervoor nog hadden niets te maken had met de resolutie, maar dat illustreert nog maar eens dat er wel degelijk een band bestaat tussen de twee, en dat men behoorlijk kan twijfelen aan de onpartijdigheid van Cliveti.

Verder blijk uit het artikel bij De Standaard helemaal niet dat Luc Goutry (CD&V) plaatsvervangend lid is in de Commissie Sociale Zaken, uitgerekend voor Marie-José Laloy (de kwaliteitskrant slaagt er niet eens in haar voornaam correct te schrijven). Wie het artikel leest komt dus niet te weten hoe Laloy precies in het verhaal past, en waarom Cliveti met haar überhaupt een gesprek zou willen aanknopen, maar het is wel essentieel om te begrijpen waarom Luc Goutry met een «ambetant vermoeden» zit.

Het valt echter op hoe zowel Luc Goutry als Geert Lambert hier voor simpele duiven van dienst spelen. Geert Lambert vindt de manier waarop de aanpassingen aan de resolutie gebeurd zijn «niet netjes». Alsof de Franstaligen er iets aan gelegen zou zijn zich in zulke dossiers «niet netjes» te gedragen, want dan zouden ze toch gewoon de taalwetten toepassen en daarmee gedaan. Of was de afhandeling van het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde dan wel «netjes», om over Zaventem en de «solidariteit» in de Sociale Zekerheid nog maar te zwijgen. Luc Goutry vindt dan weer dat «als het over mensenrechten gaat, dergelijk gelobby niet [past]». Misschien past dergelijk gelobby inderdaad niet, maar wie naar de afloop ervan kijkt kan alleen maar zeggen dat het wel degelijk gebeurt en resultaten oplevert. Ondertussen zijn onze Vlaamse helden weer druk bezig om mekaar te overtroeven in het volgen van de regeltjes tot op de letter en de komma, en staan er verder maar wat beteuterd bij als de tegenpartij dat niet doet.

Read more...